انسان‌ها 60 هزارسال قبل به استرالیا رفته‌اند و احتمالا در مسیر خود با «هابیت‌ها» روبه‌رو شده‌اند
مطالعه تازه‌ای روی تقریباً ۲۵۰۰ ژنوم انسانی، بحث دیرینه درباره زمان رسیدن انسان‌های مدرن به استرالیا را حل کرده است. پژوهشگران دریافته‌اند که انسان‌ها حدود ۶۰ هزار سال پیش شروع به سکونت در شمال استرالیا کرده‌اند و شاید در مسیر رسیدن به آنجا با گونه‌های دیگر انسانی مانند انسان فلورسی یا «هابیت» درآمیختگی پیدا کرده باشند.
فرادید| سال‌هاست که دانشمندان درباره زمان ورود نخستین انسان‌ها به استرالیا بحث دارند؛ سفری که نیازمند ساخت قایق و عبور از دریا بوده است. برخی پژوهش‌ها با مدل‌های ژنتیکی این زمان را بین ۴۷ تا ۵۱ هزار سال پیش تخمین زده بودند (زمان‌بندی کوتاه)، اما گروهی دیگر با تکیه بر شواهد باستان‌شناسی و دانش بومیان استرالیا از نظریه «زمان‌بندی طولانی» دفاع می‌کردند و ورود نخستین انسان‌ها را ۶۰ تا ۶۵ هزار سال پیش می‌دانستند.
به گزارش فرادید؛ در این پژوهش که ۲۸ نوامبر، در ژورنال Science Advances منتشر شد، دانشمندان مجموعه عظیمی از ۲۴۵۶ ژنوم انسانی را بررسی کردند تا مشخص کنند انسان‌ها چه زمانی از سرزمین باستانی سوندا (شامل اندونزی، فیلیپین و مالزی امروز) به قاره باستانی ساحول (شامل استرالیا، تاسمانی و گینه نو) مهاجرت کرده‌اند.
مسیرهای مهاجرتی 60 هزارسال قبل به استرالیا
مارتین ریچاردز، متخصص ژنتیک باستانی و نویسنده این مقاله، می‌گوید: «این کامل‌ترین مطالعه ژنتیکی درباره این موضوع است و به‌طور قوی نظریه زمان‌بندی طولانی را تأیید می‌کند».
نتایج همچنین نشان داد دو گروه از انسان‌ها از مسیرهای شمالی و جنوبی وارد استرالیا شده‌اند. به گفته ریچاردز این نتیجه کاملاً با شواهد باستان‌شناسی و اقلیمی هماهنگ است. ورود انسان‌ها به ساحول حدود ۶۰ هزار سال پیش اتفاق افتاده است.
برای رسیدن به این نتایج، پژوهشگران از روشی به نام «ساعت مولکولی» استفاده کردند؛ روشی که بر اساس نرخ نسبتاً ثابت جهش‌های ژنتیکی در طول زمان عمل می‌کند. با مقایسه تفاوت‌های ژنتیکی، می‌توان زمان جدا شدن دو گروه انسانی را تخمین زد.
آنها از چند روش آماری برای تحلیل DNA میتوکندریایی (که از جانب مادر منتقل می‌شود) و کروموزوم Y (از جانب پدر) استفاده کردند؛ در نهایت همه مدل‌های آماری زمان سکونت انسان‌ها در شمال استرالیا را حدود ۶۰ هزار سال پیش نشان دادند.
اما نکته مهم دیگر این است که پژوهش ژنتیکی دو مسیر مهاجرتی مستقل را نیز شناسایی کرده است: یک گروه از جنوب سوندا (جزایر اندونزی) و گروه دیگر از شمال سوندا (مجمع‌الجزایر فیلیپین) وارد شدند.
این دو گروه در اصل از یک جمعیت بودند که ۷۰ تا ۸۰ هزار سال پیش از آفریقا خارج شدند، اما بنا به نظر پژوهشگران احتمالاً هنگام حرکت به سمت شرق، در جنوب یا جنوب شرق آسیا از هم جدا شدند؛ شاید ۱۰ تا ۲۰ هزار سال پیش از رسیدن به استرالیا. ریچاردز می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد بومیان استرالیا و گینه‌نو کهن‌ترین تداوم نژادی خارج از آفریقا را دارند».
تصویر بازسازی شده از یک انسان فلورسی یا «هابیت»؛ گونه‌ای منقرض شده که در جزایر اندونزی امروزی زندگی می‌کرد
این پژوهش همچنین احتمال می‌دهد که این انسان‌های اولیه ممکن است در مسیر مهاجرت خود با گونه‌های باستانی انسان مثل Homo longi، انسان لوزون و حتی گونه معروف «هابیت» یعنی H. floresiensis آمیزش داشته باشند، هرچند هنوز میزان این تعامل مشخص نیست.
این تحقیق پیامدهای مهمی برای تاریخ بومیان استرالیا دارد. هلن فار، از نویسندگان مقاله، می‌گوید بسیاری از بومیان باور دارند که همیشه در این سرزمین بوده‌اند. این داده‌های ژنتیکی نشان می‌دهد که پیشینه آنان واقعاً بسیار عمیق است: بیش از ۶۰ هزار سال ارتباط با سرزمین و دریا.
