مهار آنفلوآنزای اسپانیایی به روایت تصویر

ماسک برای پیشگیری از آنفلوآنزا در زمان همه‌گیری جهانی آنفلوآنزای اسپانیایی

بیش ار حد شبیه دیدن همه‌گیری جهانی کرونا با همه‌گیری جهانی آنفلوآنزای "اسپانیایی" در سال ۱۹۱۸ که جان حداقل ۵۰ میلیون نفر را در دنیا گرفت، می‌تواند بسیار گمراه‌کننده باشد.

کرونای ۲۰۱۹ یک بیماری کاملا جدید است که بیشتر افراد مسن را درگیر می‌کند، اما آنفلوآنزایی که در سال ۱۹۱۸ دنیا را فراگرفت، بیشتر افراد ۲۰ تا ۳۰ سال را مبتلا می‌کرد که معمولا سیستم ایمنی قوی‌تری دارند. با این حال اقدامات دولت‌ها و مردم برای جلوگیری از شیوع این دو بیماری عفونی مشابه بوده است.

اداره بهداشت عمومی انگلستان برای تدوین برنامه احتیاطی خود برای مقابله با کرونا، درباره شیوع آنفلوآنزای اسپانیایی تحقیقاتی انجام داد. نتیجه اصلی این تحقیقات این بود که موج دوم آنفلوآنزای "اسپانیایی" در پاییز ۱۹۱۸ مهلک‌تر از آغاز آن بود.

در مه ۱۹۱۸ که ویروس اولین قربانی‌اش را گرفت، بریتانیا هنوز در جنگ بود و مانند بسیاری از دولت‌های دیگر غافلگیر شد. به نظر می‌رسد تصمیم بر این بود که به جنگ اولویت بیشتری از آنفلوآنزا داده شود. طبق گزارش‌های سر آرتور نیوزهولم برای انجمن پزشکی سلطنتی، بیماری بسرعت در میان نیرو‌های نظامی که به تعداد زیاد جابجا می‌شدند، در کارخانه‌های اسلحه‌سازی و در اتوبوس‌ها و قطار‌ها شیوع پیدا می‌کرد.

او در ژوییه ۱۹۱۸ اطلاعیه‌ای برای عموم نوشت که در آن به مردم توصیه کرده بود اگر بیمار هستند در خانه بمانند و از اجتماعات بزرگ پرهیز کنند. دولت بر این اطلاعیه سرپوش گذاشت. سر آرتور گفته بود در صورت رعایت این ضوابط، جان بسیاری نجات پیدا می‌کند، اما "مواقعی هست که وظیفه ملی 'ادامه دادن ' است حتی اگر برای سلامت و جان افراد خطر داشته باشد. "

در جنگ جهانی اول و در سال ۱۹۱۸، در وزارت جنگ خانم‌ها هر صبح و شب، ۱۵ دقیقه پیاده‌روی می‌کردند برای جلوگیری از آنفلوآنزا هوای تازه تنفس کنند

در سال ۱۹۱۸، نه درمانی برای آنفلوآنزا بود نه آنتی بیوتیکی برای درمان عوارضی مثل عفونت ریه پیدا شده بود. بیمارستان‌ها بسرعت از پا درآمدند. با این که بسیاری از تاترها، سالن‌های رقص، سینما‌ها و کلیسا‌ها در بعضی موارد ماه‌ها تعطیل بودند، ولی دولت اقدام سراسری برای محدودیت و تعطیلی نکرد تا از شیوع این بیماری جلوگیری کند.

به دلیل محدودیت‌های زمان جنگ، ساعت کار میکده‌ها کوتاه شده بود، ولی بیشتر آن‌ها باز بودند. لیگ فوتبال و جام حذفی انگلستان به دلیل جنگ تعطیل شده بودند، ولی برای لغو مسابقات دیگر و محدود کردن اجتماعات اقدام دیگری نشد. تیم‌های مردان در مسابقات محلی شرکت می‌کردند و فوتبال بانوان که تماشاچی زیادی داشت در طول این همه‌گیری جهانی ادامه پیدا کرد.

استفاده ماسک‌های پارچه‌ای شبیه به ماسک جراحی برای پیشگیری از آنفلوآنزا

خیابان‌های برخی شهرک‌ها و شهر‌ها ضدعفونی شده بودند و بعضی از مردم ماسک می‌زدند، ولی همه زندگی روزمره‌شان را می‌کردند. پیام‌های بهداشتی گیج کننده بودند و مثل این روزها، اخبار جعلی و تئوری‌های توطئه بوفور وجود داشتند و بی‌اعتنایی عمومی به زندگی سالم هم تاثیرگذار بود.

در بعضی کارخانه‌ها، منع کشیدن سیگار کمتر شده بود و این باور وجود داشت که سیگار در جلوگیری از عفونت موثر است. در یک جلسه مجلس عوام بریتانیا در باره این همه‌گیری جهانی، کلود لوتر نماینده مجلس از حزب محافظه کار پرسید: "حقیقت دارد که یک روش قطعی جلوگیری از آنفلوآنزا، این است که روزی سه بار کاکائو بخوریم؟ "

اپراتور تلفن که از گاز پانسمان به عنوان ماسک استفاه کرده

کارزار‌های تبلیغاتی و اعلامیه‌ها به مردم هشدار می‌دادند با سرفه و عطسه این بیماری را منتقل نکنند. در نوامبر ۱۹۱۸، هفته‌نامه "اخبار جهان" به خوانندگان خود توصیه کرد: "هر شب و هر صبح داخل بینی خود را با آب و صابون بشویید.

هر شب و هر صبح خود را مجبور به عطسه کنید و بعد نفس عمیق بکشید. شال گردن نیندازید، مرتب پیاده‌روی کنید و از سر کار پیاده به خانه باز گردید. هلیم زیاد بخورید. " این بیماری در سال ۱۹۱۸ در همه کشور‌ها شایع شد، ولی تاثیر آن بر هر کشور و میزان تلاش دولت‌ها برای محافظت از شهروندانشان بسیار متفاوت بود.

در ایالات متحده آمریکا، بعضی ایالت‌ها قرنطینه اعلام کردند که نتایج مختلفی داشت. برخی ایالت‌های سعی کردند ماسک را اجباری کنند. سینماها، تاتر‌ها و مراکز تفریحی هم در سراسر کشور بسته شدند.

اقدامات احتیاطی آرایشگران

نیویورک بیست سال بود که کارزاری بر ضد بیماری سل راه انداخته بود، از این رو در مقایسه با شهر‌های دیگر آمریکا آمادگی بیشتر و تلفات کمتری داشت. با این حال، تاجران و صاحبان مشاغل، مسئولان بهداشتی شهر را زیر فشار گذاشتند تا اماکن عمومی بخصوص سینما و مراکز تفریحی را باز نگه دارند.

یک رفتگر در خیابان‌های شهر نیویورک در زمان همه‌گیری جهانی آنفلوآنزا، اکتبر ۱۹۱۸

در آن زمان مثل این روزها، به هوای تازه به چشم یک سپر قوی در جلوگیری از شیوع عفونت نگاه می‌شد و این باعث کار‌های مبتکرانه‌ای برای فعال نگاه داشتن جامعه شد.

به دلیل همه‌گیری جهانی آنفلوآنزا، دادگاه در پارک و در هوای آزاد برگزار شده است، سانفرانسیسکو، سال ۱۹۱۸

در بسیاری از شهر‌های آمریکا جلوگیری از اجتماعات بزرگ، بخصوص در عبادتگاه‌ها غیرممکن بود.

مراسم نیایش روی پله‌های "کلیسای عروج مریم مقدس" در دوران همه‌گیری جهانی آنفلوآنزا، سانفرانسیسکو، کالیفرنیا

در پایان این همه‌گیری جهانی، آمار تلفات در بریتانیا ۲۲۸ هزار نفر بود و بنا به تخمین یک چهارم جمعیت به این ویروس آلوده شده بودند. تلاش برای محو این ویروس مدتی ادامه داشت، اما مردم بیش از پیش از پیامد‌های بالقوه مرگبار آنفلوآنزای فصلی مطلع شده بودند.

ضدعفونی اتوبوس در لندن برای جلوگیری از آنفلوآنزا، مارس ۱۹۲۰