۳ نکته تشویق دانش‌آموزان به درس‌خواندن

با شرایط کنونی بسیاری از بچه‌ها در مقطع دبستان به سختی راضی می‌شوند به سراغ درس و مشق بروند و آن را جدی بگیرند.

چندی پیش در فضای مجاری کلیپی از یک کودک آلمانی و پدرش دست به دست شد. در این کیلیپ پسری از پدر خود می‌پرسید: «کرونا که دارد دنیا را به آخر می‌رساند چرا باید درس بخوانم؟» پدر جواب داد: «به این علت که احمق نمیریم».

این ادبیات شاید با روان و درک همه کودکان مناسب نباشد، ولی در واقع همه‌ی ما باید بخوانیم و بدانیم تا در جهل و نادانی عمر خود را هدر نکنیم.

اگر کودک شما در خواندن درس‌هایش کاهلی می‌کند یا در کل دیگر مانند قبل مسئولیت‌پذیر نیست عامل اصلی خود شما هستید. در ادامه با این موضوعات آشنا می‌شویم:

۱. چه کار‌هایی را باید جلوی چشم کودک انجام دهیم؟

۲. چگونه برنامه‌ریزی صحیح را به آن‌ها بیاموزیم؟

۳. حس مسولیت را به آن‌ها بازگردانیم

در ادامه درباره این سه موضوع توضیح داده می شود:

۱) چه کار‌هایی را باید جلوی چشم کودک انجام دهیم؟

کودکان می‌بینند و تقلید می‌کنند، به مرور زمان و بر اثر تکرار جزو عادات رفتاری‌شان می‌شود و در نهایت طبق دیده‌هایشان عمل می‌کنند. پس بهتر است در جلوی چشمان کودکان چند کار را از قصد انجام دهید.

کار‌هایی مانند کتاب خواندن، یادداشت‌بردای کردن، برنامه ریزی کردن، طبق برنامه عمل کردن و تیک زدن کار‌هایی که انجام می‌دهیم. اگر کودک شما نمی‌تواند کار‌هایی را که می‌خواهد انجام دهد بهتر است نقاشی‌های آن‌ها را بکشد، از برنامه‌ریزی برای درس و مشق گرفته تا ساعت‌های بازی و کارتون.

دفترچه‌ی مورد علاقه‌اش را تهیه کنید و به او بیاموزید بعد از انجام دادن کاری و تیک زدن آن می‌تواند به کار بعدی برسد. با این ترفند «اهمیت موضوعی» را نیز در برنامه ریزی به آن‌ها آموزش خواهید داد. ساعت‌های خواب خود را تنظیم کنید؛ زیرا که اگر شما زود بخوابید و زود بیدار شوید کودک نیز از شما پیروی می‌کند.

۲) چگونه برنامه‌ریزی صحیح را به آن‌ها بیاموزیم؟

بهتر است ابتدا اهمیت برنامه‌ریزی و آرامش خاطر را به آن‌ها بیاموزیم سپس چند روز اول کمکش کنیم تا بتواند ذهنش را طبقه بندی کند. بعد از این مراحل دست او را کم کم رها کنیم؛ یعنی به او اجازه دهیم برای اوقات فراغت خود برنامه‌ریزی کند تا اگر این کار را خوب انجام داد به مرحله‌ی بعدی، برنامه‌ریزی درسی خود نیز مسلط شود. در همه‌ی این موارد مانند یک همراه و مشاور، کنارشان باشید نه به عنوان ایرادگیر. مراقب ادبیات صحبتی خود با کودک باشید و همواره او را در این راه تشویق کنید.

۳) حس مسئولیت را به آن‌ها بازگردانیم

با رعایت نکات قبلی کودکان تا حدودی به زندگی با برنامه‌ریزی مناسب آشنا می‌شوند. حالا بهتر است کم کم مسئولیت‌هایشان را مشخص و به عهده‌ی خودشان بگذارید. بدین معنا نیست که دیگر نظارت و راهنمایی به آن‌ها نداشته باشید بلکه بهتر است دورا دور این کار را انجام دهید تا اعتماد به نفس کودک در مهارت برنامه‌ریزی آسیب نبیند.