تفال به حافظ امروز چهارشنبه 13 دی ماه 1402

فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

سلامی چو بوی خوش آشنایی

بدان مردم دیده روشنایی

درودی چو نور دل پارسایان

بدان شمع خلوتگه پارسایی

نمی‌بینم از همدمان هیچ بر جای

دلم خون شد از غصه ساقی کجایی

ز کوی مغان رخ مگردان که آن جا

فروشند مفتاح مشکل گشایی

عروس جهان گر چه در حد حسن است

ز حد می‌برد شیوه بی‌وفایی

دل خسته من گرش همتی هست

نخواهد ز سنگین دلان مومیایی

می‌صوفی افکن کجا می‌فروشند

که در تابم از دست زهد ریایی

رفیقان چنان عهد صحبت شکستند

که گویی نبوده‌ست خود آشنایی

مرا گر تو بگذاری‌ای نفس طامع

بسی پادشایی کنم در گدایی

بیاموزمت کیمیای سعادت

ز همصحبت بد جدایی جدایی

مکن حافظ از جور دوران شکایت

چه دانی تو‌ای بنده کار خدایی

تفسیر عرفانی:

چرخ گردون مملو از دام و رنجی است که معشوق برای امتحان سالکانش نهاده و سالکان بارگاه زمانی می‌توانند از گرد این مشکلات رهایی جویند که به درگاه او روی آورند.

تعبیر غزل:

پیداست که کامیاب می‌گردی و بختت بلند خواهد بود. تو با سرپنجه عقل مشکلاتت را گشوده‌ای و در این راه از انوار حکمت الهی بهره برده‌ای. پس امیدوار باش و منتظر وقایع آینده بمان.