تفال به حافظ امروز یکشنبه 24 دی ماه 1402

مروا گرفتن یا همان فال گرفتن از  آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

تا درخت دوستی بر کی دهد

حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفتگو آیین درویشی نبود

ور نه با تو ماجرا‌ها داشتیم

شیوهٔ چشمت فریب جنگ داشت

ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز

ما دم همت بر او بگماشتیم

نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد

جانب حرمت فرونگذاشتیم

گفت خود دادی به ما دل حافظا

ما محصل بر کسی نگماشتیم

شرح لغت: حالیا: حالی، اکنون /گلبن حُسن: نهال زیبایی /نکته: به ضم اول در این جا مراد سخن سربسته  و خرده و اعتراض

تفسیر عرفانی:

ما از یاران انتظار کمک داشتیم، اما آنچه فکرش را می‌کردیم اشتباه بود. مقصود او از این شعر این است که سالکان در چرخ گردون در راه دوستی با معشوق گام بر می‌دارند تا سرانجام این دوستی، عرصه‌ی دیدار یار را برایشان فراهم سازد. در ادامه نیز باید گفت، عاشقان وجود خود را نگاهبان وجود این دوستی می‌کنند تا سرانجام به سرمنزل مقصود را یابند.  

تعبیر غزل:

مغرور مشو و مراقب خطرات احتمالی باش. خداوند را همه جا حاضر ببین. اگر به دنیای اطرافت خوب بنگری، خواهی دید که هر چه در دنیاست، از ریزترین موجودات تا عظیم الجثه‌ترین آنها، آینه‌هایی هستند که انوار تجلی حق را در هستی منعکس می‌کنند. پس تمام کوشش خود را به کار گیر تا جهان را آن گونه که هست ببینی، نه آن گونه که دوست داری. انشالله.