چرا فکر می‌کنید خوشبخت نیستید؟ چرا شادی و رضایت موفقیت ماندگار نیست؟

شادی هدف نهایی بیشتر انسان‌هاست. تصور رایج در اغلب جوامع این است که دستیابی به اهدافی مانند موفقیت حرفه‌ای، ثبات مالی یا دارایی‌های مادی منجر به رضایت طولانی مدت می‌شود. اما باید توجه داشته باشیم که شادی واقعی و پایدار از انگیزه‌های درونی نشات می گیرد.

موفقیت به معنای دستیابی به اهدافی است که نشان دهنده توانایی و پیشرفت شخصی باشد. با وجود این، پارامتر‌های موفقیت بین فرهنگ‌ها، خانواده‌ها و افراد بر اساس اولویت‌ها بسیار متفاوت هستند.

موفقیت ممکن است برای بعضی افراد به معنای ثروتمند شدن باشد؛ در حالی که دیگران ممکن است آن را به عنوان تربیت فرزندان خوب یا داشتن تحصیلات عالی تعریف کنند؛ بنابراین تعریف موفقیت با توجه به انتظارات جامعه و والدین و همچنین تفاوت‌های بین نسلی در حال تغییر است. اما آیا موفقیت به معنای برخورداری از خوشبختی است؟ شما چه تعریف و درکی از خوشبختی دارید و چنین احساسی را در گروی دستیابی به چه اهدافی می‌دانید؟

ما چه زمان می‌توانیم بگوییم فرد موفقی هستیم؟ حتماً جواب بسیاری افراد این است: هنگامی که از لحاظ مالی و شغلی به جایگاه مناسبی رسیده یا مقام و منصبی خوبی داشته باشیم. اما چند درصد از افرادی را می‌شناسید که همه این مراحل را هم پشت سر گذاشته‌اند، ولی احساس خوشبختی و رضایت نمی‌کنند.

تعریف دقیق موفقیت بسیار چالش برانگیز است و در واقع نمی‌توان گفت چه کسی واقعاً موفق است. گاهی میل شدید ما برای به دست آوردن دستاورد‌های بیشتر اجازه نمی‌دهد بتوانیم درک درستی از موقعیتی که در آن هستیم داشته باشیم.

شاید، چون می‌خواهیم به موفقیت بیشتری برسیم هیچ وقت نمی‌توانیم از موقعیتی که در آن هستیم لذت ببریم؛ بنابراین می‌توان گفت تعریف و درکی که ما از خوشبختی داریم می‌تواند تاثیر زیادی بر احساس ما به چنین واژه‌ای داشته باشد.

اهمیت قدردانی و سپاسگزاری

بدون قدردانی از زمان حال نمی‌توان به دنبال احساس خوشبختی بود. هر کس با توجه به توانایی‌ها و موفقیتی که دارد می‌تواند به انداره خود قدر دان آنچه دارد باشد و البته به دنبال موفقیت و خوشبختی بیشتر هم باشد.

مثلاً مدیری که مدام به فکر ترفیع بیشتر است، در نهایت وقتی مدیرعامل می‌شود انتظار دارد بسیار خشنود و راضی باشد، اما فشار‌ها و استرس بالای کار معمولاً باعث می‌شود دچار مشکلات بی‌خوابی، استرس و اضطراب شود و نمی تواند از موفقیت خود لذت ببرد و یا احساس خوبی داشته باشد؛ بنابراین نمی‌توان صرف دستیابی به موفقیت بیشتر لزوماً احساس خوشبختی بیشتری هم کرد.

پارادایم شادی

روان شناسان، شادی را به عنوان رضایت پایدار، احساسات مثبت مانند خوش بینی و رهایی از نارضایتی و رنج مداوم تعریف می‌کنند. اما شادکامی پایدار می‌تواند با تمرکز انرژی بیشتر بر رشد عاطفی شکوفا شود که از طریق روابط مستحکم، خودآگاهی، یافتن معنا و دنبال کردن مشتاقانه اهداف با انگیزه درونی تقویت می‌شود.

مثلاً وقتی شخص توانا و ثروتمندی به تعطیلات برود، اما سعی کند بخشی از زمان خود را هم به آموزش مهارت‌های زندگی به کودکان محروم بگذراند؛ به این صورت بین شادی خود و دیگران پیوند برقرار می کند و همچنین با ایجاد تغییرات مثبت به طور پایدار احساس شادی واقعی را تجربه خواهد کرد.

منبع: همشهری