یک تست ساده ۱۰ ثانیهای که میتواند نارسایی قلبی را نشان دهد؛ امتحان کنید!

برای چندین سال، چاقی و شاخص توده بدنی (BMI) که در سیستم سلامت NHS به عنوان معیار استاندارد جهت سنجش سلامت بر پایه وزن و قد استفاده میشود، بهعنوان یک عامل مؤثر در افزایش خطر نارسایی قلبی شناخته میشد.
یک قاعدهی ساده برای حفظ سلامت خود این است که اندازه دور کمر شما، کمتر از نصف قدتان باشد. همه ما نسبت به وزن خود حساس هستیم؛ البته جای تعجب هم ندارد، وقتی پزشکان دائماً از ما میخواهند که روی ترازو برویم.
برای چندین سال، چاقی و شاخص توده بدنی (BMI) که در سیستم سلامت NHS به عنوان معیار استاندارد جهت سنجش سلامت بر پایه وزن و قد استفاده میشود، بهعنوان یک عامل مؤثر در افزایش خطر نارسایی قلبی شناخته میشد.
اما اکنون دانشمندان میگویند نسبت دور کمر به قد (WtHR) میتواند معیار بهتری باشد و پیشبینی دقیقتری از خطر ابتلا به بیماریهای خطرناک را ارائه دهد. نارسایی قلبی زمانی رخ میدهد که قلب نتواند خون کافی برای تأمین نیازهای بدن را پمپاژ کند. از جمله علائم آن میتوان به خستگی شدید، تنگی نفس و تورم در پاها یا ناحیه مچ (پا) اشاره کرد.
در صورت عدم درمان، نارسایی قلبی میتواند با گذشت زمان تشدید شده و سلامت فرد را تهدید کند. محققان سوئدی میگویند مهم نیست چقدر وزن دارید، بلکه محل تجمع چربیها است که واقعاً خطر ابتلا به این بیماری را نشان میدهد.
تیمی از دانشگاه لوند دریافتند چربیهای ناحیه شکم، تاثیر بیشتری بر سلامت قلب در مقایسه با اندازه کلی بدن دارند. این نتایج به شواهد روزافزونی اشاره میکند که باید شاخص توده بدنی را کنار بگذاریم و بیشتر روی نسبت دور کمر به قد، که با تقسیم اندازه دور کمر بر قد محاسبه میشود، تمرکز کنیم.
ایدهآل این است که دور کمر شما کمتر از نصف قدتان باشد. این نسبت معمولاً باید بین ۰.۴ تا ۰.۴۹ قرار بگیرد. برای مثال، اگر قد شما ۱۷۳ سانتیمتر است، دور کمرتان باید کمتر از ۸۶ سانتیمتر باشد تا در محدوده استاندارد قرار بگیرید.
چربی شکم، تأثیر و ارتباط بیشتری با بیماریهای جدی مانند مشکلات قلبی، دیابت نوع ۲، سکته و برخی سرطانها دارد؛ در مقایسه با وزن کل بدن. یافتههای جدید در کنگره علمی انجمن قلب اروپا در بلگراد، صربستان، در تاریخ ۱۸ مه ارائه شد.
دکتر آمرا جوجیک از دانشگاه لوند که این مطالعه را ارائه کرده میگوید: «شاخص توده بدنی رایجترین معیار برای سنجش چاقی است، اما تحت تأثیر عواملی مثل جنسیت و قومیت قرار گرفته و نحوه توزیع چربی در بدن را در نظر نمیگیرد… نسبت دور کمر به قد بهعنوان معیاری دقیقتر برای چربیهای شکم شناخته میشود، یعنی چربی مضر که اطراف اندامهای داخلی تجمع پیدا میکنند».
این مطالعه بخشی از پروژه پیشگیری مالمو بود که طی بیش از ۱۲ سال، ۱,۷۹۲ نفر با رنج سنی ۴۵ تا ۷۳ سال را مورد بررسی قرار داد. شرکتکنندگان در این تحقیق شامل افراد با قند خون طبیعی، پیشدیابت و دیابت بودند؛ در طول این مدت، ۱۳۲ نفر دچار نارسایی قلبی شدند.
نتایج نشان داد افرادی که نسبت دور کمر به قدشان بیشتر بود، ریسک به مراتب بالاتری جهت ابتلا به نارسایی قلبی داشتند؛ حتی اگر وزن کلیشان بالا نبود. علاوه بر این، نسبت دور کمر به قد حدود ۰.۶۵، احتمال ابتلا به بیماری را ۲.۷ برابر افزایش میدهد، حتی اگر وزن فرد بالا نباشد.
منبع: روزیاتو