راز گاو و گوسفندهای «مستطیلی» در این نقاشی‌های ۱۵۰ ساله
نقاشی‌های قرن نوزدهمی که مناظر روستایی و مزرعه‌های سرسبز را در انگلستان به تصویر کشیده‌اند، بسیار گیرا و جذاب هستند اما یک نکتۀ عجیب و معماگونه در اغلب آن‌ها به چشم می‌خورد که توجه نقادان و کارشناسان را به خود معطوف کرده است؛ گاوها و گوسفندها در این نقاشی‌ها بدن‌هایی به شکل مستطیل دارند!
فرادید| در این نقاشی‌ها همه چیز عادی و آشنا به نظر می‌رسد غیر از گاوها و گوسفندها؛ آن‌ها با اینکه ظاهرا موجوداتی کاملا واقعی و بخشی از عناصر یک مزرعه هستند، اما انگار به شیوه‌ای انتزاعی و تخیلی کشیده شده‌اند؛ با بدن‌هایی چهارگوش که شبیهشان را در جهان واقعی ندیده‌ایم.
به گزارش فرادید؛ اما چه چیزی باعث شده که نقاشان قرن نوزدهم چنین تکنیک عجیبی را در ترسیم حیوانات مزرعه به کار ببرند؟ آیا یک سبک هنری خاص در کار بوده است؟ یا یک جریان خاص اجتماعی؟
واقعیت این است که کشاورزان ثروتمند در انگلستان قرن نوزدهم، می‌خواستند با سفارش دادن آثار هنری، ثروت و جایگاه اجتماعی خودشان را به رخ دیگران بکشند. آن‌ها نقاشی‌هایی را سفارش می‌دادند که مزرعۀ شخصی‌شان را به همراه حیواناتی مانند گاو و گوسفند و خوک به تصویر بکشند. به همین دلیل بود که این نقاشی‌های سفارشی حیوانات را به صورتی غیرعادی و در مقیاس‌هایی بزرگ و عجیب نشان می‌دادند.
نقاشان می‌خواستند این حیوانات را در نهایت چاقی و سلامت نشان بدهند و بنابراین خوک‌ها را کاملا گرد و گاو و گوسفندها را چهارگوش می‌کشیدند تا اینطور القا کنند که شیوه‌های پرورش دام در این مزرعه به نهایت موفقیت رسیده‌اند و بزرگترین حیوانات ممکن را تولید کرده‌اند.
بعضی وقت‌ها صاحب مزرعه نیز در نقاشی نشان داده می‌شد که دارد با افتخار به محصول پرورش‌یافتۀ خودش نگاه می‌کند. گاهی اوقات هم فقط یک حیوان در تصویر دیده می‌شد؛ آن هم با هیبتی که انگار می‌تواند کل علف‌های یک روستا را بخورد!
این گونه نقاشی‌ها علاوه بر اینکه از نظر بصری چشم‌گیر و تاثیرگذار بودند، نوعی تبلیغات تجاری برای مزارع بزرگ و مهم نیز به شمار می‌آمدند. حیوانات هرچقدر بزرگتر بودند، موفقیت بیشتر مزرعه‌داران در پرورش دام را نشان می‌دادند. مزرعه‌داران تلاش می‌کردند با انتخاب حیوانات بزرگتر و جفت‌اندازی آن‌ها با یکدیگر، نسل به نسل حیوانات بزرگتری تولید کنند.
نقاشی‌ها نیز تبلیغی برای نشان دادن موفقیت این مزرعه‌داران بودند. گاهی در کنار این نقاشی‌ها، اندازۀ حیوانات یک مزرعه و اطلاعاتی دربارۀ صاحبان آن‌ها نیز نوشته می‌شد. این پرتره‌ها با نمایش اغراق‌آمیز حیوانات سعی می‌کردند شکلی ایده‌آل و تام و تمام از یک حیوان پرورشی را نشان بدهند.
برای مثال آن‌ها سینۀ گاوها و قسمت جلوی پاهای آن‌ها را برجسته‌تر می‌کشیدند و این باعث می‌شد که این حیوانات حالتی مستطیلی پیدا کنند. اندازۀ این قسمت از بدن حیوان در رقابت‌های بین مزرعه‌داران نیز نقش مهمی ایفا می‌کرد زیرا نشان می‌داد که چربی بیشتری در بدن حیوان ذخیره شده است و عضلاتش برجسته‌تر و سالم‌تر هستند.
