(تصویر) مردی که تکان‌دهنده‌ترین عکس دنیا را گرفت و یک سال بعد خودکشی کرد
این جملۀ معروف را شاید شنیده باشید که «هر عکس به اندازۀ هزار کلمه سخن می‌گوید». اما در حقیقت عکس‌هایی وجود دارند که خیلی بیشتر از این‌ها سخن می‌گویند؛ شاید به اندازۀ چند کتاب؛ آنقدر که می‌توانند تمام دنیا را تحت تاثیر قرار دهند.
فرادید| برای خیلی از عکاسان حرفه‌ای شاید در همۀ عمر فرصتی پیش نیاید که بتوانند با یک عکس احساسات بخش زیادی از مردم جامعۀ خودشان را تحت تاثیر قرار دهند. اما در مقابل عکاسانی هم هستند که یک روز در لحظۀ درست در جای درست قرار می‌گیرند و می‌توانند با یک عکس تمام دنیا را به حیرت بیاندازند. البته شاید سخت باشد که بگوییم کوین کارتر وقتی عکس معروفش را گرفت در جای «درستی» بوده است.
به گزارش فرادید؛ کوین کارتر در سال 1933 به سودان رفت تا از تاثیر قحطی در این کشور عکاسی کند. بعد از یک روز سخت کاری در روستای آیود، او به سمت بیشه‌زار در حال قدم زدن بود که صدای ناله‌ای شنید. وقتی به سمت صدا حرکت کرد کودک خردسالی را دید که در حال حرکت به سمت مرکز کمک به گرسنگان از پا افتاده بود.
در همان لحظه یک کرکس در نزدیکی کودک روی زمین نشست. این لحظه‌ای بود که عکسبرداری از آن باعث شد کارتر برندۀ جایزۀ معتبر پولیتزر شود؛ عکسی که خیلی زود در سراسر دنیا پخش شد و علاوه بر ایجاد اندوه و حیرت در مخاطبان، باعث روانه شدن سیل انتقادات به سمت عکاس شد که چرا در این لحظه به جای کمک کردن به کودک مشغول عکاسی شده است.
البته کارتر بعد از گرفتن عکس کرکس را دور کرده بود و منتظر مانده بود تا کودک به مرکز برسد. اما به هر حال این عکس بحث‌های زیادی را دامن زد دربارۀ این که یک عکاس چه زمانی باید دوربینش را زمین بگذارد و خودش وارد عمل شود.
بررسی‌هایی که بعدا انجام شد نشان داد که آن کودک از آن قحطی جان سالم به در برده بود اما 14 سال بعد در اثر مالاریا از دنیا رفته بود.
اما سرنوشت خود کارتر هم چندان خوش‌تر نبود؛ او در سال 1994 (یعنی در همان سالی که جایزۀ پولیتزر را دریافت کرد) در سن 33 سالگی خودکشی کرد؛ او در نامۀ خودکشی‌اش نوشته بود: «من عمیقا تحت تاثیر خاطرات زنده و شفاف از کشتار، اجساد روی هم انباشته، خشم، خشونت و رنج هستم».
