داشتن این ۱۰ خودرو، آرزوی هر ماشین‌بازی است

برخی از خودروها به دلیل طراحی منحصر به فرد و متفاوت‌شان از سایر مدل ها متفاوت و به یاد ماندنی تر می‌شوند.

نیسان فیگارو

یکی از بامزه‌ترین خودروها در تاریخ، فیگارو است. نیسان در اواخر دهه ۸۰ تصمیم به تولید تعداد محدودی خودرو با طراحی رترو و کلاسیک گرفت، از جمله مدل‌های پائو، Be-1 و S-Cargo. فیگارو نیز یکی از این مدل‌ها بود و تنها به مدت یک سال تولید شد. این خودرو به ظاهری جذاب و کوپه‌ای آراسته است، اما در واقع از نسل اول خودروی نیسان میکرا، اما با بدنه‌ای متفاوت است. زیر کاپوت آن یک پیشرانه ۱ لیتری چهار سیلندر توربو با قدرت ۷۵ اسب بخار و گشتاور ۱۰۵ نیوتن متر قرار دارد و به یک گیربکس اتوماتیک سه سرعته متصل است، اما چراغ‌های گرد در جلو و عقب این خودرو، بخشی بسیار دوست‌داشتنی در ظاهر آن است.

فیات ۵۰۰

خودروی فیات ۵۰۰ در سه نسل مختلف، یکی از خودروهای بسیار جذاب و بامزه است. نسل اول ۵۰۰، به همراه مینی، فولکس‌واگن بیتل و سیتروئن ۲CV، صنعت خودروسازی اروپا را تحول داد. وقتی فیات در اواخر دهه ۲۰۰۰ تصمیم به احیای ۵۰۰ گرفت، به راهی که در گذشته پیش رفته بود، پایبند بود و نسل جدید این هاچ‌بک کوچک کاملاً مشابه نسل ۵۰۰ دهه ۵۰ طراحی شد. در حال حاضر، نوبت برای نسل جدید ۵۰۰ الکتریکی فرا رسیده است که در سال ۲۰۲۰ وارد بازار شد و هنوز به طراحی قبلی خود وفادار است. اگرچه ظاهر ۵۰۰ الکتریکی مدرن‌تر شده است، اما هنوز هم جذاب و بامزه به نظر می‌رسد.

مینی پیکاپ

برند مینی از تصمیم بریتانیایی‌ها برای تقلید از فیات ۵۰۰ ساخته شد و بدون شک، مینی کوپر یکی از خودروهای بسیار جذاب و بامزه در تاریخ این برند محسوب می‌شود. نمی‌توانید وقتی پشت فرمان آن بنشینید یا از کنار آن عبور کنید، لبخندی نزنید. مینی اصلی برای حمل و نقل در یک کشور طراحی شده بود و در سال ۱۹۶۰، بریتیش موتور خانواده آن را گسترش داد و نسخه‌های کانتریمن (استیشن) و ون را عرضه کرد. یک سال بعد، مینی پیکاپ (وانت) وارد بازار شد. این وانت کوچک در مقایسه با پیکاپ‌هایی که در دهه ۶۰ در آمریکا تولید می‌شد، به نظر بعضی‌ها احمقانه می‌رسید، اما کاربردی، اقتصادی و قابل اعتماد بود و تنها ۶۸۰ کیلوگرم وزن داشت. هر چند مینی پیکاپ فاقد هر گونه فن‌آوری بود، اما به عنوان یک گزینه عالی برای یک مزرعه کوچک در نظر گرفته می‌شد.

دایهاتسو کوپن

نسل اول آئودی TT واقعاً یک پدیده بود و به حدی عالی به نظر می‌رسید که به یکی از پرفروش‌ترین کوپه‌های تاریخ تبدیل شد. این موفقیت TT توجه شرکت دایهاتسو را جلب کرد. البته، کوپه دایهاتسو کپی طراحی TT نبود، اما می‌توانست الهام‌بخشی از طراحی کوپه‌های آلمانی باشد. تفاوت اساسی در این جا بود که کوپه دایهاتسو باید براساس مقررات کارهای ژاپنی ساخته می‌شد، به همین دلیل به مراتب کوچک‌تر از TT بود. دایهاتسو فکر می‌کرد که اگر یک خودرو کوپه با ویژگی‌های بازار ژاپن در اروپا عرضه شود، می‌تواند موفق باشد. در نتیجه، این خودرو را با موتور ۶۶۰ سی‌سی و در نسخه رانندگی از سمت راست در اروپا عرضه کرد، اما در این پروژه شکست خورد. سپس شرکت ژاپنی با ارائه کوپه به نسخه رانندگی از سمت چپ و با موتور ۱.۳ لیتری تنفس طبیعی، سعی کرد مشکل را برطرف کند. با این حال، کوپه دایهاتسو به‌طور مجدد در اروپا شکست خورد، زیرا در مقابل خودروهای رودستری با دیفرانسیل عقب جذاب مانند آئودی TT، مزدا میاتا و ام‌جی TF قرار گرفت.

هوندا e

هوندا e در ابتدا در سال ۲۰۱۷ به عنوان یک کانسپت با نام Urban EV معرفی شد. این خودرو برای احترام به نسل اول سیویک طراحی شده بود و هوندا جسارت زیادی داشت که نسخه تولیدی آن را با ظاهری بسیار شبیه به نسخه کانسپت عرضه کرد. هوندا e خودروی جالبی بود که با اندازه جمع و جور خود، حس هاچ‌بک مانند مینی را القا می‌کرد. یک موتور الکتریکی با قدرت ۱۳۴ تا ۱۵۳ اسب بخار در جلوی خود و با شتاب و سرعت قابل قبول خود، رانندگی بسیار جذابی را فراهم می‌کرد، اما مشکل اصلی این خودرو محدودیت دامنه رانندگی، با ۲۲۰ کیلومتر بود که در سال ۲۰۲۰ شاید قابل قبول بود، اما چهار سال بعد به نظر خنده‌دار می‌رسد. به همین دلیل، هوندا e تنها به مدت چهار سال توانست در خط تولید قرار بگیرد و برای هوندا به عنوان یک ضرر خالص به پایان رسید.

رنو توئینگو

مانند فیات ۵۰۰، رنو توئینگو همواره جذاب و دلنشین بوده است. نسل اول این خودرو دارای چراغ های گرد و جذاب بود، در حالی که، نسل دوم، به ویژه در نسخه‌های اسپرت RS و گوردینی، به عنوان خودروهای هیجان‌انگیز و اسپرت ظاهر شدند. آخرین نسل توئینگو نیز بسیار جالب است، زیرا رنو در این نسل تصمیم گرفته بود به جای استفاده از موتور جلو و دیفرانسیل جلو که در اکثر هاچبک‌های کوچک مشاهده می‌شود، توئینگو را با موتور عقب و دیفرانسیل عقب طراحی کند. این نسل به همراه اسمارت فورفور توسعه یافته است. با این حال، دوران توئینگو رو به پایان است و این خودرو با مدل‌های الکتریکی جایگزین خواهد شد.

جیلی پاندا

جیلی پاندا ابتدا به دلیل شباهت ظاهری خود به نسل اول تویوتا آیگو، مورد تمسخر قرار گرفت. با این حال، سازنده چینی توانست با طراحی بامزه و دوست‌داشتنی، این هاچ‌بک کوچک را جذاب کند. متأسفانه، پاندا با مشکلات جدی در موتور مواجه بود که می‌توانست در جاده‌های بزرگ خطرناک باشد. پاندا یک خودروی نامطبوع بود که تنها چند روز پس از خروج از نمایندگی فروش با خرابی مواجه می‌شد. با این حال، زمانی که خودروهای کراس‌اوور به محبوبیت رسیدند، جیلی ارتفاع پاندا را افزایش داد و چرخ زاپاس را روی در صندوق نصب کرد، اما این اقدام، باز کردن در صندوق را دشوار می‌کرد. در سال ۲۰۱۶ جیلی تصمیم گرفت این خودروی کوچک و نامناسب را از بازار خارج کند.

لوتوس الیزه

نسل اول لوتوس الیزه به عنوان یکی از خودروهای اسپرت جذاب تاریخ شناخته می‌شود. این خودرو با تأکید بر اصل کاهش وزن تا حداکثر، بسیار بامزه است. اگرچه نسل اول الیزه هنوز از پیشرانه‌های سری K روور استفاده می‌کرد، اما حتا نسخه‌های با کم ترین قدرت نیز عملکرد بسیار خوبی داشتند. با تنها ۱۲۰ اسب بخار قدرت، الیزه در زمان ۵.۸ ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید، زیرا وزن آن تنها ۷۲۵ کیلوگرم بود. به لطف وزن سبک، الیزه در پیچ‌ها بسیار چابک عمل می‌کرد. الیزه اما جانشینی به نام امیرا دارد که هر چند همچنان تجربه رانندگی هیجان‌انگیزی را ارائه می‌دهد، اما از ظاهر بامزه الیزه بی‌بهره است.

سوزوکی جیمنی

جیمنی به نظر می‌رسد مانند برادر کوچک و بامزه‌تری از مرسدس بنز G کلاس باشد. البته می‌توان گفت G کلاس شبیه به برادر بزرگ تر و سخت‌گیرتری از جیمنی است، زیرا جیمنی قبل از شاسی‌بلند آلمانی به بازار عرضه شده بود و اگر کسی از کس دیگری الهام گرفته باشد، آن کس مرسدس است. با وجود اندازه کوچک، جیمنی با پیشرانه ضعیف و عدم استفاده از بسیاری از تکنولوژی‌های مدرن، در مسیرهای سخت و آفرود می‌تواند خودروهایی را که قیمت آن‌ها پنج برابر قیمت جیمنی است، شرمنده کند.

مزدا MX-۵

مزدا میاتا هنوز هم یک خودروی جذاب است، اما بدون شک نسل اول آن ظاهر بسیار بامزه‌تری داشت. فقط کافی است به زمانی که چراغ‌های پاپ آپ آن باز می‌شدند نگاه کنید. علاوه بر این، نسل اول میاتا همچنین از پیشرانه قدرتمند و رانندگی لذت‌بخشی برخوردار بود که هنوز هم در نسل‌های بعدی MX-5 حفظ شده است. با این حال، نسل‌های بعدی MX-5 این جنبه دوست‌داشتنی را به کنار گذاشتند، زیرا قوانین ایمنی اجازه استفاده از چراغ‌های پنهان را به دلیل احتمال آسیب زدن به عابران پیاده نمی‌دهند.

منبع: برترین ها