تصاویر؛ مقایسه دوج چارجر سیکس‌پک و فورد موستانگ، کدام خودروی عضلانی بهتر است؟

برای مدتی به نظر می‌رسید دوج بازار ماسل‌کارها که خود نقش بزرگی در شکل‌گیری آن داشت را رها کرده است اما حالا ماسل کار بنزینی دوج با چارجر سیکس‌پک دوباره به صحنه بازگشته است. بااین‌حال، آیا این خودرو می‌تواند انتخاب بهتری نسبت به فورد موستانگ باشد؟ بیایید این دو کوپه را در زمینه‌های کلیدی مقایسه کنیم.

چارجر سرانجام زیر کاپوت خود پیشرانهٔ بنزینی دارد اما فعلاً خبری از موتور V8 نیست. چارجر بنزینی که با نام سیکس‌پک شناخته می‌شود، در هردو نسخه R/T و اسکت پک از موتور ۳ لیتری شش سیلندر خطی هوریکین ساخت استلانتیس بهره می‌برند. مدل پایه ۴۲۰ اسب بخار و ۶۳۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند درحالی‌که نسخه اسکت پک با ۵۵۰ اسب بخار و ۷۲۰ نیوتن متر گشتاور، طبق ادعای دوج در ۳.۹ ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. فورد در موستانگ پیشرانه شش سیلندر ارائه نمی‌دهد و به‌جای آن، مدل پایه اکوبوست را با موتور ۲.۳ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ با ۳۱۵ اسب بخار و ۴۷۵ نیوتن متر گشتاور عرضه می‌کند که شاید خیلی هیجان‌انگیز نباشد.

گیربکس

این دو رقیب در زمینه گیربکس نیز مسیرهای متفاوتی را طی می‌کنند و هرکدام طرفداران و منتقدانی دارند. نبود گیربکس دستی در چارجر برای برخی خریداران ناامیدکننده است اما برخی دیگر ممکن است آرزو کنند که فورد آپشن چهارچرخ محرک را برای موستانگ ارائه دهد. درحالی‌که موستانگ صرفاً محرک عقب است، هر دو مدل چارجر به‌صورت استاندارد به سامانهٔ چهارچرخ محرک مجهز هستند. بااین‌حال، علاقه‌مندان به دیفرانسیل عقب نگران نباشند زیرا مانند ب‌ام‌و M3 xDrive، دوج امکان قطع محور جلو را با فشار یک دکمه فراهم کرده تا بتوانید به‌راحتی دریفت کنید یا نمایش دود راه بیندازید.

چارجر جدید جایگزین سدان چارجر و کوپه چلنجر شده و درنتیجه، در دو نسخهٔ سدان و کوپه تولید می‌شود. در مقابل، موستانگ فقط به‌صورت دودر قابل خریداری است مگر اینکه مدل الکتریکی Mach-E را در نظر بگیریم. البته فورد نسخهٔ کانورتیبل را هم ارائه می‌دهد که دوج فاقد آن است.

برای درک تفاوت این دو خودرو نیازی به نشستن داخل آن‌ها نیست و کافی است به فاصله محورها نگاه کنید که ۲,۷۲۰ میلی‌متر برای موستانگ و ۳,۰۷۰ میلی‌متر برای چارجر است. این یعنی فاصلهٔ محوری چارجر تقریباً هم‌اندازهٔ نسخهٔ استاندارد مرسدس بنز S کلاس است! سرنشینان بلندقد در چارجر دیتونا فضای عقب قابل‌قبولی گزارش کرده‌اند و انتظار می‌رود نسخه احتراق داخلی نیز مشابه باشد؛ اما صندلی‌های عقب موستانگ هرچند برای بزرگ‌سالان قابل‌استفاده است اما بیشتر برای کودکان مناسب خواهد بود. همچنین، فضای صندوق‌عقب چارجر با ۶۴۴ لیتر بسیار بیشتر از موستانگ با ۳۷۷ لیتر است. علاوه بر این، درحالی‌که درب صندوق موستانگ به‌صورت سنتی باز می‌شود، چارجر خودرویی لیفت‌بک است که فضای صندوق بار را کاربردی‌تر می‌کند.

جریمه کابین جادارتر و ابعاد بزرگ چارجر، افزایش قابل‌توجه وزن است. فورد اعلام کرده که موستانگ GT کوپه با گیربکس دستی ۱۷۳۶ کیلوگرم و دارک هورس با گیربکس اتوماتیک ۱۸۱۱ کیلوگرم وزن دارد اما دوج وزن چارجر اسکت پک را ۲۱۸۵ کیلوگرم اعلام کرده است؛ بنابراین، بهره‌وری بالاتر موتور توربوشارژ هوریکین با حجم کمتر ممکن است مصرف سوخت بهتری نسبت به موستانگ ارائه دهد اما احتمالاً وزن اضافی چارجر در پیچ‌ها و هنگام ترمزگیری احساس خواهد شد.

درنهایت، به معیاری می‌رسیم که برای بسیاری از خریداران تعیین‌کننده است. چارجر سیکس‌پک R/T با قیمت ۴۹,۹۹۵ دلار به‌علاوه هزینه حمل، ۹,۶۰۰ دلار ارزان‌تر از چارجر دیتونا الکتریکی R/T است. چارجر سیکس‌پک اسکت پک نیز قیمت پایهٔ ۵۴,۹۹۵ دلار دارد که ۱۸,۹۹۰ دلار کمتر از نسخه الکتریکی اسکت پک است؛ اما با وجود قیمت ارزان‌تر از نسخه‌های الکتریکی، چارجر سیکس‌پک هنوز هم از رقیب اصلی خود گران‌تر است. قیمت موستانگ در نسخهٔ پایهٔ اکوبوست چهار سیلندر از تنها ۳۲,۳۲۰ دلار آغاز می‌شود درحالی‌که حتی GT پایه با موتور V8 هم قیمت پایهٔ ۴۶,۸۸۵ دلار دارد که از چارجر R/T پایه ارزان‌تر است. بااین‌حال، دارک هورس با قیمت ۶۴,۰۸۰ دلار که در نسخه پریمیوم به ۶۹,۰۷۵ دلار می‌رسد، گران‌تر از گران‌ترین مدل دوج است.