آیا مردم باید بهای سودپرستی دلالان را بدهند؟
حال اینکه 301 با 31 میلیون تومان از گمرک وارد کشور شده اما عرضه کننده وطنی با یک خیز 64 میلیون تومانی آن را بهای 94 میلیون و اندی می فروشد تا باز هم به ما یادآور شود در یک فضای انحصاری و غیر رقابتی تنها چیزی که عاید ملت نمی شود، فقط کامیابی است و بس.
کد خبر :
۴۱۷۸۸
بازدید :
۹۵۹۷
فرادید | عرضه دیر، محدود، گران و بر خلاف تعهد پیشین ایران خودرو در مورد خودروی پژو 301 در روزهای اخیر باعث شده تا موجی از انتقادات به سمت این گروه صنعتی وطنی نشانه رود و دوباره اشتباه بودن حمایت گرایی بی چون و چرا از واحدهای صنعتی داخلی را اثبات کند. این انتقادات که عمدتا به حق بوده و منطبق بر حقایقی غیر قابل انکار هستند، به شکلی گسترده حمایت گرایی مسئولان اقتصادی صنعتی دولت را از خودروسازان وطنی را مورد هجمه قرار داده است. خودروسازانی که برخلاف وعده های قبلی نه تنها افزایش چندانی در کیفیت محصولات تولیدی خود نداده اند که بار تجهیز و به روز رسانی خطوط تولید خود را هم بر گرده خریداران بخت برگشته ایرانی نهاده اند.
به گزارش فرادید، حمله اخیر که نوک پیکان آن به قیمت گران، قدیمی بودن خودرو و نیز عرضه نمونه وارداتی و نه تولیدی 301 نشانه رفته باعث شده تا باز هم معضلات تاریخی بازار خودروی ایران در نبود رقبای قدرتمند برای به چالش کشیدن انحصار داخلی به شکلی آزاردهنده در کام خریداران ایرانی ریخته شده و آنها را به واکنش وادار کند.
ایران خودرو که سال گذشته و همزمان با انعقاد قراداد همکاری بلندمدت خود با شرکت پژوی فرانسه ادعا کرده بود سه خودروی 301، 2008 و 208 را در سه بازه قیمتی 50 تا 60، 70 تا 80 و 60 تا 70 میلیون تومان، در دو موعد بهمن 95 و تیر 96 به صورت تولیدی راهی بازارهای داخلی خواهد کرد، در دو پیش فروش اخیر ابتدا مدل کراس اوور 2008 را برخلاف وعده اولیه نه در بهمن 95 که در خرداد 96 با قیمتی که حدود 20 تا 30 میلیون تومان از مبلغ وعده داده شده اولیه فاصله داشت با عمق داخلی سازی 10 تا 20 درصد و نه 40 درصد تعهد شده، پیش فروش کرد و علاوه بر ناتوانی در برگزاری یک پیش فروش شفاف و سریع و ساده برای 2008، در یک حرکت خلاف قواعد مرسوم پیش فروش، اقدام به اضافه دریافتی 10 میلیون تومانی از مشتریان نمود و به جای 49 میلیون تومان پیش پرداخت که حد نهایی دریافت از مشتریانی است که خواهان پیش خرید خودرو هستند، عرضه خودرو به این افراد را به شهریور 96 تا خرداد 97 حوالت داد.
پژو 2008 مدل آلور که در بازارهای جهانی قیمتی بالغ بر 20 هزار دلار دارد، به دلیل آنچه از سوی ایران خودرو داخلی سازی اندک و وارداتی بودن قطعات اعلام شده، قرار است با قیمتی 100 میلیون تومان در دوره اول به دست مشتریان برسد. موضوعی که به نظر یک اقدام غیر موجه بوده و حتی در مقایسه با نرخ جهانی خودرو حدود 20 میلیون تومان اضافه قیمت دارد. این بین مشتری ایرانی از خود می پرسد اگر خودروی 2008 داخلی سازی اندکی دارد، اگر در خارج از مرزهای ایران با قیمتی کمتر تولید می شود و اگر ایران خودرو یک شرکت دولتی یا نیمه دولتی است پس چرا این پروسه معیوب و غیرشفاف شکل می گیرد که نه به صنعت خودرو، نه به صنعت قطعه سازی و نه به مشتریان ایرانی سود می رساند؟ آیا مردم باید بهای سودپرستی دلالان را بدهند؟ گویا اینگونه است.
اما این شرکت هم اکنون در دومین حرکت ناشیانه خود بدون ارائه توضیحی در خصوص دلالت افزایش قیمت 30 تا 40 میلیونی مدل 301، این سدان کهنه، خارج از رده، ناامن و نیز غیر معتبر را با قیمتی گزاف و بالغ بر 94 میلیون تومان آن هم به صورت وارداتی به خریداران ایران عرضه کرده تا نشان دهد نه تنها تمایلی به دور شدن از روش های تولید عهد قجر و کهنه ندارد که مایل است در دوران به اصطلاح پسابرجام نیز بر اصول اساسی خود پافشاری کرده و تا مادامی که انحصار وجود داشته باشد بر طبل گرانفروشی، کهنه فروشی و عدم شفافیت بکوبد.
این خودرو که چندی پیش مدل فیس لیفت و 2017 آن با اصلاحاتی در بازارهای جهانی رونمایی شده، تنها در چین و چند بازار فرعی خریدار دارد و به دلیل قیمت ارزان و 10 هزار دلاری آن است که خودرویی مناسب بازار ایران ارزیابی شده، حال اینکه 301 با 31 میلیون تومان از گمرک وارد کشور شده اما عرضه کننده وطنی با یک خیز 64 میلیون تومانی آن را بهای 94 میلیون و اندی می فروشد تا باز هم به ما یادآور شود در یک فضای انحصاری و غیر رقابتی تنها چیزی که عاید ملت نمی شود، فقط کامیابی است و بس.
این شرکت که پس از برجام با وعده های بسیار درصدد احیای اعتبار از دست رفته برند خود و شرکت پژو در بین مشتریان ایرانی برآمد، اعلام کرد خودروهایی مدرن، جهانی با عمق داخلی سازی 40 درصد و مطابق متدولوژی فروش جهانی به بازار ایران عرضه خواهد کرد تا برخلاف رویه گذشته خود را هوادار تغییر و آماده برای جهش نشان دهد.
با این حال نگاهی به نرسیدن به موقع برنامه های تولیدی این شرکت در غالب گروه ایکاپ و نیز گرانفروشی آشکار و همچنین عرضه خودرویی که خود برند پژو حاضر به عرضه آن در بازار اروپا نیست نشان داده نه تنها از رویه انحصاری و غیر شفاف گذشته در فروش محصولات معیوب درس نگرفته که متاسفانه همچنان در سایه سار انحصار ایرانی به اهدافی غیر همسو با آتیه اقتصاد ایران و حتی عرف جهانی و بین المللی و ملی چشم دوخته و بیشینه کردن سود تنها موضوعی است که برایش از اهمیت برخوردار است.
امیدواریم با ورود شرکت رنو به صورت اختصاصی به پروسه تولید خودرو و نیز حضور شرکت فولکس در بازار ایران، شرکت های وطنی اندکی رقابت را تجربه کرده و در نحوه تولید و عرضه محصولات خود طبق استانداردهای منطقه ای و نه جهانی! تجدید نظر کنند. قطعا آتیه و ارزش برند مهم ترین موضوعی است که باید هر شرکت معتبر برای ارتقا آن تلاش کند. خودروسازان ایرانی نیز بهتر است با تمرکز بر موضوع کیفیت و رفتار صحیح و شفاف با مشتری تلاش کنند تا ضمن افزایش اعتماد مشتریان، بر ارزش برند خود بیفزایند.
۰
