«همایون» و شأن «شجریان» بودن

این واکنش بسیاری را شگفت زده کرده است. خیلی ها را متعجب کرد. نه به خاطر این که چرا به اخبار زرد پاپارتزی‌های حاشیه ساز و جنجالی واکنش نشان داده(گرچه برخی هم سیاست سکوت و بی اعتنایی به چنین شایعاتی را عقلانی تر می‌دانستند) بلکه به سبب نوع واکنش این هنرمند و ادبیاتی که در این پست موقت به کار برده است.

  واقعیت این است که حاشیه ‌سازان جهان مجازی و شایعه ‌پردازان شبکه‌های ‌اجتماعی، همواره مشغول کارند! از ترویج ابتذال، ارتزاق می کنند و با پرسه زنی های جنجالی پیرامون زندگی خصوصی سلبریتی ها، به دکان دغل بازی خود رونق می‌بخشند.

آنها اغلب قربانی‌های خود را از میان چهره های مشهور و به زعم خود افشاگری درباره زندگی خصوصی و روابط عاطفی آنها انتخاب می کنند تا بازار گرمی کنند. 

آنها از واکنش به اقدامات خود خوش‌حال می‌شوند و بهره می‌برند و بدنامی را بر گم نامی ترجیح می دهند. گرچه نمی‌توان گفت صرف بی توجهی و پرهیز از نقد آنها، همیشه ابزار دفاعی مناسبی برای جلوگیری از تجاوز به حریم خصوصی افراد است چرا که  گاه باید به نبرد با مروجان ابتذال و سخافت رفت و زمینه های سقوط اخلاقی در جامعه را ساقط کرد اما شیوه مواجهه و واکنش باید متناسب با شأن فرد و  جایگاه فرهنگی و منزلت حرفه ای افراد باشد. 

همایون شجریان گرچه خود هنرمندی قابل و محترم است اما نام پدری را هم به یدک می کشد و همین التزام او به منش و روش هنرمندانه را سنگین تر می کند. شرط این التزام حفظ شأن شجریان بودن است؛نامی که نه تنها بر تارک هنر و موسیقی ایرانی می درخشد که همواره نماد و نمود فرزانگی و فرهیختگی هم بوده و نه به مثابه یک شخصیت هنری که به عنوان شاخص هنرمندی شناخته می شود. چرا که زندگی او روایت آزاده بودن در زیست هنری است. 

«شجریان بودن» فراتر از استاد آواز و هنرمند و اهل موسیقی بودن می تواند روایت گر شخصیت او باشد. این شخصیت شجریان و منش و

روش او بود که بیش از استادی اش در حوزه آواز از او چنین انسانی سترگ و اسطوره ای ساخته است.

 درک درست و عمیق او از وضعیت تاریخی، جامعه و خواست ها و نیازهای مردم زمانه  و مواجهه مسئولانه- هنرمندانه با رخدادهای اجتماعی  موجب شد او فرزند و هنرمند زمان خود و صدای حقیقت زمانه خود باشد. 

از این رو گزاف نیست اگر گفته شود همایون شجریان پس از مرگ پدر در آغاز دوران تازه ای  از حیات فردی و حرفه ای خود قرار گرفته و این امر مسئولیت اجتماعی او را به عنوان یک هنرمند و وارث پدری فرهیخته که به اعتبارش بر اعتبار او افزوده، بیشتر می کند.

واکنش به شایعات درباره زندگی خصوصی حق همایون است اما نباید فراموش کند او یادآور و میراث دارِ شجریانِ پدر هم هست و از این رو هر ادبیاتی را نمی‌تواند به کار گیرد...

همایون البته در وضعیت دوگانه نسبت به پدر، توامان راهی هموارتر و دشوارتر را پیش رو دارد.از یک سو اعتبار و افتخار پدر، پشتوانه بزرگی برای اوست و مسیری که پدر هموارش کرده و از سوی دیگر یادگار پدر بودن، ماندگار بودنش را دشوارتر می کند و رسالت سنگینی بر دوشش می گذارد.

گرچه او همواره تلاش کرده تا شرف شجره شجریان باشدکه ادب و متانت و تواضع را به اندازه هنر از پدر به ارث برده و نه آقازاده - به مفهوم منفی کلمه - که نجیب زاده‌ای باشد شایستۀ شُکوه و شوکت شجریان بودن وهمین منزلت ایجاب می‌کند در دام حاشیه‌های ویران‌گر و توفانی درنغلتد و شأن شجریان بودن را پاس دارد.

  با این اوصاف اصل حرف این است:  اگرچه حفظ و صیانت آبروی شخصی و هنری حق اوست اما می‌توانست در صفحه اینستاگرام خود ادبیاتی هنرمندانه تر به کار گیرد؛ واژگانی شایسته و درخور اسم و رسم شجریان....

منبع: عصر ایران