(تصاویر) «بابا پنجعلی» سریال پایتخت در 71 سالگی در کنار همسرش!

بابا پنجعلی پایتخت به همراه همسرش: علیرضا خمسه‌ متولد ۹ بهمن ۱۳۳۱ است. وی بازیگری در سینما را در سال ۱۳۵۳ با بازی در فیلم جوجه فکلی آغاز کرد و در سال ۱۳۶۰ با فیلم مرگ یزدگرد دوباره جلو دوربین رفت و در سال ۱۳۸۷ برای بازی در بیست توانست سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره فیلم فجر را کسب کند. او در پنج فصل از مجموعهٔ تلویزیونی پایتخت (۱۳۸۹–۱۳۹۷) در نقش بابا پنجعلی حضور یافته‌است.

عکس های جدید علیرضا خمسه‌ بابا پنجعلی پایتخت به همراه همسرش

بیوگرافی علیرضا خمسه‌

خمسه در تهران به دنیا آمد. وی فارغ‌التحصیل رشته روان‌شناسی از دانشگاه شهید بهشتی است. خمسه در سال ۱۳۵۷ به فرانسه رفت و یک سال و نیم در مدرسه ون سن، آتلیه اگوستوبوال و آتلیه سیته یونیورسیته پاریس، دوره‌های مربوط به پانتومیم، حرکات بدنی و بازیگری را فراگرفت. در سال ۱۳۵۹ به ایران بازگشت و در سال ۱۳۶۰ برای اولین بار مقابل دوربین سینما رفت و در فیلم مرگ یزدگرد بازی کرد.

نوع خطوط چهره خمسه و تسلط او بر حرکات صورت (میمیک) و نرمی‌ای که در حرکات بدنش وجود دارد و توانایی بسیار بالا در خلق صحنه‌های طنز و کمیک، از همان ابتدای ورود او به حیطه بازیگری، توجه کارگردان‌های کمدی‌ساز را به خود جلب کرد و بعد از فیلم جدی مرگ یزدگرد برنامه‌سازان تلویزیون سراغ او رفتند و در برنامه‌هایی مانند نوروزنامه، هوشی و موشی، بورزید و بخندید، حواستو جمع کن و نگاه سوم به اجرای قطعات نمایشی طنز پرداخت.

در سال ۱۳۶۷، خمسه در فیلم روز باشکوه ساخته کیانوش عیاری در کنار علی نصیریان، ایرج طهماسب و گوهر خیراندیش بازی کرد. هرچند این فیلم از سوی تماشاگران با اقبال خوبی روبه‌رو شد، اما بازی در مجموعه تلویزیونی هوشیار و بیدار که سال ۱۳۶۷ از تلویزیون پخش شد، خمسه را بین مخاطبان کوچک و بزرگ به شهرت رساند.

در همان سال که کیومرث پوراحمد فیلم خوب لنگرگاه را ساخت، خمسه در نقشی متفاوت در آن ظاهر شد. او در این فیلم، نقش حمزه را بازی می‌کرد که در مسافرخانه‌ای در شهر بندرعباس کار می‌کرد و پناهگاه دو نوجوانی شده بود که از تهران گریخته و به بندرعباس رفته بودند.

در سال ۱۳۶۹ به بازی در فیلم آپارتمان شماره ۱۳ به کارگردانی یدالله صمدی در کنار جمشید اسماعیل‌خانی پرداخت. در این فیلم، خمسه صاحب آپارتمانی در تهران بود که برای فروش آن از کرمان به تهران آمد.

او با بیان خوب لهجه کرمانی و بازی روان خود توانست جایزه بهترین بازی را از جشنواره بین‌المللی فیلم پیونگ‌یانگ کره شمالی در سال ۱۹۹۲ ازآن خود کند. این فیلم در جشنواره نامزد ۷ سیمرغ بود و برنده ۲ سیمرغ نیز شد.

در سال ۱۳۷۲ ابوالحسن داوودی فیلم من زمین را دوست دارم را ساخت. در این فیلم، خمسه نقش مردی فضایی را با گریمی متفاوت بازی کرد. بازی خوب خمسه و تروکاژهای تصویری این فیلم من زمین را دوست دارم را با اقبال خوبی از سوی تماشاگران روبه‌رو کرد.

در همین سال حسن هدایت فیلم چشم شیطان را با ژانری حادثه‌ای و متفاوت از دیگر کارهای خمسه، مقابل دوربین برد و نقش اول آن را به خمسه داد.

در این فیلم، بازی پرتنش و فعال، او را کاندیدای بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال ۱۳۷۲ و دوازدهمین جشنواره فیلم فجر کرد. چشم شیطان از این دوره جشنواره نامزد دریافت ۵ سیمرغ و برنده ۳ سیمرغ شد. در همان سال، خمسه مجموعه بشین، پاشو، بخند را برای گروه کودک و نوجوان شبکه دو کارگردانی کرد و در سال ۱۳۷۸ در مجموعه تلویزیونی می‌گی نه؟ نگاه کن! حضور یافت.

در سال ۱۳۸۷، خمسه در فیلم بیست به ایفای نقش پرداخت و به‌خاطر بازی در این فیلم موفق به دریافت جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد مکمل از بیست و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر شد.

زندگی شخصی علیرضا خمسه

علیرضا خمسه فرزند اول یک خانواده اصالتا زنجانی با ۴ خواهر و ۴ برادر کوچکتر از خود می باشد که در خیابان پامنار تهران متولد شده است. پدرش کارمند اداره برق و مادرش خانه دار بود، در حالی فرزند اول است که سه فرزند قبلی والدینش بعد از به دنیا آمدند فوت کردند.

علیرضا خمسه سال ۱۳۶۲ وقتی ۳۱ ساله و تازه فعالیت بازیگری اش را شروع کرده بود ازدواج کرد که این زندگی بعد از تولد پسرش احمدرضا به طلاق ختم شد. در سال ۱۳۷۲ در ۴۱ سالگی برای دومین بار با مروارید پور شفیقی ازدواج کرد که ثمره این زندگی دو دختر بنام های درسا و گلسا می باشد.

همسر علیرضا خمسه درباره نحوه آشنایی اش می گوید: ما همسایه بودیم ، پدرم با او دوست بود چون پدرم خلبان است خمسه هم به عنوان یک فرد شناخته شده خیلی وقت‌ ها با پدرم برخورد داشت. وقتی علیرضا از من خواستگاری کرد پدرم کاملا مخالف بود اما در حال حاضر یکی از دوست‌ های خوب همسرم است و ارتباط خوبی با هم دارند.

احمدرضا پسرش ایران زندگی نمی کند و سالهاست با مادرش مهاجرت کرده و ساکن اسپانیاست ، دختر بزرگش درسا تحصیلکرده کامپیوتر و گلسا دانش آموز است.

علیرضا خمسه در پایتخت

علیرضا خمسه سال ۱۳۹۰ با سریال پایتخت در نقش بابا پنجعلی ، پدر نقی دوباره درخشد و در سه فصل از این سریال به کارگردانی سیروس مقدم حضور داشت. او خود می گوید که نقش بابا پنجعلی از طرف مردم بسیار استقبال شد به همین دلیل و همچنین تفاوت سنی و رفتاری آن با خودم خیلی دوستش دارم.

 گفتگو با علیرضا خمسه

اولین بار چه زمانی متوجه شدید به بازیگری  علاقه دارید؟

علیرضا خمسه: 13 عدد شانس من است. اولین‌بار هم در 13سالگی متوجه شدم به بازیگری علاقه دارم. یکسری کارها وجود دارد که وقتی انجام می‌دهی متوجه می‌شوی دغدغه ذهنی‌ات از بین رفته است. برای من هم بعد از بازی در اولین کارم این اتفاق افتاد. اگر بخواهم اصطلاح کوچه‌بازاری آن را بگویم، می‌گویم «کرم‌کشی»، در واقع با بازیگری کرم‌های ذهنی‌ام از بین رفت و این علاقه تا 13 سال بعد که اولین بازی‌ام در فیلم «مرگ یزدگرد» بهرام بیضایی بود ادامه داشت. واقعیت این است که هر 13 سال در زندگی من برابر با رسیدن به یک قله شهرت است. بعد از بازی در اولین کارم دقیقا 13 سال بعد بود که موفق به دریافت اولین جایزه بین‌المللی تیونیانک از کره‌شمالی به دلیل بازی در فیلم «آپارتمان شماره 13» شدم و درست 13 سال بعد در 52 سالگی برای بازی در فیلم «بیست» اولین جایزه فجر را دریافت کردم.

اولین بار وقتی خودتان را روی پرده سینما دیدید چه حسی داشتید؟

علیرضا خمسه: اولین احساس هر کسی از تماشای تصویر خودش انزجار است. هر آدمی وقتی خودش را روی پرده سینما می‌بیند، مطمئنا از تصویرش بدش می‌آید؛ به این دلیل که آن تصور ذهنی که از خودمان داریم با واقعیتی که هست یکی نیست اما به مرور با این فیزیک و هیکل، هیبت و صدا آشنا می‌شوی و می‌توانی خودت را از پشت سر تماشا کنی و با حالت‌های خوابیده، خزیده و نخزیده و پاشده و نپاشده‌ات ارتباط برقرار کنی. (می‌خندد) بنابراین طبیعی است که اولین واکنش خودم از تماشای بازی‌ام واکنش مثبتی نبود اما وقتی برای اولین‌بار روبه‌روی دوربین قرار گرفتم اضطراب و دلهره نداشتم؛ در واقع اضطراب‌ها را گذاشتم برای رودررویی با حضرت عزرائیل!

اولین دستمزدی که دریافت کردید چقدر بود و با آن چه کردید؟

علیرضا خمسه: یادم می‌آید در سال 1360 برای بازی در فیلم «مرگ یزدگرد» که اولین فیلم سینمایی‌ام بود 9 هزار تومان دستمزد گرفتم. دقیقا نمی‌دانم با این پول چه کردم؛ فقط می‌دانم خانه و ویلا نخریدم.

فکر می‌کنید تا چند سالگی بازیگری را ادامه دهید؟

کار ما بازنشستگی ندارد اما از کارافتادگی دارد.  من هم تا وقتی که بتوانم بازیگری را ادامه می‌دهم.

از بعد انسانی به نظر خودتان چطور آدمی هستید؟

علیرضا خمسه: من خودم را با عینک می‌بینم، بدون عینک تار می‌بینم.(می‌خندد) خودم نمی‌توانم از خصوصیات خودم بگویم. ترجیحم این است که مورد داوری قرار بگیرم. به نظرم این سؤالات را باید از یک زندانی پرسید، اگر دقت کنید همه زندانی‌ها می‌گویند من آدم خوبی بودم، مسئولان من را درک نکردند، من را به زندان انداختند. ما همه سعی می‌کنیم آدم‌های خوبی باشیم اما از بین ما جنایتکار و قاتل و کلاهبردار هم درمی‌آید.

شما چقدر درباره آدم‌ها قضاوت می‌کنید، با توجه به اینکه خودتان بازیگر هستید و خواه‌ناخواه مورد قضاوت قرار می‌گیرید؟

من می‌گویم همه آدم‌ها خوب هستند مگر خلاف آن ثابت شود.

حسادت خصیصه‌ای است که هر کسی ممکن است در وجودش داشته باشد. شما هیچ وقت به بازیگر یا کمدین خاصی حسادت کرده‌اید؟

نه هرگز حسود نبودم.

با توجه به اینکه هرچه می‌گذرد آدم‌ها پیچیده‌تر می‌شوند، خود شما هیچ وقت متوجه این پیچیدگی شده‌اید؟

من تقریبا همیشه در خودم پیچیده شده‌ام. آنقدر در خودم پیچیده‌ام که خودم را گم کرده‌ام. گاهی پیش می‌آید که حتی نمی‌دانم قاشق غذاخوری را کجا گذاشته‌ام.

مهم‌ترین خصیصه‌ای که در جامعه رنج‌تان می‌دهد؟

وقتی مثانه‌ات پر باشد و توالت عمومی پیدا نمی‌کنی. (می‌خندد)

آخرین دروغی که تا به حال گفته‌اید؟

علیرضا خمسه: در روز خواستگاری‌ام. خانواده همسرم هرچه از خصوصیات منفی می‌پرسیدند تکذیب می‌کردم. پدر عروس به من گفتند اینطور که شما از خودتان تعریف می‌کنید به نظر خیلی معصوم می‌آیید. یعنی شما هیچ اشکالی ندارید؟! گفتم چرا من یک مشکل بزرگ دارم آن هم دروغگویی من است (می‌خندد).

بزرگ‌ترین دروغ زندگی‌تان؟

اینکه به دروغ می‌گویم من آدم خوبی هستم.

اولین دروغ عمرتان؟

موقعی که به دنیا آمدم به جای اینکه گریه کنم، خندیدم.

به صورت عمومی بدجنسی هم دارید؟

بله. در مواجهه با مادرزن بدجنسی‌های خودم را دارم.

یعنی در دوران جوانی هم به شخص خاصی حسادت نکرده‌اید؟

من هیچ وقت جوان نبودم. من همیشه کودک بوده‌ام و هستم.

بهترین کسی که در بین اطرافیان خود می‌شناسید؟

حضرت آدم!

شما اصالتا کجایی هستید؟

تهرانی.

فکر می‌کنید خصوصیات تهرانی‌ها چیست؟

بگویم نمی‌توانید چاپ کنید (می‌خندد).

شما در دوران شروع کارتان تبدیل شده بودید به یک ستاره. ستاره شدن با خود چه چیز به همراه دارد؟

علیرضا خمسه: من فکر می‌کنم لفظ ستاره حداقل در مورد خودم اشتباه است. البته در مورد دیگران هم همین‌طور. چون ما بازیگرانی هستیم که به ما نقشی محول می‌شود که بعضی از ما توانایی ایفای این نقش‌ها را به نحو مطلوب داریم و بعضی‌ها نه، بنابراین ما بازیگران خیلی خوب، بازیگران متوسط و همین‌طور بازیگران عالی داریم. بازیگران همه درصدد ایجاد باور هستند و طبیعی بازی کردن نقش‌ها، در نتیجه هر بازیگری که موفق می‌شود و موقعیت شهرت پیدا می‌کند دچار کذب غرور می‌شود و این یک اصل است و امر کلی‌ای نیست اما در مورد شخصیت افراد فرق می‌کند. در مشاغل دیگر هم این اتفاق وجود دارد. پزشکانی هستند که کارشان رونق دارد و به مرور ممکن است متکبر شوند. پزشکانی هم هستند که هرقدر معروف‌تر می‌شوند، مردانه‌تر رفتار می‌کنند. هرکس که قرار است معروف شود، متکبر و خودخواه شود، حتما صفت ستاره برای او زیاد است.

در بین ستاره‌های جوان‌تر کسی را دیده‌اید که دچار عارضه خودشیفتگی و غرور ستاره بودن شده باشد؟

علیرضا خمسه: ما حرفه‌مان بازیگری است و چون یکدیگر را دوست داریم متوجه این عارضه نمی‌شویم. این موضوع را شما خبرنگارها و مردم عادی بیشتر متوجه می‌شوید. چون ما در مواجهه با هم ارتباط‌های صمیمانه‌ای داریم که عاری از غرور، تکبر و خودپسندی است. به هر حال بین بچه‌های تئاتر و سینما یک رفاقتی وجود دارد که اجازه نمی‌دهد این خصوصیات خودش را بروز دهد.

آن دورانی که با اکبر عبدی شانه به شانه هم بازی می‌کردید، هیچ وقت بین‌تان رقابت پیش نیامد؟

علیرضا خمسه: اتفاقا اکبر عبدی از رفیق‌های خوب من است. سال‌ها با هم کار کردیم و این اتفاق خیلی خوب است که 2 بازیگر سعی کنند کارشان بهتر شود اما اسم این موضوع را رقابت نمی‌گذارم بلکه می‌گویم همدلی و همکاری برای بهتر شدن کار است.

به نظر شما فضای جامعه ما را به سمت خوب بودن سوق می‌دهد یا بد بودن؟

فضای جامعه ما مثل آسمان کشور ماست، گاهی آفتابی است و گاهی ابری.

اگر می‌توانستید یکی از خصوصیات‌تان را پاک کنید کدام را پاک می‌کردید؟

علاقه مفرط به مادرزنم را (می‌خندد)

بعد از بازیگر شدن روند زندگی‌‌تان چه تغییری کرد؟

علیرضا خمسه: اینکه زیر ذره‌بین مردم بوده و همیشه مورد قضاوت باشی سخت است. شهرت باعث می‌شود برای مردم  تماشایی باشی و همین مسئله باعث می‌شود تو نتوانی راحت رفتار کنی.

• مسابقه بگو بخند ۱۴۰۳ _ ۱۴۰۲
• مسابقه ثانیه‌ها ۱۳۹۴
• مسابقه هفت خوان ۱۳۶۳

• بگو بخند ۱۴۰۳ _ ۱۴۰۲.
• خنداننده برتر ۱۳۹۴.

• یک روز با علیرضا خمسه و دخترش ۱۳۹۳

منبع: چشمک