(تصاویر) بیوگرافی، عکس ها و زندگی خصوصی پارسا پیروزفر

پارسا پیروزفر، متولد ۲۲ شهریور ۱۳۵۱ در شهر بندرانزلی، بازیگر سینما و تلویزیون است. وی به غیر از فعالیت در سینما و تلویزیون، بازیگر، کارگردان، مدرس تئاتر، نمایشنامه‌نویس، مترجم و نقاش نیز محسوب می‌شود؛ به این منظور که در این حوزه‌ها فعالیت کرده است اما اینکه پیروزفر تا چه اندازه در زمینه‌هایی مانند ترجمه و نقاشی مهارت داشته، بر نویسنده این یادداشت پوشیده است.

پارسا پیروزفر در دوران دبیرستان دست به تولید داستان مصور (کمیک)ّ زد. وی علاوه‌بر طراحی، قصه‌گویی این داستان‌ها را نیز برعهده گرفته بود. این داستان‌های مصور تاکنون منتشر نشده‌اند. پیروزفر مدرک لیسانس نقاشی خود را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دریافت کرد. وی دوره‌هایی در زمینه بازیگری گذرانده است.

دوره‌هایی مانند حضور در آکادمی هنرهای نمایش حمید سمندریان و آشنایی با متد استانیسلاوسکی و البته سابقه تدریس در بازیگری را نیز دارد. وی در موسسه کارنامه، مدرسه فیلمسازی و پژوهش‌های سینمایی هیلاج و کلاس‌های فوق برنامه دانشگاه علامه به تدریس بازیگری پرداخته است. پارسا پیروزفر سابقه عضویت را در خانه سینما، انجمن بازیگران سینمای ایران، انجمن بازیگران تئاتر ایران و خانه تئاتر دارد. وی عضو موسس انجمن بازیگران تئاتر ایران است.

پیروزفر همچنین به عنوان داور با جشن خانه سینما (دوره‌های چهاردهم، دهم و نهم) و خانه تئاتر ایران در سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۰ همکاری کرده است. شاید یکی از مهم‌ترین تجربه‌های ترجمه پارسا پیروزفر به ترجمه ۱۰ داستان کوتاه از آنتوان چخوف بازگردد. وی در نهایت نمایشنامه «ماتریوشکا» را بر اساس هشت داشتان کوتاه از این ده داستان، نوشت و روی صحنه برد. در ادامه بدون رعایت ترتیب زمانی اما به قرارِ فیلم‌های سینمایی، مجموعه‌های تلویزیونی و فعالیت‌ها در حوزه تئاتر به مرور کارنامه حرفهٰ‌ای پارسا پیروزفر خواهیم پرداخت.

پارسا پیروزفر همچنان به بازی در سینما ادامه داد و در سال ۱۳۷۹ آخرین فیلم خود در دهه ۷۰ را با نام «دختری به نام تندر» بازی کرد. اولین فیلم سینمایی پارسا پیروزفر در دهه ۸۰ «عروس خوشقدم» محصول ۱۳۸۱ نام داشت. وی در همان سال برای بازی در فیلم سینمایی «وقت چیدن گردوها» با ایرج امامی همکاری کرد.

این فیلم سینمایی سرانجام در زمستان ۱۳۹۷ در شبکه نمایش خانگی منتشر شد. پیروزفر در سال ۱۳۸۲ فیلم «اشک سرما» را بازی کرد. در همان سال، نوبت به همکاری دوباره با داریوش مهرجویی با بازی در فیلم سینمایی «مهمان مامان» رسیده بود. او برای بازی در فیلم سینمایی «مهمان مامان» به عنوان بهترین بازیگر مکمل مرد در هشتمین جشن خانه سینما انتخاب شده بود.

پیروزفر در سال ۱۳۸۳ دو فیلم سینمایی و یک فیلم کوتاه بازی کرد. فیلم‌های «زن زیادی» ساخته‌ی تهمینه میلانی، «نقاب» ساخته‌ی کاظم راست‌گفتار و فیلم کوتاه «دیروقت» به کارگردانی اصغر نعیمی. پارسا پیروزفر بعد از «نقاب» تا سال ۱۳۸۸ از سینما دور بود. دلیل این اتفاق، بازی در سریال «در چشم باد» بود.

دوری پنج‌ساله پارسا پیروزفر از سینما با فیلم سینمایی «شبانه روز» در سال ۱۳۸۸ پایان پیدا کرد. پیروزفر البته مانند گذشته پرکار نبود. وی از آن زمان تاکنون تنها در سال‌های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۸ بیش از یک فیلم بازی کرده است. پارسا پیروزفر در سال ۱۳۸۹ در دو فیلم «اسب حیوان نجیبی است» و «اینجا بدون من» بازی کرد. وی در سال‌های ۱۳۹۳ و ۱۳۹۴ به ترتیب در دو فیلم «نزدیکتر» و «شکاف» نقش‌آفرینی کرد.

در سال ۱۳۹۸ نیز حضور وی در دو فیلم «بی‌حسی موضعی» به کارگردانی حسین مهکام و «مجبوریم» به کارگردانی رضا درمیشیان تایید شده است. دوری تقریبا سه ساله پیروزفر از سال ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۸ به دلیل نویسندگی، کارگردانی و بازی در نمایش «ماتریوشکا» بود. پارسا پیروزفر در چهار مجموعه تلویزیونی بازی کرده است.

اولین سریال، «در پناه تو» ساخته حمید لبخنده محصول ۱۳۷۳-۱۳۷۴ است. سریال دوم، «در قلب من» ساخته حمید لبخنده، سومین «سفر سبز» ساخته محمدحسین لطیفی و چهارمین و شاید معروف‌ترین سریال، «در چشم باد» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی محصول ۱۳۸۳-۱۳۸۸ است. پارسا پیروزفر برای بازی در این سریال به عنوان بهترین بازیگر مردِ شبکه جام جم از نگاه مخاطبان در سال ۱۳۸۹ انتخاب شد.

یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های پارسا پیروزفر به نمایش «ماترویشکا» مربوط است

من برای نوشتن نمایش‌نامه ماتریوشکا، ابتدا ۱۰ داستان کوتاه چخوف را از انگلیسی به فارسی ترجمه کردم؛ ولی در نهایت هشت داستان را تبدیل به نمایش‌نامه نهایی کردم. داستان‌ها و شخصیت‌ها بسط و گسترش یافتند، تغییراتی کردند، داستان‌ها به هم پیوند خوردند و شخصیت‌های مشترک پیدا کردند (شخصیت‌هایی که گرچه متفاوت هستند، ولی هرکدام به شکلی نمایشگر ترس‌ها و حقارت بشرند).

 

گاه حتی شخصیت‌هایی به داستان‌ها اضافه شد (مثل شخصیت سیمیون ماکسیمف که در واقع به داستان‌های چخوف افزوده شده) و در نهایت برای نمایش خیلی از موقعیت‌های توصیف‌شده در داستان‌های اصلی که گاه در چند جمله راوی به توصیف و تبیین فضا و موقعیت و نیز افکار و احساسات شخصیت‌های داستان می‌پردازد، سعی شده با خلق صحنه، اکت یا دیالوگی، راه‌حل مناسبی برای به نمایش درآوردن اتفاق مورد نظر پیدا شود.

 

فایلی که ضمیمه این نامه است، حاوی داستان‌های اصلی است با ترجمه سروژ استپانیان. عنوان اصلی داستان‌ها عبارت‌اند از: بی‌عرضه (تسویه‌حساب)، به‌نقل از یک پرونده (محاکمه)، مرگ یک کارمند (مرگ کارمند دولت)، در پستخانه (زن نجیبی که از میان ما رفت)، بوقلمون‌صفت، داماد و پدر جان (جنون ادواری)، خوشحالی (چطور دمیتری کولدارف یک‌شبه معروف شد).