(تصاویر) بیوگرافی، عکس های شخصی و زندگی خصوصی لاله صبوری

بیوگرافی لاله صبوری

لاله صبوری متولد ۱۶ تیر سال ۱۳۴۸ در تهران و فارغ التحصیل لیسانس رشته ادبیات نمایشی از دانشگاه هنر است. لاله دوبار ازدواج کرده‌است. ازداواج اولش در سن ۱۷ سالگی بوده که حاصل آن دو فرزند با نام‌های بهداد و هلیاست؛ او پس از چند سال از همسرش جدا می‌شود و مجددا ازدواج می‌کند؛ حاصل این ازدواج نیز یک فرزند دختر به نام نوراست.

ازدواج لاله صبوری

همسر دوم لاله، پویا نظری و متولد آمریکاست.  لاله صبوری در مورد همسرش می‌گوید:  خوشبختانه همسرم مردی بسیار همراه و مهربان است. شاید اگر او تا این حد همراه و خوب نبود نمی‌توانستم در ادامه راه موفق شوم، ایشان متولد آمریکا هستند. شغل همسرم در زمینه صنعتی بوده و فعالیتی در عرصه هنر به شکل جدی ندارند. اما هنر را بسیار دوست دارند این روحیه ایشان باعث شده که من بتوانم بین زندگی شخصی و کاری‌ام بالانس ایجاد کنم. او همچنین اضافه کرده که از ازدواج دومم راضی هستم و هیچ‌وقت ازدواج ناموفق اولم را پنهان نمی‌کنم.

فعالیت‌ های هنری لاله صبوری

مجموعه‌های تلویزیونی

• 1400؛ روزگار جوانی 3 به کارگردانی اصغر توکلی
• 1398؛ دوقلوها به کارگردانی جمشید بیات ترک
• 1397؛ سرگذشت به کارگردانی سیدجمال سیدحاتمی
• ۱۳۹۶؛ مجموعه ۱۵ قسمتی لژیونر به کارگردانی مسعود آب‌پرور از شبکه تهران
• ۱۳۹۱؛ مجموعه ۱۵ قسمتی خانه‌ای روی تپه به کارگردانی داریوش یاری؛ پخش از شبکه ۲
• ۱۳۹۳؛ مجموعه ۳۰ قسمتی معراجی‌ها به کارگردانی مسعود ده‌نمکی از شبکه ۱
• ۱۳۹۲؛ نمایش خانگی شوخی کردم به کارگردانی مهران مدیری
• ۱۳۹۳؛ عینک آفتابی به کارگردانی رضا رشیدپور از شبکه نسیم
• ۱۳۹۰؛ مجموعه ۱۲ قسمتی کسی خوابه؟ به کارگردانی جواد رضویان از شبکه ۱
• ۱۳۸۷؛ جاده در دست تعمیر به کارگردانی حسین تبریزی از شبکه ۲ 
• ۱۳۸۷؛ بزرگمرد کوچک به کارگردانی مسعود رسام از شبکه ۲
• ۱۳۸۵؛ مجموعه ۲۶ قسمتی من نه منم به کارگردانی بهروز خلجی از شبکه ۲
• ۱۳۸۴؛ اکسیژن به کارگردانی مهدی مظلومی از شبکه تهران
• ۱۳۸۳؛ کمربند‌ها را ببندیم در نقش شراره به کارگردانی مهدی مظلومی از شبکه ۳
• ۱۳۸۳؛ مجموعه ۱۷ قسمتی بانویی دیگر به کارگردانی سیروس مقدم از شبکه تهران
• ۱۳۸۲؛ فقط به خاطر تو به کارگردانی اکبر منصور فلاح از شبکه ۳ 
• ۱۳۸۱؛ دوقلو‌ها به کارگردانی حسین سهیلی‌زاده از شبکه تهران
• ۱۳۸۰؛ گروه هفت به کارگردانی فریال بهزاد از شبکه تهران
• ۱۳۸۰؛ رستوران خانوادگی به کارگردانی حسین سهیلی‌زاده از شبکه تهران به عنوان بازیگر مهمان
• ۱۳۷۹؛ سریال ۹۰ قسمتی تلخ و شیرین از ابوالفضل امیدیان در شبکه ۲
• ۱۳۷۸؛ این زمینی‌ها از مسعود شاه‌محمدی از شبکه تهران در نقش ستاره
• ۱۳۷۷؛ جنگ ۷۷ به کارگردانی مهران مدیری ازشبکه ۳
• ۱۳۷۷؛ بگذار آفتاب برآید از حسین مختاری در شبکه ۳
• ۱۳۷۵؛ تهران ۱۱–۵۹۵ ج. ۴۸ از مرضیه برومند در شبکه تهران

شبکه خانگی

• شوخی کردم (مهران مدیری)
• هشتگ خاله سوسکه (محمد مسلمی)
• سیگنال موجود است (مهدی مظلومی)

فیلم سینمایی

• شیرین ۱۳۸۶
• ول کن دستمو 1388
• لب خط 1399

متن مصاحبه‌

در این قسمت می‌توانید گفتگویی با لاله صبوری در مورد راز‌های زندگی و ازدواج دوم او را بخوانید. (تاریخ انتشار این گفتگو ۲۱ مرداد ۱۳۹۴بوده‌است.)

از وقتی یادم هست مادر بودم

من وقتی خیلی کم سن و سال بودم ازدواج کردم و در ۱۷ سالگی باردار شدم. وقتی تازه وارد ۱۸ سالگی شدم پسر اولم «بهداد» به دنیا اومد، گاهی وقت‌ها با دوستانم به شوخی می‌گوئیم من از وقتی یادم هست مادر بودم و اصلا نمی‌دانم زندگی بدون مادرشدن چه طعمی دارد. در هر حال به نظر من، مادرشدن باعث کامل شدن یک زن می‌شود. آن‌هایی که تجربه این حس را دارند به خوبی می‌دانند که بعد از تولد یک بچه، یک زن به لحاظ اخلاقی تغییرات زیادی می‌کند و از این جهت وارد یک فاز متفاوت از زندگی می‌شود.

دردسر‌های مادر شدن در سن کم

وقتی شما در سن و سال کم بچه‌دار می‌شوید قطعا این بچه‌دار شدن دردسر‌های خاص خودش را دارد. چون مشکلات برای یک زنی که در آستانه جوانی قرار دارد و به نوعی کم تجربه است به مراتب بیشتر است؛ بی تردید اگر حمایت مادرم در آن مقطع نبود، من نمی‌توانستم از پسرم به خوبی مراقبت کنم و به دیگر کارهایم هم رسیدگی کنم. سه سال بعد از بچه اولم، دوباره بچه‌دار شدم و دخترم «هلیا» به دنیا آمد؛ با به دنیا آمدن دخترم، شاید مشکلاتم در نگهداری آن‌ها بیشتر شد، اما به همان نسبت از مادرشدن لذت می‌بردم.

تولد فرزند سومم ریسک بود

من رابطه بسیار خوبی با بچه‌ها دارم و وقت گذراندن با آن‌ها همیشه برای من جذاب است. به همین خاطر همیشه با بچه‌های فامیل رابطه خوبی دارم؛ اما خب شاید، چون خودم در سن و سال پائین بچه‌دار شدم کودکی بچه‌هایم چندان در ذهنم پررنگ نبود، به همین خاطر همیشه دوست داشتم که بار دیگر مادرشدن را تجربه کنم. وقتی با همسرم دومم ازدواج کردم، ایشان به دلیل این که قبلا ازدواج نکرده بودند، دوست داشتند که بچه داشته باشیم؛ به همین خاطر، من از این موقعیت استقبال کردم. هر چند که به نظر خیلی‌ها بچه سوم یک جور ریسک بود، اما این ریسک را به جان خریدم.

با پسر و دخترم، بزرگ شدم

اختلاف کم سنی که بین من و بچه‌هایم بود، باعث شد که یک جورایی ما با هم بزرگ شویم، به نوعی با هم درس بخوانیم، تلویزیون تماشا کنیم و از زندگی لذت ببریم؛ من بعد از بچه‌دار شدنم وارد دانشگاه شدم و بعد هم فعالیتم را در عرصه بازیگری شروع کردم. تجربه کردن این فضا‌ها برای من و بچه‌هایم به یک نسبت جذاب بود. شاید همین موضوع در نهایت باعث شد من و بچه‌هایم تا این حد به یکدیگر احساس نزدیکی کنیم.

منبع: ستاره