عسل؛ فواید و کاربردها در پزشکی
عسل حاوی 70 تا 80 درصد شکر است و از مقادیر بالای مونوساکاریدهای فروکتوز و گلوکز، تشکیل شده است. آب و مواد معدنی نظیر آهن،کلسیم، منیزیم، پتاسیم و فسفات نیز سایر ترکیبات آن را تشکیل می دهند.
کد خبر :
۱۷۲۱۱
بازدید :
۵۱۹۶
عسل حاوی 70 تا 80 درصد شکر است و از مقادیر بالای مونوساکاریدهای فروکتوز و گلوکز، تشکیل شده است. آب و مواد معدنی نظیر آهن،کلسیم، منیزیم، پتاسیم و فسفات نیز سایر ترکیبات آن را تشکیل می دهند.
عسل همچنین دارای خواص ضدعفونی کننده و ضد باکتری می باشد. به گفته وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا (USDA) هر 1 قاشق غذاخوری عسل که حدودا 21 گرم می باشد، 64 کالری، 17.3 گرم کربوهیدارت و صفر گرم چربی و پروتئین دارد.
انتخاب عسل به‌جای قند و شکر، باعث افزایش تدریجی سطح قند خون می‌شود که در نهایت به کنترل سطح گرسنگی کمک میکند. ضمنا خواص آنتی‌اکسیدانی، ضدمیکروبی و تسکین‌دهنده عسل را نباید فراموش کرد. سطح PH کمی اسیدی عسل ( بین 3.2 تا 4.5) به جلوگیری از رشد باکتری ها و خاصیت آنتی اکسیدانی آن نیز به پاکسازی رادیکال های آزاد کمک میکند.
اما این چند مورد تمام فواید عسل را نشان نمی‌دهند. در زیر به برخی فواید شناخته شده عسل اشاره خواهیم کرد:
1- رفلاکس: در مطالعه ای که در BMJ به چاپ رسید مشخص شد عسل 125 برابر آب مقطر در دمای بدن ( 37 درجه سانتیگراد)، ویسکوزیته دارد و ناحیه بالای معده را پوشش می‌دهد و از افزایش و بالا آمدن سطح اسید معده جلوگیری میکند. پس می تواند در جلوگیری از رفلاکس (GERD) موثر باشد.
2- اسهال و استفراغ کودکان: در یک مطالعه بالینی عسل بعنوان یکی از ترکیبات به کار رفته در محلول های مایع درمانی خوراکی (ORS) استفاده شد و مشخص شد می تواند مدت اسهال باکتریایی را در کودکان کوتاه کند. نتیجه این مطاله نیز در BMJ به چاپ رسید.
3- ترمیم زخم و سوختگی: از عسل می توان بصورت موضعی برای درمان زخم نیز استفاده کرد. در التیام سوختگی نیز ممکن است موثر باشد و ارزانتر از سایر مداخلات بویژه آنتی بیوتیک های خوراکی است که عوارض جانبی زیادی نیز دارند. البته باید دقت داشت که نمی‌توان از عسل به‌جای روش‌های درمانی تجویزشده استفاده کرد.
4- درمان آلرژی ها: مطالعاتی وجود دارند که اثر عسل را در به حداقل رساندن آلرژی های فصلی نشان می دهند. همچنین سازمان بهداشت جهانی (WHO) و انجمن کودکان آمریکا، عسل را به‌عنوان نوعی درمانگر طبیعی توصیه می‌کنند که می‌تواند سرفه را تسکین دهد.
ضمنا در یکی از مطالعات مجله pediatrics مشخص شد که مصرف عسل، سرفه‌های شبانه را کاهش می‌دهد و کیفیت خواب را در بین کودکانی که مبتلا به عفونت تنفسی فوقانی هستند، بهبود می‌بخشد.
5- مقابله با عفونت ها: عسل حاوی پروتئین defensin-1 است که توانایی خوبی برای از بین بردن باکتری‌ها دارد. عسل همچنین می تواند مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها را کاهش دهد. خاصیت میکروب کشی عسل طبیعی 3 برابر عسل صنعتی می باشد.
6- جلوگیری از درماتیت و مشکلات پوستی ناشی از پرتودرمانی در بیماران مبتلا به سرطان سینه
با تمام خصوصیاتی که برای عسل برشمردیم باید به این نکته توجه داشت که عسل نوعی قند است و باید در حد متعادل مصرف شود. انجمن قلب آمریکا به زنان و مردان توصیه میکند که به ترتیب بیش از 100 و 150 کالری در روز از قندهای اضافه شده استفاده نکنند. که این مقدار تقریبا برابر 2 قاشق غذاخوری در روز برای زنان و 3 قاشق غذاخوری برای مردان می باشد.
عسل همچنین می تواند حاوی اسپورهای سمی به نام بوتولونیوم باشد و منجر به بوتولیسم در نوزادان شود. بوتولیسم نوعی مسمومیت غذایی نادر اما جدی می باشد که باعث فلج شدن می شود. حتی عسل های پاستوریزه نیز ممکن است محتوی این اسپورها باشند. به همین دلیل کودکان زیر 1 سال نباید از عسل استفاده کنند.
منبع: www.medicalnewstoday.com
ترجمه: پایگاه اطلاع‌رسانی تغذیه و سلامت
انتخاب عسل به‌جای قند و شکر، باعث افزایش تدریجی سطح قند خون می‌شود که در نهایت به کنترل سطح گرسنگی کمک میکند. ضمنا خواص آنتی‌اکسیدانی، ضدمیکروبی و تسکین‌دهنده عسل را نباید فراموش کرد. سطح PH کمی اسیدی عسل ( بین 3.2 تا 4.5) به جلوگیری از رشد باکتری ها و خاصیت آنتی اکسیدانی آن نیز به پاکسازی رادیکال های آزاد کمک میکند.
اما این چند مورد تمام فواید عسل را نشان نمی‌دهند. در زیر به برخی فواید شناخته شده عسل اشاره خواهیم کرد:
1- رفلاکس: در مطالعه ای که در BMJ به چاپ رسید مشخص شد عسل 125 برابر آب مقطر در دمای بدن ( 37 درجه سانتیگراد)، ویسکوزیته دارد و ناحیه بالای معده را پوشش می‌دهد و از افزایش و بالا آمدن سطح اسید معده جلوگیری میکند. پس می تواند در جلوگیری از رفلاکس (GERD) موثر باشد.
2- اسهال و استفراغ کودکان: در یک مطالعه بالینی عسل بعنوان یکی از ترکیبات به کار رفته در محلول های مایع درمانی خوراکی (ORS) استفاده شد و مشخص شد می تواند مدت اسهال باکتریایی را در کودکان کوتاه کند. نتیجه این مطاله نیز در BMJ به چاپ رسید.
3- ترمیم زخم و سوختگی: از عسل می توان بصورت موضعی برای درمان زخم نیز استفاده کرد. در التیام سوختگی نیز ممکن است موثر باشد و ارزانتر از سایر مداخلات بویژه آنتی بیوتیک های خوراکی است که عوارض جانبی زیادی نیز دارند. البته باید دقت داشت که نمی‌توان از عسل به‌جای روش‌های درمانی تجویزشده استفاده کرد.
4- درمان آلرژی ها: مطالعاتی وجود دارند که اثر عسل را در به حداقل رساندن آلرژی های فصلی نشان می دهند. همچنین سازمان بهداشت جهانی (WHO) و انجمن کودکان آمریکا، عسل را به‌عنوان نوعی درمانگر طبیعی توصیه می‌کنند که می‌تواند سرفه را تسکین دهد.
ضمنا در یکی از مطالعات مجله pediatrics مشخص شد که مصرف عسل، سرفه‌های شبانه را کاهش می‌دهد و کیفیت خواب را در بین کودکانی که مبتلا به عفونت تنفسی فوقانی هستند، بهبود می‌بخشد.
5- مقابله با عفونت ها: عسل حاوی پروتئین defensin-1 است که توانایی خوبی برای از بین بردن باکتری‌ها دارد. عسل همچنین می تواند مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها را کاهش دهد. خاصیت میکروب کشی عسل طبیعی 3 برابر عسل صنعتی می باشد.
6- جلوگیری از درماتیت و مشکلات پوستی ناشی از پرتودرمانی در بیماران مبتلا به سرطان سینه
با تمام خصوصیاتی که برای عسل برشمردیم باید به این نکته توجه داشت که عسل نوعی قند است و باید در حد متعادل مصرف شود. انجمن قلب آمریکا به زنان و مردان توصیه میکند که به ترتیب بیش از 100 و 150 کالری در روز از قندهای اضافه شده استفاده نکنند. که این مقدار تقریبا برابر 2 قاشق غذاخوری در روز برای زنان و 3 قاشق غذاخوری برای مردان می باشد.
عسل همچنین می تواند حاوی اسپورهای سمی به نام بوتولونیوم باشد و منجر به بوتولیسم در نوزادان شود. بوتولیسم نوعی مسمومیت غذایی نادر اما جدی می باشد که باعث فلج شدن می شود. حتی عسل های پاستوریزه نیز ممکن است محتوی این اسپورها باشند. به همین دلیل کودکان زیر 1 سال نباید از عسل استفاده کنند.
منبع: www.medicalnewstoday.com
ترجمه: پایگاه اطلاع‌رسانی تغذیه و سلامت
۰
