کشف بقایای یک کهکشان قدیمی در کهکشان ما

کشف بقایای یک کهکشان قدیمی در کهکشان ما

دانشمندان موفق به کشف یک “کهکشان فسیلی” مخفی شده در اعماق کهکشان راه شیری شدند. کشف این کهکشان که مدت‌ها پیش مرده می‌تواند درک ما را از تاریخچه و پیشینه کهکشان راه شیری را دچار تحول کند.

کد خبر : ۸۷۵۰۱
بازدید : ۸۷۰۷
کشف بقایای یک کهکشان قدیمی در کهکشان ما
فرادید | جهان هستی (کیهان) چیزی در حدود ۱۳.۷ میلیارد سال پیش با انفجار بزرگ آغاز شد. از آن زمان تا کنون، میلیون‌ها و میلیارد‌ها ستاره و کهکشان متولد شده و از بین رفته‌اند و از بقایای آنها، ستاره‌ها و سیاره‌ها و کهکشان‌های جدیدی شکل گرفته‌اند. کهکشان‌هایی که میلیارد‌ها ستاره و منظومه در خود داشته‌اند و میلیون‌ها سال و چه بسا چند میلیارد سال عمر کرده‌اند و بعد پایانشان فرا رسیده و از بین رفته‌اند، اما از بقایای آنها، کهکشان‌های جوان‌تری، چون کهکشان ما شکل گرفته‌اند.

به گزارش فرادید؛ دانشمندان موفق به کشف یک "کهکشان فسیلی" مخفی شده در اعماق کهکشان راه شیری شدند. کشف این کهکشان که مدت‌ها پیش مرده می‌تواند درک ما را از تاریخچه و پیشینه کهکشان راه شیری را دچار تحول کند.

دانشمندانی که بر روی اطلاعات به دست آمده از "نقشه‌برداری آسمانی دیجیتال اسلون" (Sloan Digital Sky Servey) در "آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه آپاچی پوینت" (APOGEE) کار می‌کردند موفق به کشف یک "کهکشان فسیلی" مخفی شده در اعماق کهکشان راه شیری شدند. نتیجه این دستاورد ممکن است درک ما را از چگونگی رشد و تغییر کهکشان راه شیری و تبدیل شدن به آنچه امروز هست کاملا تغییر دهد.

احتمال می‌رود که این "کهکشان فسیلی" ۱۰ میلیارد سال پیش با کهکشان راه شیری برخورد کرده باشد، زمانی که کهکشان ما هنوز در مراحل ابتدایی بود. ستاره شناسان نام آن را هرکول گذاشتند، زیرا بر طبق افسانه‌ها این قهرمان یونان باستان هنگام تشکیل شدن کهکشان راه شیری هدیه‌ی جاودانگی را دریافت کرده است.

بقایای کهکشان "هرکول" حدود یک سوم هاله کروی راه شیری را تشکیل می‌دهد. اما اگر ستارگان و گاز‌های حاصل از این کهکشان درصد زیادی از هاله کهکشانی راه شیری را تشکیل می‌دهند، چرا قبلاً آن را ندیده بودیم؟ پاسخ این سوال در موقعیت قرارگیری آن جایی در اعماق کهکشان راه شیری نهفته است.
کشف بقایای یک کهکشان قدیمی در کهکشان ما
ریکاردو اسکیاون از دانشگاه جان مورس لیورپول در انگلیس، یکی از اعضای اصلی این تحقیق، می‌گوید: برای یافتن یک کهکشان فسیلی مانند این، ما مجبور شدیم به بررسی دقیق شیمیایی و حرکت ده‌ها هزار ستاره بپردازیم. این امر به ویژه برای ستاره‌های مرکز راه شیری بسیار دشوار است، زیرا آن‌ها توسط ابر‌های گرد و غبار بین ستاره‌ای از دید پنهان مانده‌اند. آزمایش آپاچی به ما اجازه می‌دهد در این غبار نفوذ کنیم و عمیق‌تر از همیشه قلب کهکشان راه شیری را جستجو کنیم.

آپاچی با دریافت طیف نور ستارگان در طیف نوری نزدیک به مادون قرمز و نه نور مرئی که در میان غبار پنهان می‌شود در غبار میان ستاره‌ای به جستجو می‌پردازد. APOGEE در طول ۱۰ سال مشاهده، طیف‌های بیش از نیم میلیون ستاره را در سراسر کهکشان راه شیری اندازه گیری کرده است، از جمله هسته آن که پیش از این غبار آلود بود.

دنی هورتا دانشجوی کارشناسی ارشد از دانشگاه جان موریس در لیورپول LJMU، نویسنده اصلی مقاله‌ای که نتایج نهایی این تحقیق را منتشر کرد، توضیح می‌دهد: بررسی چنین تعداد زیادی از ستارگان برای یافتن ستاره‌های غیر معمول در قلب پرجمعیت کهکشان راه شیری ضروری است، اما این کار مانند پیدا کردن سوزن در یک انبار کاه است.

دانشمندان برای جدا کردن ستارگان متعلق به "هرکول" از ستارگان اصلی راه شیری، از ترکیبات شیمیایی و سرعت ستاره‌ها که توسط آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه‌ی آپاچی پوینت، اندازه گیری شده است استفاده کردند.

هورتا ادامه داد: از ده‌ها هزار ستاره‌ای که مورد بررسی قرار گرفته است، چند صد ستاره ترکیب شیمیایی و سرعت کاملاً متفاوتی داشتند. این ستاره‌ها آن قدر متفاوت هستند که فقط از یک کهکشان دیگر می‌توانستند به وجود بیایند و با مطالعه دقیق آن‌ها می‌توانیم محل دقیق و تاریخچه این کهکشان فسیلی را کشف کنیم.

از آنجا که کهکشان‌ها از طریق ادغام کهکشان‌های کوچک‌تر در طول زمان ساخته می‌شوند بقایای کهکشان‌های قدیمی اغلب در هاله بیرونی کهکشان راه شیری قابل مشاهده است. ابر عظیم، اما بسیار پراکنده‌ای از ستاره‌ها که کهکشان اصلی را در بر گرفته است. اما از آنجا که کهکشان ما از داخل به بیرون ساخته شده است، یافتن اولین ادغام‌های کهکشانی مستلزم بررسی مرکزی‌ترین قسمت‌های هاله کهکشان راه شیری است که جایی در اعماق صفحه و برآمدگی کهکشان مدفون شده‌اند. جزئیات بیشتر این پژوهش در "ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی" منتشر شده است.
کشف بقایای یک کهکشان قدیمی در کهکشان ما

کهکشانِ راهِ شیری، کهکشانی است که منظومه شمسی در آن قرار دارد. این کهکشان پیش‌تر به کهکشان راه «الهام» معروف بوده است. در آسمانی صاف و تاریک و به دور از آلودگی نوری، این کهکشان به صورت نوار شیری رنگی در پهنهٔ آسمان دیده می‌شود. این نوار در واقع از میلیارد‌ها ستاره تشکیل شده است که (چشم غیرمسلح) قادر به تفکیک آن‌ها نیست. به احتمال زیاد راه شیری کهکشانی از نوع مارپیچی است. کرهٔ زمین به عنوان عضوی از منظومه شمسی، در یکی از بازو‌های مارپیچی آن قرار دارد. چون ما از درون صفحهٔ کهکشانی به آن می‌نگریم، آن را به این صورت می‌بینیم. اما بهتر است بدانیم ما هیچ عکس و مدرکی از شکل واقعی کهکشان‌مان نداریم و از دور و اطراف شکل این کهکشان را حدس می‌زنیم. دلیل انکه هیچ عکسی از راه شیری نداریم این است که تا به حال هیچ ماهواره‌ای از ان خارج نشده است که عکسی به ما ارسال کند.

سن قدیمی‌ترین ستاره‌ای که تاکنون در کهکشان کشف شده (HE ۱۵۲۳-۰۹۱۱) در حدود ۱۳/۶ میلیارد سال تخمین زده شده‌است (تقریباً به قدمت جهان) که با استفاده از اشعهٔ ماورای بنفش طیف‌سنج بزرگ برای اندازه‌گیری حجم برلیم دو ستارهٔ خوشه دی کروی تخمین زده شده‌است. [نیازمند منبع]زمان سپری شده بین ظهور اولین نسل ستاره در کهکشان راه شیری و اولین نسل ستاره در خوشه بین ۲۰۰ تا۳۰۰ میلیون سال استنباط شده‌است. [نیازمند منبع]با در نظر گرفتن اینکه سن تخمین زده شده برای ستاره‌ها در خوشهٔ کروی۸/۰±۴/۱۳ میلیارد سال است، سن قدیمی‌ترین ستاره‌ها در راه شیری در حدود ۸/۰±۶/۱۳ میلیارد سال تخمین زده می‌شود. صفحهٔ نازک کهکشانی نیز بین ۵/۶ تا۱/۱۰ میلیارد سال پیش شکل گرفته‌است
۰
نظرات بینندگان
تازه‌‌ترین عناوین
پربازدید