پروژه‌ دیوانه‌وار! ساخت تلسکوپ در چاله‌ سطح ماه

فرادید | مرکز پیشرانش جت ناسا، JPL، طرح ساخت رادیو تلسکوپ در دهانه‌های ماه را برای تحقیق و توسعه بیشتر انتخاب کرده است. ناسا محققان را تشویق می‌کند تا رویکرد‌های غیرمنتظره‌ای را برای سفر در فضا، دانستن بیشتر و کاوش در آن ارائه دهند. برای تحقق این اهداف، ۷ پژوهش برای توسعه و دریافت بودجه (در مجموع ۵ میلیون دلار) از سوی برنامه طرح‌های نوآورانه پیشرفته ناسا (NIAC) انتخاب شده اند.

به گزارش فرادید؛ اکثر پروژه‌ها در مراحل اولیه توسعه قرار دارند و به یک دهه یا بیشتر برای رسیدن به فناوری مورد نظر زمان نیاز دارند. در میان این مطالعات، مأموریت آشکارسازی نوترینو وجود دارد که بودجه‌ای ۲ میلیون دلاری در فاز دوم NIAC دریافت کرده است. نوترینو‌ها یکی از فراوان‌ترین ذرات در جهان هستند، اما مطالعه آن‌ها چالش برانگیز است، زیرا به ندرت با ماده برخورد می‌کنند. بنابراین، آشکارساز‌های بزرگ و حساس زمینی برای تشخیص آن‌ها مناسب‌ترین گزینه هستند.

اما نیکولاس سولومی از دانشگاه ویچیتی پیشنهاد دیگری دارد: یک آشکارساز نوترینو در فضا. نوترینو‌ها ابزاری برای دیدن" درون ستاره‌ها هستند و آشکارساز واقع در فضا می‌تواند دریچه جدیدی به ساختار خورشید و حتی کهکشان ما ارائه دهد. همچنین وجود آن در مدار نزدیک خورشید می‌تواند شکل و اندازه کوره خورشیدی را در هسته مشخص کند و یا در جهتی دیگر نوترینو‌ها را از ستاره‌های مرکز کهکشان ما تشخیص دهد.

تحقیقات گذشته سولومی نشان داده که این فناوری می‌تواند در فضا عمل کند و نمونه اولیه آشکارساز نوترینو را توسعه دهد. علاوه بر این پروژه، شش محقق دیگر هر کدام ۵۰۰ هزار دلار برای توسعه پروژه‌های خود در ۲ سال آینده دریافت کرده اند.

جفری بالچرسکی و موسسه هوافضای اوهایو، مطالعه بر روی یک فضاپیمای کوچک به نام SWARM برای مطالعه سیاره زهره کار می‌کنند که ترکیبی از حسگر‌های مینیاتوری الکترونیکی و ارتباطی بر روی بستر‌های بادبادک مانند معلق است و برای انجام حدود ۹ ساعت عملیات در ابر‌های زهره طراحی شده است.

ساپتارشی بندیاپادیای، محقق روباتیک در JPL، تحقیقات در مورد امکان ساخت یک تلسکوپ رادیویی در یک دهانه در سمت دیگر ماه را جلو می‌برد. او قصد دارد یک شبکه سیم طراحی کند که ربات‌های کوچک کوهنورد به کمک آن بتوانند یک بازتاب دهنده بزرگ سهمی وار بسازند.

کری ناک، در حال آماده سازی یک روش احتمالی برای فرود در پلوتو و سایر اجرام آسمانی با جو کم فشار است. آرتور داوویان، در حال مطالعه بر روی بادبان‌های خورشیدی کیوبست برای کاوش در منظومه شمسی و فضای میان ستاره‌ای است که فوق سبک و با قابلیت تحمل دمای شدید هستند.

لین روتسچایلد، در ادامه مطالعه راه‌های رشد ساختار‌ها قارچی، احتمالا برای زیستگاه‌های فضایی آینده است. این مرحله از تحقیقات بر روی تولید، ساخت و آزمایش‌های قبلی میسلیوم انجام می‌شود. پیتر گورال با همکاری شرکت فضایی ترانس، بر روی مأموریت یافتن سیارک‌های کوچک، با سرعتی بیشتر از روش‌های فعلی تحقیق خواهد کرد.

این سیستم، یک آرایه متشکل از سه فضاپیما و صد‌ها تلسکوپ کوچک و پردازنده تصویر برای جستجوی این اجرام است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرمایه گذاری‌های ناسا در فناوری فضایی، میتوانید به سایت زیر مراجعه کنید: https://www.nasa.gov/spacetech

وجود یک تلسکوپ رادیویی بزرگ روی ماه می‌تواند مزایای بسیاری داشته باشد که یکی از آن‌ها هم‌پوشانی بیشتر تلسکوپ‌های مداری و زمینی است. اگر رویای تلسکوپ روی ماه ناسا روزی به حقیقت بپیوندد، روبات‌های سازنده در ساخت آن نقش خواهند داشت. این تلسکوپ در سمت دور از زمین یا بخش پنهان ماه قرار خواهد گرفت.

آژانس فضایی آمریکا چند پروژه پژوهشی تعریف کرده که یکی از آن‌ها تبدیل دهانه دو تا چهار کیلومتری روی ماه به یک تلسکوپ رادیویی با طول موج فوق‌العاده بلند است که عرض آن حدود یک کیلومتر خواهد بود. بنابر اعلام ناسا، این تلسکوپ LCRT یا تلسکوپ رادیویی دهانه ماه نام دارد و با استفاده توری‌های سیمی و به کمک روبات‌های دیواره نورد «DuAxel» ساخته خواهد شد. توری‌های سیمی برای ایجاد بازتاب‌دهنده کروی شکل استفاده می‌شود تا بزرگ‌ترین رادیوی تلسکوپی در منظومه شمسی شکل بگیرد. در مرکز تلسکوپ مجموعه‌ای از رشته‌های سیم وجود دارند که درمرکز به یک گیرنده معلق در فضا متصل می‌شوند.

اگر این تلسکوپ قابلیت ساخت پیدا کند می‌تواند دو برابر بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان باشد که متعلق به کشور چین است و رادیوتلسکوپ FAST نام دارد. در صورت ساخت این رادیو تلسکوپ روی ماه می‌تواند طول موج‌هایی در حدود ۱۰ تا ۵۰ متر را بررسی نماید که معادل ۶ تا ۳۰ مگاهرتز است؛ این طول موج تاکنون توسط انسان‌ها قابل بررسی نبوده است. با وجود این تلسکوپ در بخش پنهان ماه، این تلسکوپ می‌تواند به عنوان یک سپر فیزیکی به محافظت در برابر نویز‌ها و تداخلات ناخواسته یونوسفر، ماهواره‌ها و دستگاه‌های دیگر کمک کند.

دانشمندان تصور می‌کنند که ساخت این تلسکوپ به آن‌ها کمک می‌کند تا بفهمند کیهان چگونه یک ثانیه پس از بیگ بنگ منبسط شد. علت این است که بیگ بنگ از خودش «اثرات انگشت کیهانی» مبهمی باقی گذاشته که فعلأ با تلسکوپ‌های رادیویی بر روی زمین قابل تشخیص نیستند، اما یک تلسکوپ رادیویی بزرگ روی ماه با طول موج ۱۰ تا ۵۰ متر می‌تواند این امواج را رصد نماید.