دلایل شایع تغییر نمره چشم چیست؟

بسیاری از افرادی که از عینک استفاده می‌کنند ممکن است تجربه تغییر نمره چشم خود را داشته باشند. تقریبا نمره چشم بین ۱۸ تا ۲۵ سالگی شروع به ثابت شدن می‌کند و در این زمان تغییر نمره چشم طبیعی است، و یا ممکن است این تغییر به علت کهولت سن پیش آید. اما تغییر نمره چشم می‌تواند علت‌های دیگری هم داشته باشد که در ادامه به توضیح آن‌ها می‌پردازیم.

دیابت

دیابت یکی از بیماری‌هایی است که در سطح جهانی افراد زیادی را درگیر خود کرده است و این بیماری نیز مانند خیلی از بیماری‌های دیگر در بدن به روی چشم و بینایی تاثیرات منفی‌ای دارد که برخی افراد با تشخیص دیرهنگام دیابت خود چه نوع اول و چه نوع دوم و یا عدم پیگیری این بیماری تاثیرات منفی زیادی را به روی بینایی و چشم هایشان داشته اند که باید بگویم این یک واقعیت تلخ است و بیماری قند در چشم و بینایی باعث ایجاد مشکلات جدی و یا حتی در برخی موارد باعث نابینایی نیز می‌شود.

ضربه به سر

بررسی‌ها اینطور نشان داده است که در بین کسانی که درگیر ضربه به سر هستند تنها ۵ درصد دچار ضعیفی چشم می‌شوند! به این موضوع دقت کنید که ضربه به سر عموماً به معنای ضعیفی چشم صد در صد نیست. اما باعث تاری دید و یا از بین رفتن بینایی می‌شود. یعنی اگر شدت ضربه به سر زیاد باشد احتمال اینکه عصب چشم از دست برود وجود دارد.

البته در حال عادی نمی‌توان گفت که ضربه به سر سبب افزایش نمره چشم می‌شود. یک موضوع بسیار مهم در خصوص ضعیف شدن چشم این است که مردم معمولاً پس از ضربه به سر دچار یک سری هیجانات منفی می‌شوند و این موضوع روی عصب‌های چشم اثر بدی میگذارد و تصاویر را غیر واقعی نمایش می‌دهد.

تغییر نمره چشم در اثر مصرف یک دارو

این روز‌ها مردم دارو‌های آرامبخش، ضدالتهاب، کورتون، دارو‌های مربوط به قلب و… را بدون تجویز پزشک یا پرسیدن نظر او برای ادامه درمان بیماری‌های مختلف مصرف میکنند، غافل از این که خیلی از دارو‌های موجود و پرمصرف در بین مردم، به چشم‌ها آسیب زده و حس بینایی را با خطرات جدی مواجه می‌کند.

مصرف دارو‌های حاوی کورتون مسلما بی خطر و بی عارضه نیست. در بین مجموعه عوارضی که این دارو‌ها به دنبال دارند، احتمال بروز اختالالت بینایی اهمیت زیادی دارد.

دارو‌های خوراکی کورتون دار بعد از چند روز مصرف، باعث افزایش فشار داخل چشمی (آب سیاه یا گلوکوم) می‌شوند و مصرف طوالنی مدت و بدون کنترل این دارو‌ها خطر ابتال به آب مروارید را افزایش می‌دهد.

علاوه بر این مشاهده شده مصرف خوراکی کورتیکواستروئید‌ها باعث تشدید تبخال یا هرپس قرنیه چشم یا بروز برخی بیماری‌های چشم می‌شود. اگر بعد از مصرف دارو‌های کورتون با نشانه‌های غیرعادی در چشم مواجه شدید، حتما به پزشک اطالع دهید و دارو‌های حاوی کورتون را بدون تجویز پزشک مصرف نکنید.

کهولت سن

با افزایش تغییر نمره چشم اتفاق می‌افتد. افزایش سن، چشم‌ها را مانند هر عضو دیگری به نحوی دچار کهولت و سالمندی می‌کند. بیماری‌های زمینه‌ای هم در مشکلات چشم بی تاثیر نیستند. افراد سالمند و غیر سالمندی که دچار دیابت یا فشار خون بالا هستند بیشتر در معرض مشکلات بینایی هستند.

ابتلا به آب مروارید

وجود هر گونه لکه بر روی عدسی و همچنین تیره شدن عدسی، باعث می‌شود تا پرتو‌های نور به خوبی متمرکز نشده و تصویری شفاف و دقیق بر روی شبکیه ایجاد نشود؛ این مورد در نهایت باعث می‌شود بینایی دچار اختلال شود. عدسی چشم یکی از اساسی‌ترین قسمت‌های چشم می‌باشد که در پشت عنبیه واقع شده است. این بخش از چشم وظیفه دارد تا با متمرکز نمودن شعاع‌های نوری بر روی شبکیه، تصویری واضح از اشیا را ایجاد نماید. در نتیجه می‌توان گفت که عدسی چشم از عناصر اصلی در عمل تطابق چشمی می‌باشد.

با افزایش سن در حقیقت ساختمان منظم پروتئین‌های عدسی چشم دچار اختلال می‌شود و با از هم گسیختگی این ساختمان پروتئینی، لکه‌های تیره‌ای روی عدسی چشم به وجود می‌آید که با توسعه این لکه‌ها عدسی شفافیت خود را از دست می‌دهد و در عبور دادن دقیق نور ناتوان می‌شود. در این موارد است که بیماری آب مروارید یا کاتاراکت در فرد تشخیص داده می‌شود.

به غیر از کهولت سن، علل دیگر این ابتلا به این بیماری را می‌توان به سابقه خانوادگی ابتلا به آب مروارید، چاقی و فشار خون بالا، قرار گرفتن طولانی مدت و بدون محافظت در مقابل آفتاب، سیگار کشیدن، مصرف الکل، استفاده طولانی از دارو‌های استروئیدی (کورتیکواستروئید ها)، سابقه جراحی چشم یا بیماری‌های التهابی چشمی، نسبت داد.

قوز قرنیه یا کراتوکونوس

کراتوکونوس یا قوز قرنیه (Keratoconus)، یکی دیگر از دلایل تغییرات مکرر نمره چشم می‌باشد که بسیاری از ما حتی نام این بیماری را هم تا به حال نشنیده ایم. قوز قرنیه یک بیماری کورنی چشمی می‌باشد که معمولا در سنین نوجوانی تا ابتدای دهه سوم زندگی (۱۰ تا ۲۵ سالگی) بروز می‌کند. در این دوره سنی، به دلیل انعطاف پذیری بالای بافت قرنیه چشم، ممکن است این بافت از حالت تقریبا گرد و کروی خود خارج شده و با گذشت زمان حالتی مخروطی پیدا کند.

حالت کروی قرنیه کمک می‌کند تا نور به طرز صحیحی متمرکز شود، اما بروز این بیماری سبب بالا رفتن آستیگمات شده و شکست نور و تشکیل تصویر در چشم فرد مبتلا متاثر گردد. این امر سبب می‌شود تا علائمی نظیر افزایش حساسیت به نور، احساس سوزش خفیف، تاری دید و کج و معوج شدن تصاویر، رخ دهد. بیماری قوز قرنیه می‌تواند تنها یک چشم را درگیر کند، اما در ۹۰ درصد موارد، هر دو چشم این ویژگی را به درجات متفاوت دارند.

منبع: روزیاتو