۱۰ حقیقت جذاب در مورد اوکاپی؛ زرافه‌ای که گورخر است!
این موجودات مخفی جنگلی به ندرت در طبیعت دیده می‌شوند.
فرادید | اوکاپی حیوان معروفی نیست یل حداقل این گونه به نظر می‌رسد که در خارج از محدوده بومی خود موجود شناخته شده‌ای نیست. حدود ۱۰۰ اوکاپی در باغ وحش‌های سراسر جهان و در اسارت زندگی می‌کنند و تعداد اندکی هم در جنگل‌های بارانی پنهان شده و به ندرت توسط انسان‌ها دیده می‌شوند.
به گزارش فرادید؛ اگر چه این موجودات خیلی مورد توجه نیستند، اما به خاطر ویژگی‌های منحصر به فردی که دارند سزاوار تحسین هستند. در این مطلب شما را با حقایقی عجیب در مورد این حیوان به ظاهر عجیب الخلقه آشنا می‌کنیم:
اوکاپی متعلق به خانواده زرافه است
در نگاه اول، منطقی است که فرض کنیم اوکاپی‌ها با گورخرها هم خانواده هستند واین خطوط روی پا‌های آنها، نشانه‌های متمایز گورخر را به ذهن تداعی می‌کند. با این حال، با وجود این شباهت ظاهری، این دو حیوان راه راه ارتباط نزدیکی با هم ندارند. آنها حتی به راسته‌های متفاوتی از حیوانات تعلق دارند: اوکاپی‌ها از خانواده سم دار‌های پنجه زوج* هستند (گروه وسیعی که بیشتر گونه‌های پستاندار سمدار را در بر می‌گیرد)، در حالی که گورخرها، از گونه سم‌دار‌های پنجه فرد* (اسب‌ها، کرگدن‌ها و تاپیرها) هستند.
با این حال، اگر از نزدیک به سر یک اوکاپی نگاه کنید، ممکن است متوجه شباهت این موجود به حیوان دیگری شوید - زرافه. اوکاپی‌ها تنها بازماندگان خانواده زرافه‌ها هستند که زرافه نیستند. آنها گونه‌هایی تنها در جنس Okapia هستند که به عنوان یک حیوان دو جنس به خانواده زرافه می‌پیوندند. اوکاپی‌ها به بلندی زرافه‌ها نیستند -، زیرا دسترسی به برگ‌های درختان در زیستگاه‌های جنگل‌های بارانی آسان‌تر است -، اما اشتراکات دیگری نیز بین این دو حیوان وجود دارد؛ از شاخچه‌ها در جنس نر گرفته تا زبان‌های بلند و بنفش‌شان. تحقیقات نشان می‌دهد که آخرین جد مشترک زرافه‌ها و اوکاپی‌ها حدود ۱۱.۵ میلیون سال پیش می‌زیسته است.
پای راه راه آنها فواید زیادی دارد
نوار‌های روی پا‌های اوکاپی استتار بسیار خوبی برای آنها ایجاد می‌کند. درحالی که زرافه‌ها تمایل دارند در محیط‌ها و علفزار‌های باز از علوفه‌ها تغذیه کنند، اوکاپی در جنگل‌های بارانی انبوه زندگی می‌کند، جایی که به طرز عجیب و باورنکردنی با سایه‌ها و نور فیلتر شده خورشید ترکیب می‌شوند.
علاوه بر استتار، این خطوط راه راه ممکن است یک هدف ثانویه - و به ظاهر متناقض - نیز داشته باشند. راه راه‌های اوکاپی گاهی اوقات به عنوان راه راه‌های "راهنما" استفاده می‌شوند خصوصا در مورد بچه اوکاپی‌ها که مادران خود را از این طریق در میان پوشش‌های گیاهی وسیع ببینند و دنبال کنند و از آنجایی که الگوی راه راه برای هر اوکاپی منحصر به فرد است، ممکن است به اوکاپی‌ها کمک کند تا از این طریق یکدیگر را شناسایی کنند.
اوکاپی‌های وحشی فقط در یک کشور زندگی می‌کنند
اوکاپی‌های وحشی فقط در مناطق مرکزی، شمالی و شرقی جمهوری دموکراتیک کنگو دیده می‌شوند. زمانی در اوگاندا هم اکاپی‌های وحشی وجود داشتند، اما اکنون در آنجا منقرض شده اند. اوکاپی‌ها محدود به جنگل‌هایی با سایبان‌های بلند و بسته هستند که بین ۱۵۰۰ تا ۵۰۰۰ فوت (۴۵۰ تا ۱۵۰۰ متر) بالاتر از سطح دریا قرار دارند. طبق گفته اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) آنها عمدتاً در جنگل‌های قدیمی زندگی می‌کنند و در جنگل‌های ساوانا یا زیستگاه‌های پر هرج و مرج اطراف که شامل سکونتگاه‌های انسانی است دیده نمی‌شوند.
خز آنها مخملی و روغنی است
قسمت اعظم بدن اوکاپی با خز بنفش تیره یا قهوه‌ای مایل به قرمز پوشیده شده است که متراکم و شبیه مخمل است. نکته جالب توجه این است که پوست اوکاپی‌ها نیز روغن تولید می‌کند که به ضد آب شدن خز آنها کمک می‌کند و این ویژگی سازگاری مفیدی با زندگی در جنگل‌های بارانی برای آنها ایجاد کرده است. با توجه به گزارش باغ وحش شهر اوکلاهما، اوکاپی‌های اسیر در باغ وحش‌ها اغلب از مالیدن گردن لذت می‌برند، که طبق گزارش‌ها، پسماند‌های تیره و لغزنده‌ای روی دست‌های مراقبانشان باقی می‌گذارند.
آنها به ندرت در طبیعت دیده می‌شوند
اوکاپی از دیرباز برای بومیان جنگل ایتوری (جنگل بارانی ایتوری یک جنگل بارانی واقع در استان ایتوری در شمال شرقی جمهوری دموکراتیک کنگو است) شناخته شده بود. اما این گونه تا سال ۱۹۰۱، زمانی که کاشف و مستعمره بریتانیایی، هری جانستون، پوست و جمجمه یک اوکاپی را کشف کرد، در سطح جهانی شناخته شده نبود. (پیش از آن، شایعاتی مبنی بر وجود «تک شاخ» جنگلی در آفریقای مرکزی در میان اروپایی‌ها منتشر شده بود).
اوکاپی ناشناخته باقی ماند تا سال ۲۰۰۸، زمانی که اولین عکس اوکاپی وحشی توسط تله دوربین انجمن جانورشناسی لندن گرفته شد، هیچ تصویری از اوکاپی در طبیعت وجود نداشت.
زبان آنها به اندازه کافی بلند است در حدی که چشم و گوششان را با آن تمیز می‌کنند
اوکاپی‌ها گیاهخوار هستند و از برگ ها، جوانه‌ها و میوه‌های درختان و همچنین سرخس ها، علف‌ها و قارچ‌ها تغذیه می‌کنند. آنها می‌توانند هر روز ۴۰ تا ۶۵ پوند (۱۸ تا ۲۹ کیلوگرم) غذا بخورند. آنها نقش مهمی در تعادل اکولوژی جنگل‌های بارانی بومی دارند، زیرا انواع گیاهان را به عنوان غذا می‌خورند. این کار با زبان بلند آنها آسان‌تر می‌شود، که می‌تواند به طول ۱۲ تا ۱۴ اینچ (۳۰ تا ۳۶ سانتی متر) برسد و به آنها اجازه می‌دهد دور شاخه‌ها بپیچد و شاخ و برگ را از آنها جدا کند. مانند زرافه ها، زبان اوکاپی سیاه یا آبی تیره است.
در واقع زبان آنها آنقدر دراز است که اوکاپی‌ها از آن برای شستن پلک ها، تمیز کردن گوش‌ها و حتی دور کردن حشرات از گردنشان استفاده می‌کنند.
آنها به زبان مخفی (و آرام) صحبت می‌کنند
اوکاپی‌ها مانند زرافه‌ها به ساکت بودن شهرت دارند، اما مانند آنها صدا‌هایی برای برقراری ارتباط باهم تولید می‌کنند. محققان باغ وحش سن دیگو تعداد زیادی "آوای صوتی" را از اوکاپی‌ها ضبط و آن را با دقت بیشتری در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل کردند.
اوکاپی‌ها صدا‌هایی با فرکانس پایین خارج از محدوده شنوایی انسان منتشر می‌کنند، که تنها با تجزیه و تحلیل کامپیوتری که می‌تواند سیگنال‌های مادون صوت آنها را آشکار کند، قابل شنیدن است. محققان بر این باورند که مادر اوکاپی‌ها در ارتباط با گوساله‌های خود در حین جستجوی غذا از این فرکانس‌های صوتی استفاده می‌کنند و با نزدیک شدن هر خطری به خصوص شکارچیان اصلی آنها یعنی پلنگ به گوساله‌ها هشدار می‌دهند.
آنها گاهی اوقات فضولات خفاش را می‌خورند
اوکاپی‌ها یک رژیم غذایی گیاهی دارند که از میوه‌ها، جوانه ها، شاخه ها، برگ‌ها و ... تأمین می‌شود. آنها روزانه بین ۴۵ تا ۶۰ پوند غذا مصرف می‌کنند. زبان دراز آنها به این موجودات کمک می‌کند تا برگ‌های شاخه‌های درخت را جدا کنند و مانند زرافه‌ها چهار معده دارند. جالب است بدانید که آنها اشتهای زیادی برای خوردن مدفوع خفاش دارند. اوکاپی‌ها همچنین به خوردن خاک رس و چوب سوخته هم علاقه نشان می‌دهند.
آنها تا همین اواخر برای انسان ناشناخته بودند
اوکاپی‌ها تا سال ۱۹۰۱ برای علم ناشناخته بودند. پس از اینکه کاشف بریتانیایی سِر هری همیلتون جانستون، تکه‌هایی از پوست این حیوان را به موزه بریتانیا فرستاد، رسماً به دانشمندان معرفی شدند. گفتنی است، کاشف آمریکایی بریتانیایی، سر هنری مورتون استنلی، اولین کسی بود که اوکاپی را در سال ۱۸۹۰ کشف کرد. پیش از این نیز، ویلهلم یونکر، کاشف روسی، نمونه‌ای از پوست این حیوان را در اواخر دهه ۱۸۷۰ یا ۱۸۸۰ پیدا کرده بود. او به اشتباه این حیوان را یک گورخریا آنتلوپ تشخیص داد.
اوکاپی‌ها در معرض خطر انقراض هستند
تخمین‌های جمعیتی از اوکاپی‌ها بسیار سخت است، و به شدت به تعداد محدودی از بررسی‌های پراکنده بر اساس فضولات آنها متکی است. تخمین‌ها از جمعیت آنها از ۱۰۰۰۰ تا بیش از ۳۰۰۰۰ اوکاپی باقی مانده در طبیعت متغیر بوده است، اما با توجه به زیستگاه محدود، حساسیت آنها به اختلال در زیستگاه، و تهدیداتی که با آن مواجه هستند - یعنی از بین رفتن زیستگاه به دلیل قطع درختان، معدن، و سکونت انسانی - آنها به عنوان گونه در معرض خطر فهرست شده اند. کارشناسان معتقدند در ۲۵ سال گذشته تعداد آنها به نصف کاهش یافته و این گونه همچنان در حال کاهش است.
*سمدار پنجه زوج: حیوانات سم داری که بیشتر وزنشان را از پنج انگشت روی دو انگشت سوم و چهارم می‌اندازند.
* سمدار پنجه فرد: اساساً حیواناتی که روی یک یا سه سم راه می‌روند، به عنوان سم‌دار‌های پنجه فرد شناخته می‌شوند.
ترجمه: فرادید
