سفر به ایران قدیم؛ یادداشت‌های علم، سه‌شنبه ۲۲ فروردین ۱۳۵۱: سفیر هند هنگام نطق فین فین می‌کرد، مثل بچه‌های بی تربیت؛ شاه زیر چشم به من نگاه کرد، دیدم از خنده می‌ترکند

اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود. 

 

در ادامه بخشی از یادداشت های او را بخوانید.

 

سه‌شنبه ۲۲ فروردین ۱۳۵۱: صبح شرفیاب شدم ولی طولانی نبود، چون سفیر ایسلند و سفیر هند اعتبارنامه تقدیم کردند. سفیر هند هنگام نطق فین فین می‌کرد، مثل بچه های بی تربیت. من خیلی خنده ام گرفت. شاهنشاه زیر چشم به من نگاه کردند، دیدم از خنده می‌ترکند ولی برگزار  شد.  

 

در شرفیابی برنامه آمدن نیکسون و وضع ویتنام و انتخابات آینده او مطرح بود. خوشبختانه کسی در مقابلش نیست و گرنه ممکن بود انتخاب نشود. نه دموکرات ها و نه جمهوری خواهان کسی با این کالیبر در مقابل او دارند. چند تلگراف خارجی در جواب  تسلیت رؤسای کشورها به مناسبت زلزله توشیح فرمودند...

 

شب اطبایی که چشم خانم علم و علیا حضرت ملکه پهلوی را عمل کرده اند، مهمان من بودند، آن قدر از وضع بد طبّی ما صحبت داشتند که واقعاً غرق عرق خجلت شدم. [یکی از آنان] می‌گفت: به عنوان نمونه فیلم عمل چشمی [را] در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران به من نشان دادند که اگر سر آن عمل حاضر می‌بودم ناچار بودم کار را از دست طبیب عمل کننده بگیرم و خودم انجام دهم. چون مطمئن بودم با این عمل  مریض را کور می‌کند!. بعد هم از نبودن دیسیپلین و وجدان طبی در ایران سخن ها گفت. من گفتم: تنها جایی که استثناء است، دانشگاه پهلوی است. کاش بروید آن جا را ببینید.

 

قول داد در سفر آینده برود. البته از اوضاع خودشان در آمریکا هم خیلی تنقید می‌کرد. منجمله می‌گفت نیکسون رئیس جمهور و دار و دسته اش، یعنی راجرز و کیسینجر و لرد و غیره سردسته دزدها هستند، با تمام شرکتهای بزرگ تجارتی زد و بند دارند.  

 

خبرهای زلزله بسیار بد است. حدود چهار هزار نفر مرده اند. امسال که سال بارانی خوبی در جنوب داریم، این بلا بر سر مردم بیچاره آمد، خیلی عجیب است.