تصاویر؛ خودروهای عضلانی کلاسیک که از فراری‌های زمان خود سریع‌تر بودند
هرچند مقایسه ماسل کارهای آمریکایی با فراری‌های هم‌دوره از نظر رانندگی کلی و به‌ویژه هندلینگ، دشوار است اما در درگ ۴۰۰، این خودروهای آمریکایی برتر بودند.
برای بسیاری از علاقه‌مندان، ماسل کارهای کلاسیک هیجان‌انگیزترین بخش تاریخ خودروسازی آمریکا هستند. چه مدل‌هایی از دوره طلایی ماسل کارها باشند و چه معدود خودروهایی که در اواخر دهه ۸۰ قدرت واقعی را بازگرداندند، این کلاسیک‌ها شاید در همه‌چیز کامل نباشند اما در عملکرد خط مستقیم شگفت‌انگیزند. فراری نیز در طول تاریخ خود جذاب‌ترین و سریع‌ترین خودروهای اسپرت را تولید کرد. این اسب‌های سرکش در هندلینگ، تجمل و طراحی بدنه بسیار برتر از ماسل کارها بودند اما لاستیک‌سوزهای آمریکایی ارزان‌تر در درگ ۴۰۰ متر پیشتاز بودند.
پونتیاک GTO تری‌پاور سال ۱۹۶۵ در برابر فراری ۲۷۵ GTB
برای سال ۱۹۶۴، پونتیاک پکیج GTO را برای مدل تمپست ارائه کرد و جنگ اسب بخار را شعله‌ور ساخت. در این مدل، با سرسیلندرهای ارتقاءیافته و منیفولد ورودی بهتر، جریان هوای موتور ۶.۴ لیتری V8 را بهبود یافت و در نسخه برتر تری‌پاور با سه کاربراتور دو دهنه روچستر، ۳۶۰ اسب بخار تولید می‌کرد و GTO را قادر می‌ساخت تا ۴۰۰ متر را در ۱۴.۵ ثانیه طی کند. در اروپا، فراری ۲۷۵ GTB را عرضه کرد که یکی از هیجان‌انگیزترین گرند توررهای جهان به شمار می‌رفت. این خودرو با موتور ۳.۳ لیتری V12 کلمبو با دو میل‌سوپاپ روی سرسیلندر، ۲۸۰ اسب بخار در حالت استاندارد یا ۳۲۰ اسب بخار با آپشن شش کاربراتور وبر دو دهنه تولید می‌کرد. ۲۷۵ GTB با موتور استاندارد در محدوده ۱۵.۵ ثانیه و با کاربراتورهای وبر ظرف نزدیک به ۱۵ ثانیه ۴۰۰ متر را طی می‌کرد.
مرکوری کوگار XR-7 کبرا جت سال ۱۹۶۸ در برابر فراری ۳۰۰ GTC
مرکوری در سال ۱۹۶۷ کوگار را به‌عنوان جایگزینی لوکس برای موستانگ پرطرفدار معرفی کرد. کوگار اما که صرفاً یک موستانگ با نشان متفاوت نبود و در میانه سال دوم خود از پکیج پرفورمنس جدیدی بهره‌مند شد. این پکیج، موسوم به GT-E، برای هومولوگیشن در مسابقات نسکار طراحی شد و تنها در نسخهٔ پرچم‌دار XR-7 عرضه می‌شد. موتور ۷ لیتری FE با پیشرانهٔ جدید ۴۲۸ کبرا جت V8 جایگزین شد که ۳۳۵ اسب بخار قدرت داشت. کوگار XR-7 کبرا جت با پکیج GT-E در آزمایش واقعی ۴۰۰ متر را در ۱۳.۲ ثانیه طی کرد و به سریع‌ترین خودروی تولیدی آمریکایی در خط مستقیم در آن سال تبدیل شد. در جبهه فراری، سال ۱۹۶۸ آخرین سال عرضه گرند تورر ۳۳۰ GTC بود. این کوپه ایتالیایی با موتور ۴ لیتری V12 کلمبو و گیربکس پنج سرعته دستی، حداقل ۳۰۰ اسب بخار قدرت داشت اما برای پیمودن ۴۰۰ متر به حدود ۱۴.۵ ثانیه زمان نیاز داشت.
پلیموث همی کودا سال ۱۹۷۰ در برابر فراری ۳۶۵ GTB دیتونا
سال ۱۹۷۰ نسل سوم پلیموث باراکودا معرفی شد. کودا علاوه بر ظاهر بهتر نسبت به نسل‌های قبلی، فضای موتور بزرگ‌تری داشت که امکان نصب آسان بزرگ‌ترین موتورهای V8 کرایسلر مانند ۴۴۰ و ۴۲۶ همی را فراهم می‌کرد. کودا ۱۹۷۰ با موتور همی، سریع‌ترین ماسل کار در ۴۰۰ متر بود. این خودرو در آزمایش واقعی ۴۰۰ متر را در ۱۳.۱ ثانیه طی کرد. این زمان نه‌تنها همی کودا را به پادشاه ۴۰۰ متر در میان ماسل کارهای تولیدی آن سال تبدیل کرد بلکه باعث شد از پرچم‌دار فراری در سال ۱۹۷۰ سریع‌تر باشد. فراری ۳۶۵ GTB دیتونا که چند سال پیش معرفی شده بود، یکی از پرطرفدارترین گرندتوررهای جهان بود. این خودرو با موتور ۴.۴ لیتری V12 کلمبو با ۳۵۰ اسب بخار، در ۵.۴ ثانیه به ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و سرعت نهایی ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت داشت اما در ۴۰۰ متر، با زمان ۱۳.۴ ثانیه، کمی کندتر از همی کودا بود.
بیوک GNX سال ۱۹۸۷ در برابر فراری تستاروسا
GNX که در سال ۱۹۸۷ معرفی شد، اوج پروژه گرند نشنال بیوک بود که شامل توسعه خودروهای مسابقه‌ای نسکار و گرند نشنال بر اساس رگال بود و پرفورمنس ماسل کارها را در دهه ۸۰ احیا کرد. GNX نسخه‌ای محدود برای خداحافظی باشکوه با سری گرند نشنال بود که با همکاری مک‌لارن/ASC توسعه یافت. GNX که فقط به رنگ مشکی و با گلگیرهای عریض‌تر، دریچه‌های جانبی و رینگ‌های متفاوت عرضه شد، شبیه گرند نشنال معمولی بود اما موتور ۳.۸ لیتری V6 توربوشارژ آن با تنظیم دقیق، ۲۷۶ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و ۴۰۰ متر را در ۱۳.۵ ثانیه طی می‌کرد. در زمان معرفی، گمانه‌زنی‌هایی وجود داشت که GNX می‌تواند در درگ فراری F40 را شکست دهد. اگرچه این ادعا اغراق‌آمیز بود اما GNX کمی سریع‌تر از فراری تستاروسا بود که در تست‌های مستقل در آمریکا زمان ۱۳.۷ ثانیه را ثبت کرد. تستاروسا که از سال ۱۹۸۴ در بازار بود، به پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری دوازده سیلندر تخت مجهز بود که در نسخه اروپایی ۳۸۵ اسب بخار و در نسخه آمریکایی ۳۸۰ اسب بخار تولید می‌کرد.
پونتیاک ترنس ام نسخهٔ ۲۰ سالگی سال ۱۹۸۹ در برابر فراری ۳۴۸ TB
در سال ۱۹۸۹ به مناسبت بیستمین سالگرد خلف ترنس ام، پونتیاک نسخه محدودی از نسل سوم فایربرد را عرضه کرد. نسخه که بیستمین سالگرد نام داشت، از نسخه کمی اصلاح‌شده موتور ۳.۸ لیتری V6 توربوشارژ بیوک GNX استفاده کرد. این موتور با ۲۵۰ اسب بخار قدرت، خودرو را قادر می‌ساخت تا ۴۰۰ متر را در ۱۳.۴ ثانیه طی کند. این زمان نه‌تنها کمی بهتر از تستاروسا بود، بلکه یک‌دهم ثانیه از فراری ۳۴۸ TB هم سریع‌تر بود. این مدل که تازه به‌عنوان جایگزین ۳۲۸ GTB معرفی شده بود، جدیدترین محصول V8 فراری محسوب می‌شد. این موتور ۳.۴ لیتری تنفس طبیعی با ۳۰۰ اسب بخار، امکان پیمودن ۴۰۰ متر را در ۱۴.۵ ثانیه فراهم می‌کرد.
منبع: خبرآنلاین
