تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی لیدا بورلی

فرادید| لیدا بورلی در 22 مارس 1884 در جنوا، ایتالیا، متولد شد. او دومین فرزند ناپلئونه بورلی و چزیرا بانتی بورلی، هر دو بازیگر تئاتر، بود. لیدا در خانواده‌ای تئاتری بزرگ شد و همراه با خواهر بزرگ‌ترش، آلدا بورلی (1879-1964)، که او نیز بازیگر شد، در محیطی سرشار از هنر پرورش یافت. او ابتدا در ریوومارجونه، منطقه لیگوریا، زندگی کرد و سپس با خانواده‌اش به مناطق دیگر ایتالیا نقل مکان کرد.

تحصیلات

اطلاعات دقیقی درباره تحصیلات آکادمیک لیدا بورلی در دسترس نیست، اما او از کودکی در محیط تئاتر رشد کرد و آموزش‌هایش بیشتر از طریق تجربه عملی در کنار والدینش و حضور در صحنه‌های تئاتر به دست آمد. او از سنین پایین با بازیگری آشنا شد و مهارت‌هایش را در اجراهای تئاتری تقویت کرد، که این تجربه بعدها به موفقیتش در سینمای صامت کمک کرد.

آغاز فعالیت هنری

لیدا بورلی فعالیت هنری خود را از کودکی با بازی در تئاتر آغاز کرد. او در سنین پایین کنار پائولا پزالیا در نمایش فرانسوی «دو یتیم» (I due derelitti) روی صحنه رفت. در سال 1902، در سن 18 سالگی، اولین نقش اصلی خود را در تئاتر به دست آورد و به‌سرعت به یکی از بازیگران مورد علاقه گابریله دانونزیو، شاعر و نمایشنامه‌نویس برجسته ایتالیایی، تبدیل شد. اولین حضور سینمایی او در سال 1913 با فیلم «عشق ابدی» (Amore eterno) رقم خورد که او را به ستاره‌ای در سینمای صامت ایتالیا تبدیل کرد.

آثار برجسته

لیدا بورلی در بیش از 20 فیلم سینمایی صامت و نمایش‌های تئاتری متعدد نقش‌آفرینی کرد. برخی از مهم‌ترین آثار او عبارت‌اند از:

• فیلم‌های سینمایی:
  • «عشق ابدی» (Amore eterno, 1913).
  • «حقیقت آشکار» (La verità nuda, 1914).
  • «گل شرارت» (Il fiore del male, 1915).
  • «شیطان راسپودی» (Rapsodia satanica, 1915)، یکی از شاهکارهای سینمای صامت.
  • «عروسی مارس» (Le nozze di marzo, 1915).
  • «پروانه» (La farfalla, 1916).
  • «مادام گیوتین» (Madame Guillotine, 1916).
  • «مالومبرا» (Malombra, 1917).
• تئاتر:
  • «دختر یوریو» (La Figlia di Jorio, 1904)، به کارگردانی گابریله دانونزیو، که نمایشنامه‌نویس این اثر دو کتاب خود، «Il ferro» و «Più che l’amore»، را به او تقدیم کرد. بورلی به دلیل بازی‌های احساسی و ژست‌های دراماتیک، به‌ویژه در نقش‌های عاشقانه و تراژیک، شهرت داشت و سبک او الهام‌بخش جنبشی به نام «بورلیسمو» شد که زنان از حرکات و مد او تقلید می‌کردند.

زندگی شخصی

لیدا بورلی در سال 1917 با ویتوریو چینی، کنت مونسلیچه، ازدواج کرد و پس از آن از دنیای بازیگری کناره‌گیری کرد تا زندگی خانوادگی را در پیش بگیرد. این زوج صاحب فرزند نشدند، اما زندگی مشترکی آرام و دور از هیاهوی رسانه‌ای داشتند. او پس از ازدواج به ندرت در انظار عمومی ظاهر شد و بیشتر وقت خود را در کنار همسرش در ونتو گذراند. بورلی در سال 1959 در رم درگذشت. اطلاعات محدودی درباره جزئیات زندگی شخصی‌اش پس از کناره‌گیری از بازیگری در دسترس است، زیرا او ترجیح می‌داد زندگی خصوصی‌اش را محرمانه نگه دارد.

ویژگی‌های شخصیتی و علایق

لیدا بورلی به‌عنوان فردی باوقار، احساسی و تأثیرگذار شناخته می‌شد. او به تئاتر و ادبیات، به‌ویژه آثار گابریله دانونزیو، علاقه‌مند بود. سبک لباس پوشیدن و ژست‌های او در صحنه، که ترکیبی از ظرافت و درام بود، او را به یک آیکون مد در ایتالیای اوایل قرن بیستم تبدیل کرد. اصطلاح «بورلیسمو» و «بورلجاره» (Borelleggiare) برای توصیف زنانی به کار می‌رفت که سعی می‌کردند از سبک لباس، ژست و رفتار او تقلید کنند. او همچنین به فرهنگ و تاریخ ایتالیا علاقه داشت و از زندگی در شهرهای تاریخی مانند رم و فلورانس لذت می‌برد.

جوایز و افتخارات

در دوران فعالیت بورلی، جوایز سینمایی به شکل امروزی وجود نداشتند، اما او به دلیل محبوبیتش در میان مخاطبان و منتقدان تحسین گسترده‌ای دریافت کرد. همکاری‌اش با گابریله دانونزیو و موفقیت فیلم‌هایی مانند «شیطان راسپودی» و «مالومبرا» او را به یکی از برجسته‌ترین ستارگان سینمای صامت ایتالیا تبدیل کرد. تأثیر فرهنگی او، به‌ویژه از طریق «بورلیسمو»، نشان‌دهنده جایگاه ویژه‌اش در تاریخ سینمای ایتالیا است.

حواشی

لیدا بورلی زندگی نسبتاً کم‌حاشیه‌ای داشت و بیشتر به دلیل حرفه‌اش مورد توجه بود. با این حال، شهرت او به‌عنوان یک «دیوا» و تأثیرش بر مد و فرهنگ گاهی بحث‌هایی را درباره نقش زنان در سینمای آن دوران برانگیخت. برخی منتقدان سبک بازیگری احساسی او را بیش از حد دراماتیک می‌دانستند، اما این ویژگی همان چیزی بود که او را به یک ستاره تبدیل کرد. تصمیم او برای کناره‌گیری از بازیگری پس از ازدواج نیز در زمان خود توجهاتی را جلب کرد، زیرا بسیاری از طرفدارانش انتظار ادامه فعالیت او را داشتند.

نظرات درباره حرفه بازیگری

بورلی بازیگری را راهی برای بیان احساسات عمیق و خلق شخصیت‌های ماندگار می‌دانست. او در مصاحبه‌ای که در آرشیوهای تاریخی ثبت شده، گفته بود که تئاتر و سینما برای او فضایی برای زندگی در نقش‌های مختلف و انتقال احساسات به مخاطب است. همکاری‌اش با دانونزیو و کارگردانان برجسته سینمای صامت به او امکان داد تا نقش‌های پیچیده و عاشقانه را با ظرافت به تصویر بکشد.

درگذشت

لیدا بورلی در 2 ژوئن 1959 در رم درگذشت. با این حال، میراث او در سینمای صامت ایتالیا همچنان زنده است و فیلم‌هایش در جشنواره‌های سینمایی و آرشیوهای تاریخی مانند موزه سینمای تورین و جشنواره فیلم صامت بولونیا (Il Cinema Ritrovato) نمایش داده می‌شوند. تلاش‌هایی برای دیجیتال‌سازی و بازسازی فیلم‌های او انجام شده تا نسل جدید با آثارش آشنا شوند.لیدا بورلی با زیبایی، استعداد و سبک منحصربه‌فردش، یکی از پیشگامان سینمای صامت ایتالیا بود که با نقش‌هایش و تأثیر فرهنگی‌اش، به‌ویژه از طریق «بورلیسمو»، جایگاهی ماندگار در تاریخ سینما و فرهنگ ایتالیا به دست آورد.