تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی لیانا دل بالتسو

فرادید| لیانا دل بالتسو (Liana Del Balzo)  در ۴ مارس ۱۸۹۹ در بوئنوس آیرس، آرژانتین به دنیا آمد.  او در خانواده‌ای با والدین مهاجر ایتالیایی به دنیا آمد؛ کودکی را در آرژانتین گذراند و سپس با خانواده‌اش به ایتالیا بازگشت.

آغاز فعالیت هنری

• فعالیت حرفه‌ای را در سنین بالاتر شروع کرد: اولین نقش سینمایی‌اش در سال ۱۹۳۵ در فیلم Casta Diva بود، وقتی حدوداً ۳۶ سال داشت

• پیش از آن، در تئاتر و اپرِتا فعال بود و در همان روزگار با گویدو اگنولتی خواننده تنور ایتالیایی آشنا شد و بعدها با او ازدواج کرد

فعالیت‌های سینمایی

• در طول حدود ۴۴ سال (۱۹۳۵ تا ۱۹۷۹) در ۹۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرد و اغلب در نقش‌های کمدی و شخصیت‌های جذاب فرعی ظاهر شد 

• برخی آثار برجسته:

  • The Dream of Butterfly (۱۹۳۹)

  • Profondo Rosso (۱۹۷۵) – نقش «الویرا»

  • La Cage aux Folles (۱۹۷۸) – نقش Mme Charrier 

• فیلم‌های بین‌المللی مشهور:

Ben-Hur (۱۹۵۹)، Quo Vadis (۱۹۵۱)، It Started in Naples (۱۹۶۰)، Come September (۱۹۶۱) 

فعالیت‌های تئاتر و تلویزیون

• قبل از ورود به سینما، سال‌ها در تئاتر و اپرِتا فعال بود، با بازیگران مطرحی چون ویتوریو دِ سیکا و سرجیو توفانو همکاری داشت 

• پس از جنگ جهانی دوم، بازی در نمایش موفق Donne از کلر بُوث لوس در نقش Miss Fordyce یکی از نقاط قوت کارنامه تئاتری‌اش بود

• در دهه ۶۰ میلادی، هرچند همسرش درگذشته بود، او وارد خانه سالمندان هنرمندان شد اما همچنان فعال ماند و در پروژه‌های تلویزیونی نیز حضور یافت؛ از جمله در سریال‌هایی مانند «I fratelli Karamazov» (۱۹۶۹) و مجموعه «Aprite: polizia!» (۱۹۵۸)

زندگی شخصی

• از فعالیت تئاتری‌اش با گویدو اگنولتی خواننده اپرا آشنا شد و بعدها با او ازدواج کرد; پس از مرگ همسرش، زندگی‌اش را ادامه داد و عمدتاً در خانه سالمندان هنرمندان در بولونیا زندگی می‌کرد 

 درگذشت

لیانا در  ۲۶ مارس ۱۹۸۲ در رم، ایتالیا، در سن ۸۳ سالگی   در گذشت.

ویژگی‌ها و میراث هنری

• بازیگری با چهره متمایز: قد بلند، اندامی لاغر و بینی عقابی، که در نقش‌های شخصیت‌‌سازی به خوبی می‌درخشید 

• بازیگری خوش‌ذوق و فعال در نقش‌های کمدی، شناخته‌شده به‌عنوان یکی از پرکارترین بازیگران نقش‌فرعی سینمای ایتالیا در دوران خود

• حتی در سالمندی، حضورش در سینما و تلویزیون ادامه داشت و کمتر با بازیگری خداحافظی کرد؛ تا دو سال قبل از مرگش در سال ۱۹۸۲