تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی می‌می پولاک

فرادید| می‌می پولاک (Mimi Pollak)، با نام کامل ماریا هلنا پولاک (Maria Helena Pollak)، متولد ۹ آوریل ۱۹۰۳ در کارلستاد، ورملاند، سوئد و درگذشته ۱۱ اوت ۱۹۹۹ در استکهلم، سوئد، بازیگر و کارگردان تئاتر برجسته سوئدی بود. او به دلیل فعالیت‌هایش در تئاتر سلطنتی دراماتیک استکهلم (Dramaten) و همکاری با اینگمار برگمان، به‌ویژه در فیلم‌هایی مانند سونات پاییزی (۱۹۷۸)، شهرت دارد.

می‌می پولاک در خانواده‌ای اتریشی-یهودی در شهر کارلستاد به دنیا آمد. اطلاعات محدودی درباره والدین یا کودکی او در دسترس است، اما او از جوانی به هنرهای نمایشی علاقه‌مند شد. پولاک در سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۴ در آکادمی آموزش دراماتیک سلطنتی (Royal Dramatic Training Academy) در استکهلم تحصیل کرد، جایی که هم‌کلاسی گرتا گاربو، ستاره افسانه‌ای سینما، بود. این دو رابطه‌ای نزدیک و دوستی مادام‌العمر برقرار کردند که بیش از ۶۰ سال ادامه یافت، حتی پس از مهاجرت گاربو به آمریکا در سال ۱۹۲۵. مکاتبات آن‌ها، که بخشی از آن در کتاب Djävla älskade unge! (۲۰۰۵) منتشر شده، نشان‌دهنده عمق این رابطه است.

پولاک فعالیت حرفه‌ای خود را در دهه ۱۹۲۰ با بازیگری در تئاتر و فیلم‌های سینمایی آغاز کرد. او ابتدا در تئاتر شهر هلسینگبورگ و تئاتر بلانش در استکهلم به روی صحنه رفت. اولین نقش‌های سینمایی او شامل فیلم‌های سوئدی مانند Amatörfilmen (۱۹۲۲) بود. در سال ۱۹۴۲ به تئاتر سلطنتی دراماتیک استکهلم بازگشت و به یکی از بازیگران برجسته این مجموعه تبدیل شد. بازی او در نقش‌های متنوع، از کمدی تا درام، نشان‌دهنده توانایی و تطبیق‌پذیری‌اش بود.

می‌می پولاک در سال ۱۹۴۸ تاریخ‌ساز شد و به‌عنوان اولین زن کارگردان رسمی تئاتر سلطنتی دراماتیک انتخاب شد. او نمایش خدمتکاران (Les Bonnes/The Maids) نوشته ژان ژنه را با بازی آنیتا بیورک و مای-بریت نیلسون کارگردانی کرد که موفقیت بزرگی به دست آورد. پولاک در طول حرفه‌اش بیش از ۶۰ نمایش را در این تئاتر کارگردانی کرد و به دلیل سبک نوآورانه و توجه به جزئیات، تحسین شد. او به‌عنوان کارگردانی پیشرو، به‌ویژه در نمایش‌های مدرن، شناخته می‌شد.

اگرچه پولاک بیشتر به خاطر فعالیت‌های تئاتری‌اش شناخته می‌شود، اما در سینما و تلویزیون نیز نقش‌های مهمی ایفا کرد. او در فیلم سونات پاییزی (Autumn Sonata, ۱۹۷۸) به کارگردانی اینگمار برگمان نقش کوچکی داشت که به دلیل همکاری‌اش با برگمان و حضور در کنار اینگرید برگمان و لیو اولمان، مورد توجه قرار گرفت. دیگر آثار سینمایی او شامل آوگوست استریندبری: یک عمر (۱۹۸۵) و میان‌پرده‌های تابستانی (۱۹۵۱) می‌شود. او همچنین در سریال‌های تلویزیونی سوئدی ظاهر شد و تا دهه ۱۹۹۰، حتی در سن بالا، به فعالیت ادامه داد.

می‌می پولاک در سال ۱۹۲۷ با نیلس لوندل (Nils Lundell)، بازیگر سوئدی، ازدواج کرد. این ازدواج تا سال ۱۹۳۸ ادامه داشت و آن‌ها صاحب فرزند شدند. پولاک پس از جدایی از لوندل، زندگی شخصی‌اش را از انظار عمومی دور نگه داشت و اطلاعات کمی درباره روابط بعدی او در دسترس است. دوستی او با گرتا گاربو یکی از جنبه‌های برجسته زندگی شخصی‌اش بود. مکاتبات آن‌ها، که در سال ۲۰۰۵ منتشر شد، نشان می‌دهد که این رابطه عمیقاً احساسی بود و گاربو در نامه‌هایش به پولاک از او با محبت یاد می‌کرد. پولاک به حفظ حریم خصوصی خود اهمیت می‌داد و بیشتر تمرکز زندگی‌اش بر حرفه تئاتری و سینمایی بود.

پولاک به آموزش بازیگری و کارگردانی نیز علاقه‌مند بود و در تئاتر سلطنتی دراماتیک به تربیت نسل جدید هنرمندان کمک کرد. او به‌عنوان یک زن پیشگام در کارگردانی تئاتر، نقش مهمی در شکستن موانع جنسیتی در صنعت هنر سوئد ایفا کرد. پولاک به سینمای هنری و تئاتر مدرن متعهد بود و اغلب نمایش‌هایی با مضامین اجتماعی و روان‌شناختی انتخاب می‌کرد.

پولاک تا دهه ۱۹۹۰، حتی در سنین بالا، در تئاتر و تلویزیون فعال بود. او در سال ۱۹۹۹، در سن ۹۶ سالگی، در استکهلم درگذشت. مرگ او پایان دوره‌ای از فعالیت‌های برجسته در تئاتر و سینمای سوئد بود. پولاک به‌عنوان یکی از پیشگامان زن در کارگردانی تئاتر و بازیگری در سوئد، میراثی ماندگار از خود به جای گذاشت. میراث و جوایزمی‌می پولاک اگرچه جوایز سینمایی بزرگی مانند اسکار یا گلدن گلوب دریافت نکرد، اما به دلیل کارگردانی و بازیگری‌اش در سوئد بسیار مورد احترام بود. او به‌عنوان اولین زن کارگردان در تئاتر سلطنتی دراماتیک، تأثیری عمیق بر تئاتر سوئد گذاشت. همکاری او با اینگمار برگمان و دوستی‌اش با گرتا گاربو، او را به یکی از چهره‌های مهم فرهنگی سوئد تبدیل کرد. آثار او همچنان در تاریخ تئاتر و سینمای سوئد مطالعه می‌شوند.

می‌می پولاک با استعدادش در بازیگری و کارگردانی، به‌ویژه در تئاتر سلطنتی دراماتیک، و همکاری‌اش با چهره‌های بزرگی مانند اینگمار برگمان و گرتا گاربو، یکی از برجسته‌ترین هنرمندان سوئدی قرن بیستم بود. او با شکستن موانع جنسیتی و خلق آثاری ماندگار، تأثیری عمیق بر فرهنگ سوئد گذاشت.