تصاویر؛ خانه‌ای شبیه یک تندیس در تپه‌های سبز نیویورک
این خانه که استودیوی معماری FORMA آن را طراحی کرده، در منطقه‌ی هیلزدِیل در ایالت نیویورک واقع است؛ حجمی تقریبا سیاه‌رنگ که بر فراز دامنه‌ای نرم و جنگلی نشسته است.
فرادید| این پروژه در دوران همه‌گیری کووید-۱۹ شکل گرفت و نمود نوعی زندگی خانگی معاصر است که بر خودکفایی و سازگاری استوار است. بنیان‌گذاران FORMA، میرُسلاوا بروکس و دَنی‌یِل مارکویچ، دوستان قدیمی، همکاران حرفه‌ای و برای نخستین بار، سازندگان خانه‌ی خودشان، این زمین ۹ هکتاری را سال ۲۰۲۰ خریداری کردند.
به گزارش فرادید، آنچه به عنوان گریزی مشترک از زندگی شهری آغاز شد، به فرآیندی پنج‌ساله از آزمایش، پایداری و خلاقیت تبدیل شد. با افزایش هزینه‌ها و کمبود نیروی کار، آنان بارها طرح خود را بازنگری کردند و محدودیت‌ها را به منبع الهام بدل کردند. نتیجه، خانه‌ای است همزمان فشرده و سخاوتمندانه که میان جاه‌طلبی طراحی و واقعیت عملی توازن برقرار می‌کند.
در نسخه‌های اولیه‌ی طرح، معماران خانه‌ای بزرگ‌تر و دوطبقه در نظر گرفته بودند، اما با محدودتر شدن بودجه، مفهوم پروژه به جوهره‌اش تقلیل یافت، خانه‌ای سه‌خوابه با سه‌حمام و زیربنایی حدود ۶۵ متر مربع.
فضای نشیمن و غذاخوری با ارتفاع دوبرابر در طبقه‌ی بالا قرار دارد و بر پایه‌ای فروتنانه استوار است تا چشم‌اندازهای گسترده‌ای از رشته‌کوه‌های کت‌اسکیل و برکشایر را قاب بگیرد.
این سازمان‌دهی عمودی میان کارایی و گشودگی تعادل ایجاد می‌کند. طبقه‌ی پایین خانه را به شیب تپه متصل می‌کند، در حالی که فضای اصلی مرتفع، نور را از چند جهت جذب می‌کند. هر طبقه حس منحصربه‌فرد خودش را دارد، اما از راه تغییرات ظریف در حجم و دید، به شکلی پیوسته به دیگری متصل می‌شود.
خانه‌ی FORMA بر فراز تپه به گونه‌ای جانمایی شده که بیشترین بهره را از فضای باز طبیعی ببرد. از سمت غرب، نمای چوب‌سدر تیره و پنجره‌های عمودی سازه، حس سنگینی و محصور بودن را القاء می‌کنند؛ اما با حرکت به سوی شرق، بنا روی پایه‌های زاویه‌دار بالا می‌رود و حجمش سبک‌تر می‌شود تا به سوی برکه‌ی پایین‌دست باز شود.
این بازی دقیق در فرم و ایستایی، خانه را در مرز میان «شیء» و «محیط» قرار می‌دهد، به قدر کافی معماری است تا خود را نشان دهد، اما همچنان بافت روستایی پیرامون را محترم می‌شمارد. تغییر ارتفاع‌ها موجب می‌شود خانه بسته به زاویه‌ی دید، حالتی پویا یا آرام به خود بگیرد؛ نوعی گفت‌وگوی بصری میان سکون و حرکت.
نمای بیرونی با چوب سدرِ تیره رنگ پوشیده شده و مجسمه‌وار به نظر می‌رسد. درون خانه، تضاد به‌واسطه‌ی رنگ‌های روشن‌تر و پرداخت‌های گرم ایجاد می‌شود. فضای نشیمن دوطبقه دارای دیواری با طراحی سفارشی از چوب است که شومینه، نشیمن و محل ذخیره‌سازی را در یک عنصر یکپارچه ترکیب می‌کند که زندگی روزمره را سامان می‌دهد.
راهبرد طراحی FORMA بر تضاد لمسی و وضوح فضایی استوار است. ایوان مسقف در طبقه‌ی همکف بدون رنگ باقی گذاشته شده تا بافت خام چوب سدر را به نمایش بگذارد و پیوند بنا با منشأ طبیعی مصالحش را تقویت کند. هر تصمیم، از جهت‌گیری ساختمان گرفته تا چیدمان و پرداخت نهایی، بازتاب تلاش معماران برای دستیابی به بیشترین کیفیت فضایی در محدودترین شرایط است.
مترجم: زهرا ذوالقدر
