من هم خط عابر پیاده را می‌خوانم!
18 تیر 93 مهندس مرتضی قدسی یکی از خیرین و فعالین اجتماعی نامدار بابل در حالی که از روی خط عابر پیاده عبور می‌کرد با یک موتور سیکلت تصادف کرد. این پویش همگانی(«من هم خط عابر پیاده را می‌خوانم») در بابل بااین تصادف شروع شد.
کد خبر :
۲۶۰۱۸
بازدید :
۱۲۳۳
پویش «من هم خط عابر پیاده را می‌خوانم» از شهرستان بابل آغاز شد و بلافاصله مورد توجه شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت.
این پویش همگانی در بابل با یک تصادف شروع شد. تصادفی که خیلی از بابلی‌ها را شوکه کرد.
18 تیر 93 مهندس مرتضی قدسی یکی از خیرین و فعالین اجتماعی نامدار بابل در حالی که از روی خط عابر پیاده عبور می‌کرد با یک موتور سیکلت تصادف کرد.
خوشبختانه قدسی جان به در برد اما چند سالی است که او و خانواده‌اش با ضایعات این تصادف دست و پنجه نرم می‌کنند. پس از آن خانواده و دوستداران مهندس قدسی دست به کار شدند تا این اتفاق ناخوشایند را به یک حرکت اجتماعی تبدیل کنند. حرکتی که می‌خواهد برای عابران و راننده‌ها، لزوم رعایت قانون و حقوق شهروندی، بخصوص فرهنگ استفاده از خط عابر پیاده را در قالب یک پویش اجتماعی دوباره معنا کند.
شاید با نگاهی به آمار پزشکی قانونی مازندران به عنوان یکی از مقاصد گردشگری داخلی، لزوم استفاده از خط عابر پیاده بیش از پیش مشخص شود. از ابتدای فروردین تا پایان دی ماه سال گذشته 195 عابر در مازندران بر اثر تصادف با وسیله نقلیه کشته شده‌اند که بیشتر این تعداد تلفات در شهر بابل بوده.
روز پنچشنبه 18 شهریور 95 آرام آرام تجمع اولیه همپیمایی «عبور از خط عابر پیاده» شروع می‌شود. مردم از گوشه و کنار شهر خودشان را به محل می‌رسانند تا در این همپیمایی حاضر شوند. از همه قشر و همه سن و سالی هم هستند.
از زنانی که با کالسکه کودکان‌شان آمدند تا پیرترها و فعالان اجتماعی جوان بابل تا کودکانی که با ذوق خاصی پلاکاردها را بالای سر برده‌اند. از چند روز قبل خبر این راهپیمایی و همپیمایی در شهر پیچید و در همه گروه‌های تلگرامی شهر دعوتنامه‌های این پویش پخش شد. در این گروه‌های موبایلی مردم مشتاقانه یکدیگر را به شرکت در این همپیمایی تشویق می‌کردند.
گوشه‌ای از خیابان، مرد میانسالی در حال توضیح نکاتی برای انتظامات راهپیمایی است. انتظامات جوان با لباس یکدست یکی از سمن‌های محیط زیستی بابل به نام سیمرغ، از بقیه جمعیت جدا شده‌اند. مرد میانسال با صدای بلندی از جوانان انتظامات می‌خواهد تا در هنگام پیاده روی مردم و گذشتن از چهارراه‌ها و میادین، رانندگان را نگه دارند. همه چیز آرام است. اتومبیل نیروی انتظامی بابل آن طرف خیابان قرار است با راهپیمایان همراه شود. پلاکاردهای رنگی بین خنده و احوالپرسی‌ها دست به دست می‌شود.
عکاسان دوربین به دست دنبال سوژه‌ها هستند. همه چیز آماده شروع یک راهپیمایی آرام و منطقی است. مردم به صورت نمادین از روی خط عابر پیاده به آن سمت خیابان می‌روند و پلاکاردها صدای بوق ماشین‌های پشت خط عابر پیاده را ساکت می‌کند. مغازه‌دارهای اطراف و عابران دیگر از دور و نزدیک به جمعیت نگاه می‌کنند. بعضی همراه می‌شوند و بعضی از عابران که از کنار راهپیمایان می‌گذرند به کنایه می‌گویند: «حالا همه چیز درست شد، فقط مانده خط عابر پیاده؟»
ترافیک و حقوق شهروندی
ستاره قدسی تحصیلکرده رشته مدیریت شهری است و از مؤسسین این پویش. از او در رابطه با اهمیت آگاه‌سازی مردم در این زمینه پرسیدم: «شاید به نظر خیلی از مردم این‌طور مسائل خیلی مهم نباشد. اما همین اتفاقات نامهم خیلی از سرمایه‌های اجتماعی و انسانی مارا از بین می‌برد و خسارات جبران‌ناپذیری به اجتماع وارد می‌کند.»
از ستاره قدسی در رابطه با انگیزه او در شروع این پویش می‌پرسم: «ما در تهران از سال 91 مجمعی راه‌اندازی کردیم به نام «حق برشهر باهمستان» در این مجمع می‌کوشیم تا حقوق به حاشیه رانده شده مردم در روند توسعه شهری را پیگیری کنیم. ابتدا آنجا فعال بودم تا اتفاقی که برای پدرم افتاد.
این تصادف به من و خیلی از اطرفیانم عمق ضرورت توجه به این قضیه را نشان داد.» ستاره، دختر مهندس قدسی است او که چند سال در تهران در زمینه حقوق شهروندی فعال بوده، حالا انگار مصداق کسی است که از این رعایت نکردن‌ها آسیب دیده. او و خانواده‌اش سعی کردند بعد از آن اتفاق به جای دست روی دست گذاشتن و فرو رفتن در غم و رنج فاجعه به روش پدر، آن را تبدیل به یک آگاه‌سازی عمومی کنند.
مردم آرام و شاد، درحال قدم زدن در دو طرف پیاده‌رو خیابان مدرس شهر بابل هستند. هر کدام یک پلاکارد در دست دارند تا همه راننده‌ها و عابران، آنها و پیام‌شان را ببینند و حالا نه تنها شهرشان که همه عابران کشور پلاکاردها و شعارهای آنها را می‌بینند و می‌خوانند. مسئولان شهری هم به این راهپیمایی می‌پیوندند تا عزم خود را در پیگیری مطالبات آنها نشان دهند. از شهردار و معاونین تا اعضای شورای شهر و رئیس آن. همزمان با این راهپیمایی در بعضی از نقاط شهر کارمندان شهرداری در حال خط کشی و پررنگ کردن خطوط عابر پیاده هستند.
مهندس حسین بیژنی شهردار بابل که در جمع مردم در حال پیاده‌روی و گفت‌و‌گو با آنهاست از عزم جدی شهرداری در حمایت از این گونه پویش‌ها و نهادهای مردمی می‌گوید. مهندس بیژنی به ما می‌گوید: «اگر این تشکل‌های مردم نهاد و اینگونه کارهای اجتماعی و فرهنگی از طریق خود مردم اتفاق نیفتد، هیچ تأثیر مثبت و ارتقای فرهنگی در مردم صورت نخواهد گرفت. باید این فرهنگ به صورت خانه به خانه و زبان به زبان در شهر گسترش پیدا کند تا شاهد شهری امن برای شهروندان باشیم.
البته اینگونه حرکت‌های اجتماعی باعث بیشتر شدن مسئولیت ما و ترغیب و تشویق وموظف کردن ما برای رسیدگی هرچه سریعتر به مطالبات مردم می‌شود.» جمعیت به باغ شهرداری رسیده است. از روی خط عابر پیاده عبور می‌کنند و زیر پلکان، در محوطه سرسبز شهرداری جمع می‌شوند.
ستاره قدسی بالای پلکان می‌رود و پیمان‌نامه را با صدای بلند و بدون میکروفن می‌خواند. مردم هم با او تکرار می‌کنند. بعد از خوانده شدن پیمان‌نامه چند تن از فعالان اجتماعی بابل، سخنرانی کوتاهی می‌کنند و از حمایت انجمن‌های خود با پویش «من هم خط عابر پیاده را می‌خوانم» می‌گویند. بعضی از اعضای پویش بین مردم می‌روند تا به آنها استیکرهایی برای چسباندن روی شیشه ماشین بدهند.
شهر ایمن، کشور ایمن
مرمر فیروزپور، رئیس شورای شهر بابل هم در جمع راهپیمایی حضور دارد. او هم از این حرکت مردم قدردانی می‌کند و این دست برنامه‌ها را درسی برای رانندگان و عابران می‌داند: «این پویش باعث می‌شود هم رانندگان وهم عابران حق یکدیگر را در خیابان رعایت کنند.»
فیروزپور معتقد است اینگونه فعالیت‌ها در دراز مدت باعث به وجود آمدن شهری ایمن برای همه خواهد شد. او در گفت‌و‌گو با ما با اشاره به اینکه انجام هر کاری با محوریت مردم تأثیری چندین برابر بیشتر از برنامه‌های هزینه‌بر ارگان‌های دولتی دارد می‌گوید: «خط عابرپیاده در همه جای شهر وجود دارد اما فرهنگ استفاده از آن مخدوش شده و ما امیدواریم با تلاش دوستان و پیگیری‌های ما این فرهنگ دوباره به خیابان‌ها برگردد.»
این روزها همه در بابل خبر این پویش را به گوش هم می‌رسانند و با عضو شدن در این فراخوان خود را موظف به اجرای مفاد آن می‌دانند. این حرکت هر روز طرفداران بیشتری پیدا می‌کند و حامیان معروفی هم به آن می‌پیوندند؛ شخصیت‌هایی همچون بابک احمدی زبان شناس، بهمن فرما‌ن آرا تهیه‌کننده و کارگردان سینما وحسن کیائیان مدیرمسئول نشر چشمه.
حسن کیائیان مدیرمسئول نشر چشمه با توجه به اصالت بابلی و رفاقت دیرینه با مرتضی قدسی به این پویش پیوسته و از حامیان آن است. او در گفت‌و‌گویی، رعایت نکردن قوانین عبور و‌مرور در خیابان را درد مشترک همه مردم کشور می‌داند و از انگیزه خود در حمایت از این فراخوان می‌گوید: «به پاس دوستی با مرتضی و به شیوه خودش که یک فعال اجتماعی بود، این فراخوان راه‌اندازی شد تا آن حادثه نامیمون به حرکتی مفید برای اجتماع تبدیل شود. من هم به این پویش پیوستم تا شاید بتوانیم کاری بکنم و در این آگاهی‌سازی نقشی داشته باشم.»
با تمام شدن راهپیمایی همه چیز شروع خواهد شد. مردمی که با چسباندن استیکرها به ماشین‌های خود می‌خواهند حقوق عابران روی خط عابرپیاده را رعایت کنند و عابرانی که با ثبت‌نام در این پویش متعهد به عبور از خط عابر پیاده و منتقل کردن پیام این پویش به دیگران می‌شوند.
راهپیمایان همان شب به مناسبت بازگشایی مدارس، خط کشی عابر پیاده روبه روی مدارس و مهدکودک‌ها را با رنگ‌های شاد و رنگین‌کمانی نقاشی می‌کنند تا شاید روزی میله‌ها و فنس‌های زننده میان خیابان‌ها را بردارند و خط عابر پیاده در همه خیابان‌های کشور و در ذهن همه عابران پیاده رنگین‌کمانی زیبا باشد.
منبع: روزنامه ایران
این پویش همگانی در بابل با یک تصادف شروع شد. تصادفی که خیلی از بابلی‌ها را شوکه کرد.
18 تیر 93 مهندس مرتضی قدسی یکی از خیرین و فعالین اجتماعی نامدار بابل در حالی که از روی خط عابر پیاده عبور می‌کرد با یک موتور سیکلت تصادف کرد.
خوشبختانه قدسی جان به در برد اما چند سالی است که او و خانواده‌اش با ضایعات این تصادف دست و پنجه نرم می‌کنند. پس از آن خانواده و دوستداران مهندس قدسی دست به کار شدند تا این اتفاق ناخوشایند را به یک حرکت اجتماعی تبدیل کنند. حرکتی که می‌خواهد برای عابران و راننده‌ها، لزوم رعایت قانون و حقوق شهروندی، بخصوص فرهنگ استفاده از خط عابر پیاده را در قالب یک پویش اجتماعی دوباره معنا کند.
شاید با نگاهی به آمار پزشکی قانونی مازندران به عنوان یکی از مقاصد گردشگری داخلی، لزوم استفاده از خط عابر پیاده بیش از پیش مشخص شود. از ابتدای فروردین تا پایان دی ماه سال گذشته 195 عابر در مازندران بر اثر تصادف با وسیله نقلیه کشته شده‌اند که بیشتر این تعداد تلفات در شهر بابل بوده.
روز پنچشنبه 18 شهریور 95 آرام آرام تجمع اولیه همپیمایی «عبور از خط عابر پیاده» شروع می‌شود. مردم از گوشه و کنار شهر خودشان را به محل می‌رسانند تا در این همپیمایی حاضر شوند. از همه قشر و همه سن و سالی هم هستند.
از زنانی که با کالسکه کودکان‌شان آمدند تا پیرترها و فعالان اجتماعی جوان بابل تا کودکانی که با ذوق خاصی پلاکاردها را بالای سر برده‌اند. از چند روز قبل خبر این راهپیمایی و همپیمایی در شهر پیچید و در همه گروه‌های تلگرامی شهر دعوتنامه‌های این پویش پخش شد. در این گروه‌های موبایلی مردم مشتاقانه یکدیگر را به شرکت در این همپیمایی تشویق می‌کردند.
گوشه‌ای از خیابان، مرد میانسالی در حال توضیح نکاتی برای انتظامات راهپیمایی است. انتظامات جوان با لباس یکدست یکی از سمن‌های محیط زیستی بابل به نام سیمرغ، از بقیه جمعیت جدا شده‌اند. مرد میانسال با صدای بلندی از جوانان انتظامات می‌خواهد تا در هنگام پیاده روی مردم و گذشتن از چهارراه‌ها و میادین، رانندگان را نگه دارند. همه چیز آرام است. اتومبیل نیروی انتظامی بابل آن طرف خیابان قرار است با راهپیمایان همراه شود. پلاکاردهای رنگی بین خنده و احوالپرسی‌ها دست به دست می‌شود.
عکاسان دوربین به دست دنبال سوژه‌ها هستند. همه چیز آماده شروع یک راهپیمایی آرام و منطقی است. مردم به صورت نمادین از روی خط عابر پیاده به آن سمت خیابان می‌روند و پلاکاردها صدای بوق ماشین‌های پشت خط عابر پیاده را ساکت می‌کند. مغازه‌دارهای اطراف و عابران دیگر از دور و نزدیک به جمعیت نگاه می‌کنند. بعضی همراه می‌شوند و بعضی از عابران که از کنار راهپیمایان می‌گذرند به کنایه می‌گویند: «حالا همه چیز درست شد، فقط مانده خط عابر پیاده؟»
ترافیک و حقوق شهروندی
ستاره قدسی تحصیلکرده رشته مدیریت شهری است و از مؤسسین این پویش. از او در رابطه با اهمیت آگاه‌سازی مردم در این زمینه پرسیدم: «شاید به نظر خیلی از مردم این‌طور مسائل خیلی مهم نباشد. اما همین اتفاقات نامهم خیلی از سرمایه‌های اجتماعی و انسانی مارا از بین می‌برد و خسارات جبران‌ناپذیری به اجتماع وارد می‌کند.»
از ستاره قدسی در رابطه با انگیزه او در شروع این پویش می‌پرسم: «ما در تهران از سال 91 مجمعی راه‌اندازی کردیم به نام «حق برشهر باهمستان» در این مجمع می‌کوشیم تا حقوق به حاشیه رانده شده مردم در روند توسعه شهری را پیگیری کنیم. ابتدا آنجا فعال بودم تا اتفاقی که برای پدرم افتاد.
این تصادف به من و خیلی از اطرفیانم عمق ضرورت توجه به این قضیه را نشان داد.» ستاره، دختر مهندس قدسی است او که چند سال در تهران در زمینه حقوق شهروندی فعال بوده، حالا انگار مصداق کسی است که از این رعایت نکردن‌ها آسیب دیده. او و خانواده‌اش سعی کردند بعد از آن اتفاق به جای دست روی دست گذاشتن و فرو رفتن در غم و رنج فاجعه به روش پدر، آن را تبدیل به یک آگاه‌سازی عمومی کنند.
مردم آرام و شاد، درحال قدم زدن در دو طرف پیاده‌رو خیابان مدرس شهر بابل هستند. هر کدام یک پلاکارد در دست دارند تا همه راننده‌ها و عابران، آنها و پیام‌شان را ببینند و حالا نه تنها شهرشان که همه عابران کشور پلاکاردها و شعارهای آنها را می‌بینند و می‌خوانند. مسئولان شهری هم به این راهپیمایی می‌پیوندند تا عزم خود را در پیگیری مطالبات آنها نشان دهند. از شهردار و معاونین تا اعضای شورای شهر و رئیس آن. همزمان با این راهپیمایی در بعضی از نقاط شهر کارمندان شهرداری در حال خط کشی و پررنگ کردن خطوط عابر پیاده هستند.
مهندس حسین بیژنی شهردار بابل که در جمع مردم در حال پیاده‌روی و گفت‌و‌گو با آنهاست از عزم جدی شهرداری در حمایت از این گونه پویش‌ها و نهادهای مردمی می‌گوید. مهندس بیژنی به ما می‌گوید: «اگر این تشکل‌های مردم نهاد و اینگونه کارهای اجتماعی و فرهنگی از طریق خود مردم اتفاق نیفتد، هیچ تأثیر مثبت و ارتقای فرهنگی در مردم صورت نخواهد گرفت. باید این فرهنگ به صورت خانه به خانه و زبان به زبان در شهر گسترش پیدا کند تا شاهد شهری امن برای شهروندان باشیم.
البته اینگونه حرکت‌های اجتماعی باعث بیشتر شدن مسئولیت ما و ترغیب و تشویق وموظف کردن ما برای رسیدگی هرچه سریعتر به مطالبات مردم می‌شود.» جمعیت به باغ شهرداری رسیده است. از روی خط عابر پیاده عبور می‌کنند و زیر پلکان، در محوطه سرسبز شهرداری جمع می‌شوند.
ستاره قدسی بالای پلکان می‌رود و پیمان‌نامه را با صدای بلند و بدون میکروفن می‌خواند. مردم هم با او تکرار می‌کنند. بعد از خوانده شدن پیمان‌نامه چند تن از فعالان اجتماعی بابل، سخنرانی کوتاهی می‌کنند و از حمایت انجمن‌های خود با پویش «من هم خط عابر پیاده را می‌خوانم» می‌گویند. بعضی از اعضای پویش بین مردم می‌روند تا به آنها استیکرهایی برای چسباندن روی شیشه ماشین بدهند.
شهر ایمن، کشور ایمن
مرمر فیروزپور، رئیس شورای شهر بابل هم در جمع راهپیمایی حضور دارد. او هم از این حرکت مردم قدردانی می‌کند و این دست برنامه‌ها را درسی برای رانندگان و عابران می‌داند: «این پویش باعث می‌شود هم رانندگان وهم عابران حق یکدیگر را در خیابان رعایت کنند.»
فیروزپور معتقد است اینگونه فعالیت‌ها در دراز مدت باعث به وجود آمدن شهری ایمن برای همه خواهد شد. او در گفت‌و‌گو با ما با اشاره به اینکه انجام هر کاری با محوریت مردم تأثیری چندین برابر بیشتر از برنامه‌های هزینه‌بر ارگان‌های دولتی دارد می‌گوید: «خط عابرپیاده در همه جای شهر وجود دارد اما فرهنگ استفاده از آن مخدوش شده و ما امیدواریم با تلاش دوستان و پیگیری‌های ما این فرهنگ دوباره به خیابان‌ها برگردد.»
این روزها همه در بابل خبر این پویش را به گوش هم می‌رسانند و با عضو شدن در این فراخوان خود را موظف به اجرای مفاد آن می‌دانند. این حرکت هر روز طرفداران بیشتری پیدا می‌کند و حامیان معروفی هم به آن می‌پیوندند؛ شخصیت‌هایی همچون بابک احمدی زبان شناس، بهمن فرما‌ن آرا تهیه‌کننده و کارگردان سینما وحسن کیائیان مدیرمسئول نشر چشمه.
حسن کیائیان مدیرمسئول نشر چشمه با توجه به اصالت بابلی و رفاقت دیرینه با مرتضی قدسی به این پویش پیوسته و از حامیان آن است. او در گفت‌و‌گویی، رعایت نکردن قوانین عبور و‌مرور در خیابان را درد مشترک همه مردم کشور می‌داند و از انگیزه خود در حمایت از این فراخوان می‌گوید: «به پاس دوستی با مرتضی و به شیوه خودش که یک فعال اجتماعی بود، این فراخوان راه‌اندازی شد تا آن حادثه نامیمون به حرکتی مفید برای اجتماع تبدیل شود. من هم به این پویش پیوستم تا شاید بتوانیم کاری بکنم و در این آگاهی‌سازی نقشی داشته باشم.»
با تمام شدن راهپیمایی همه چیز شروع خواهد شد. مردمی که با چسباندن استیکرها به ماشین‌های خود می‌خواهند حقوق عابران روی خط عابرپیاده را رعایت کنند و عابرانی که با ثبت‌نام در این پویش متعهد به عبور از خط عابر پیاده و منتقل کردن پیام این پویش به دیگران می‌شوند.
راهپیمایان همان شب به مناسبت بازگشایی مدارس، خط کشی عابر پیاده روبه روی مدارس و مهدکودک‌ها را با رنگ‌های شاد و رنگین‌کمانی نقاشی می‌کنند تا شاید روزی میله‌ها و فنس‌های زننده میان خیابان‌ها را بردارند و خط عابر پیاده در همه خیابان‌های کشور و در ذهن همه عابران پیاده رنگین‌کمانی زیبا باشد.
منبع: روزنامه ایران
۰
