به پرسرعت‌ترین جای جهان خوش آمدید!
هیچ جایی بر روی زمین به اندازه‌ی «کویر نمک بونِویل» در شمال غربیِ ایالات یوتا آمریکا با مفهوم سرعت بالا در ارتباط نیست.
کد خبر :
۶۴۸۰
بازدید :
۱۳۰۴۰
فرادید | هیچ جایی بر روی زمین به اندازه‌ی «کویر نمک بونِویل» در شمال غربیِ ایالات یوتا آمریکا با مفهوم سرعت بالا در ارتباط نیست.
به گزارش فرادید به نقل از سی ان ان، بزرگراه بونویل از شهر سالت لیک سیتی، مرکز ایالت یوتا، تنها دو ساعت فاصله دارد. تقریبا تمام رکوردهای مربوط به سرعت، بیش از هر جای دیگری، به این بزرگراه محدود شده است.
تاریخ رکوردشکنی‌ها
سر مالکولم کمپبل اولین کسی بود که رکورد سرعت بر روی خشکی را ثبت کرد. او در سال 1935 میلادی به اولین شخصی تبدیل شد که با سرعت 483 کیلومتر بر ساعت حرکت کرد. رکورد 966 کیلومتر بر ساعت نیز تا سال 1970 میلادی شکسته شد.
آخرین پروژه‌ی الکساندرا لیه، عکاسی آلمانیِ مستقر در هامبورگ، که در یک بازه 16 ساله انجام شده به مسابقات سرعت در ماه‌های خشک سال، از اوت تا اکتبر، ارتباط دارد.
هر سال، رانندگانی که به سرعت و آدرنالین اعتیاد دارند به این بزرگراه آمده تا با کمک اتومبیل‌های هیولا مانند خود، نامشان را در کتاب رکوردها ثبت کنند.
الکساندرا لیه
الکساندرا می‌گوید: «من برای مسابقات دریاچه‌ی سالت لیک اهمیت و احترام بالایی قائلم. من عاشق افرادی هستم که به اینجا می‌آیند و آینده‌ی روشنی را برای آن‌ها می‌بینم. عکس‌هایی که من گرفته‌ام، همین جامعه را بازتاب می‌دهد؛ جامعه‌ای متشکل از اتومبیل‌ها، اشخاص و طبیعت. امیدوارم مردم با دیدن این تصاویر بفهمند چه فضایی در اینجا حاکم است. حتی طبیعت اینجا با جاهای دیگر متفاوت است - انگار در جهانی دیگر قرار دارید.»
الکساندرا در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «سفیدی طبیعت اینجا شبیه برف است، اما اینجا مثل جهنم گرم است. اگر بر روی نمک‌ها راه روید، صدای خش‌خش آن‌ها را می‌شنوید. نمک‌ها گاهی اوقات خشک و گاهی اوقات نیز چسبناک هستند.»
نمک شبیه برف
الکساندرا لیه اولین بار در سال 1999 میلادی به بونویل (Bonneville) سفر کرد و از آن پس، هر سال به آنجا می‌رود. او می‌گوید: «بونویل همان جای رویایی است. انواع اتومبیل‌ها، طبیعت زیبا و آدم‌هایی که به اینجا می‌آیند. من اغلب در آنجا کمپ می‌کنم تا بتوانم در کنار طرفداران و مسابقه‌دهندگان باشم. آن‌ها داستان‌های جالبی را روایت می‌کنند.»
تجربه عکاسی در کویر نمک هم چندان کار ساده‌ای نیست. الکساندرا می‌گوید: «طبیعت اینجا خیلی زیبا است، اما زمانی که نور خورشید کم باشد، سایه‌ها اذیت می‌کنند. البته هر سال که به آنجا می‌روم، چیزهای بیشتر و بیشتری یاد می‌گیرم.»
رقبایی از جنس طبیعت
والری تامسون، رانندگیِ سرعت را در سال 2006 در بونویل شروع کرد. پس از اینکه والری در سال 2014 توانست با خودروی BMW S 1000 RR سرعت 335 کیلومتر بر ساعت را ثبت کند، عضویت مادام‌العمرِ «باشگاه کلاه قرمزها» به وی اعطا شد.
والری می‌گوید: «حضور در بونویل مثل این است که بر روی کره ماه هستید؛ آنجا کاملا شبیه جهان دیگری است. آرام، ساکت و دایره مانند... در طول یک روز می‌تواند تمام محدودیت‌های سرعتی را کنار بزنید. فرقی نمی‌کنید که آفتاب سوزان بتابد یا باران شدید؛ هر چه که باشد اینجا جایی آرام اما خشمگین است.»
چندین سال است که الکساندرا برای عکاسی در این محل حاضر می‌شود
والری در زمینه موتورسواری هم به چندین رکورد استثنایی دست یافته است. از او پرسیدم که موتورسواری در سرعت بسیار بالا در بونویل، چه مزه‌ای دارد؟
او می‌گوید: «زمان نزدیک شدن به خط شروع، همه چیز آغاز می‌شود. شما تلاش می‌کنید تا توجه و هیجان دیگران را به خودتان جلب کنید. مسابقه بونِویل بر خلاف مسابقات دیگر است. در اینجا، فقط من در مقابل خط حضور دارم: من در برابر عناصر دیگر و الهه‌ی سرعت... وقتی سرعت بالا می‌رود، دیگر چشم هیچ چیزی را نمی‌بیند. تمام تمرکزم باید روی داشبورد و اطلاعات نمایش داده شده بر روی آن باشد تا به سطح ایده آلی از آیرودینامیک برسم. کار دشواری است، زیرا نمک و باد مخالف چالش ایجاد می‌کند.»
اهداف بزرگ، زمان کم
والری دوست دارد که به سرعت 483 کیلومتر بر ساعت برسد و لیه هم می‌خواهد عکس مناسب را در این سرعت از او بیندازد. اصلی‌ترین رقیب او اما زمان است. بالاترین رکوردهای سرعت در رده‌های مختلف در این نقطه از زمین به ثبت رسیده است. اما شاید در آینده چنین نباشد، چرا که سطوح نمکی در حال از بین رفتن هستند.
در طول دو سال گذشته، گل‌آلود شدن مسیر و کمبود نمک باعث لغو شدن «هفته سرعت» شده است. در رسانه‌های محلی دو فرضیه در رابطه با کمبود نمک مطرح شده است: آب و هوا یا معادن مجاور.
حدود 100 سال پیش، مساحت کویر نمک بونویل حدود 405 کیلومتر مربع بود، اما امروزه تا یک سوم کاهش یافته است. مسیر مسابقه نیز قبلا 21 کیلومتر بود که امروز به حدود 11 کیلومتر کاهش یافته است.
در ادامه تصاویر گرفته شده توسط الکساندرا را مشاهده کنید تا با فضای مسابقه بیشتر آشنا شوید.
منبع: CNN
ترجمه: وبسایت فرادید
به گزارش فرادید به نقل از سی ان ان، بزرگراه بونویل از شهر سالت لیک سیتی، مرکز ایالت یوتا، تنها دو ساعت فاصله دارد. تقریبا تمام رکوردهای مربوط به سرعت، بیش از هر جای دیگری، به این بزرگراه محدود شده است.
تاریخ رکوردشکنی‌ها
سر مالکولم کمپبل اولین کسی بود که رکورد سرعت بر روی خشکی را ثبت کرد. او در سال 1935 میلادی به اولین شخصی تبدیل شد که با سرعت 483 کیلومتر بر ساعت حرکت کرد. رکورد 966 کیلومتر بر ساعت نیز تا سال 1970 میلادی شکسته شد.
آخرین پروژه‌ی الکساندرا لیه، عکاسی آلمانیِ مستقر در هامبورگ، که در یک بازه 16 ساله انجام شده به مسابقات سرعت در ماه‌های خشک سال، از اوت تا اکتبر، ارتباط دارد.
هر سال، رانندگانی که به سرعت و آدرنالین اعتیاد دارند به این بزرگراه آمده تا با کمک اتومبیل‌های هیولا مانند خود، نامشان را در کتاب رکوردها ثبت کنند.
الکساندرا لیه
الکساندرا می‌گوید: «من برای مسابقات دریاچه‌ی سالت لیک اهمیت و احترام بالایی قائلم. من عاشق افرادی هستم که به اینجا می‌آیند و آینده‌ی روشنی را برای آن‌ها می‌بینم. عکس‌هایی که من گرفته‌ام، همین جامعه را بازتاب می‌دهد؛ جامعه‌ای متشکل از اتومبیل‌ها، اشخاص و طبیعت. امیدوارم مردم با دیدن این تصاویر بفهمند چه فضایی در اینجا حاکم است. حتی طبیعت اینجا با جاهای دیگر متفاوت است - انگار در جهانی دیگر قرار دارید.»
الکساندرا در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «سفیدی طبیعت اینجا شبیه برف است، اما اینجا مثل جهنم گرم است. اگر بر روی نمک‌ها راه روید، صدای خش‌خش آن‌ها را می‌شنوید. نمک‌ها گاهی اوقات خشک و گاهی اوقات نیز چسبناک هستند.»
نمک شبیه برف
الکساندرا لیه اولین بار در سال 1999 میلادی به بونویل (Bonneville) سفر کرد و از آن پس، هر سال به آنجا می‌رود. او می‌گوید: «بونویل همان جای رویایی است. انواع اتومبیل‌ها، طبیعت زیبا و آدم‌هایی که به اینجا می‌آیند. من اغلب در آنجا کمپ می‌کنم تا بتوانم در کنار طرفداران و مسابقه‌دهندگان باشم. آن‌ها داستان‌های جالبی را روایت می‌کنند.»
تجربه عکاسی در کویر نمک هم چندان کار ساده‌ای نیست. الکساندرا می‌گوید: «طبیعت اینجا خیلی زیبا است، اما زمانی که نور خورشید کم باشد، سایه‌ها اذیت می‌کنند. البته هر سال که به آنجا می‌روم، چیزهای بیشتر و بیشتری یاد می‌گیرم.»
رقبایی از جنس طبیعت
والری تامسون، رانندگیِ سرعت را در سال 2006 در بونویل شروع کرد. پس از اینکه والری در سال 2014 توانست با خودروی BMW S 1000 RR سرعت 335 کیلومتر بر ساعت را ثبت کند، عضویت مادام‌العمرِ «باشگاه کلاه قرمزها» به وی اعطا شد.
والری می‌گوید: «حضور در بونویل مثل این است که بر روی کره ماه هستید؛ آنجا کاملا شبیه جهان دیگری است. آرام، ساکت و دایره مانند... در طول یک روز می‌تواند تمام محدودیت‌های سرعتی را کنار بزنید. فرقی نمی‌کنید که آفتاب سوزان بتابد یا باران شدید؛ هر چه که باشد اینجا جایی آرام اما خشمگین است.»
چندین سال است که الکساندرا برای عکاسی در این محل حاضر می‌شود
او می‌گوید: «زمان نزدیک شدن به خط شروع، همه چیز آغاز می‌شود. شما تلاش می‌کنید تا توجه و هیجان دیگران را به خودتان جلب کنید. مسابقه بونِویل بر خلاف مسابقات دیگر است. در اینجا، فقط من در مقابل خط حضور دارم: من در برابر عناصر دیگر و الهه‌ی سرعت... وقتی سرعت بالا می‌رود، دیگر چشم هیچ چیزی را نمی‌بیند. تمام تمرکزم باید روی داشبورد و اطلاعات نمایش داده شده بر روی آن باشد تا به سطح ایده آلی از آیرودینامیک برسم. کار دشواری است، زیرا نمک و باد مخالف چالش ایجاد می‌کند.»
اهداف بزرگ، زمان کم
والری دوست دارد که به سرعت 483 کیلومتر بر ساعت برسد و لیه هم می‌خواهد عکس مناسب را در این سرعت از او بیندازد. اصلی‌ترین رقیب او اما زمان است. بالاترین رکوردهای سرعت در رده‌های مختلف در این نقطه از زمین به ثبت رسیده است. اما شاید در آینده چنین نباشد، چرا که سطوح نمکی در حال از بین رفتن هستند.
در طول دو سال گذشته، گل‌آلود شدن مسیر و کمبود نمک باعث لغو شدن «هفته سرعت» شده است. در رسانه‌های محلی دو فرضیه در رابطه با کمبود نمک مطرح شده است: آب و هوا یا معادن مجاور.
حدود 100 سال پیش، مساحت کویر نمک بونویل حدود 405 کیلومتر مربع بود، اما امروزه تا یک سوم کاهش یافته است. مسیر مسابقه نیز قبلا 21 کیلومتر بود که امروز به حدود 11 کیلومتر کاهش یافته است.
در ادامه تصاویر گرفته شده توسط الکساندرا را مشاهده کنید تا با فضای مسابقه بیشتر آشنا شوید.
برای مشاهده تصاویر در ابعاد بزرگتر بر روی آن‌ها کلیک کنید
منبع: CNN
ترجمه: وبسایت فرادید
۰
