اگر همه مردم به یک اندازه حقوق بگیرند، چه بلایی سر اقتصاد می‌آید؟
توزیع ناعادلانه‌ی ثروت موضوع همیشگی بسیاری از محافل است؛ اما چه می‌شد اگر همه‌ی مردم به یک اندازه حقوق می‌گرفتند؟
دارایی خالص، تصویری کلی از وضعیت مالی افراد ارائه می‌دهد و با کسر بدهی از مجموع دارایی‌ها محاسبه می‌شود؛ دارایی‌ها شامل موجودی حساب بانکی، ارزش سرمایه‌گذاری‌ها، سهم مالکیت در خانه، خودرو و سایر اموال است.
بر اساس داده‌های بانک مرکزی آمریکا، مجموع ثروت شهروندان ایالات متحده به ۱۶۰٫۳۵ تریلیون دلار می‌رسد، اما این دارایی به‌طور مساوی توزیع نشده است.
میانگین دارایی خالص آمریکایی‌ها ۱٫۰۶ میلیون دلار اعلام شده که تحت تأثیر حضور میلیاردرهای یک درصدی جامعه قرار دارد؛ گروهی که بیش از ۳۰ درصد از کل ثروت کشور را در اختیار دارند. دارایی خالص میانه‌ی خانوارها ۱۹۲٬۷۰۰ دلار است.
با جمعیت حدود ۳۴۰ میلیون نفر، اگر ثروت در آمریکا به‌طور مساوی تقسیم شود، سهم هر نفر -حتی کودکان- ۴۷۱٬۴۶۵ دلار خواهد بود. چنین توزیعی یکی از بزرگ‌ترین شوک‌های اقتصادی تاریخ این کشور را رقم می‌زند و به‌طور ناگهانی باعث جهش مصرف، پرداخت بدهی‌ها، خرید خانه و ارتقای سطح زندگی می‌شود.
تقسیم مساوی ثروت، فقر را کاهش می‌دهد و شکاف‌های نژادی و نسلی را کم می‌کند؛ اما می‌تواند تورم را بالا ببرد. افزایش تورم احتمالاً بانک مرکزی آمریکا را به بالابردن نرخ بهره وادار می‌کند و در نتیجه، شرایط اقتصادی در سراسر جهان سخت‌تر می‌شود.
اگر تصور کنیم همین امروز ثروت به‌طور عادلانه بین مردم تقسیم شود، دولت ناچار به اعمال مالیات یک‌باره بر ثروت یا فروش اجباری بخشی از دارایی‌های غیرنقدی ثروتمندان خواهد شد و تبدیل آن‌ها به وجه نقد یا توکن‌های تضمین‌شده‌ی دولتی را در دستور کار قرار می‌دهد؛ اما فروش گسترده می‌تواند قیمت دارایی‌ها را کاهش دهد و حتی حجم کل ثروت موجود را کوچک‌تر کند.
در کوتاه‌مدت، موجی از بازنشستگی زودهنگام، تغییر شغل و مرخصی‌های بلندمدت رخ می‌دهد. با گذشت زمان و پایان تب‌وتاب اولیه، بخشی از مردم به‌دلایل شخصی، جاه‌طلبی یا اتمام سرمایه به بازار کار برمی‌گردند.
در برخی مشاغل کم‌درآمد ولی حیاتی مانند پرستاری، خدمات شهری، رستوران و آموزش، کمبود نیرو پدید می‌آید که نیازمند افزایش جدی دستمزدها یا مشوق‌های دولتی خواهد بود.
در زندگی روزمره، نابرابری درآمدی به‌سرعت کاهش می‌یابد، انگ اجتماعی فقر کم‌رنگ می‌شود و محله‌ها از نظر اقتصادی یک‌دست‌تر می‌شوند. دسترسی به خدمات درمانی، آموزش و مالکیت خانه گسترش پیدا می‌کند؛ اما در بلندمدت، انتخاب‌های متفاوت در پس‌انداز، هزینه و سرمایه‌گذاری باعث شکل‌گیری سلسله‌مراتب‌های جدید اقتصادی خواهد شد.
منبع: عصر ایران
