چرا برخی افراد ترس بیشتری دارند؟

شاید شنیده باشید که گاهی اوقات گفته می‌شود که می‌توانید بوی ترس را حس کنید، در حالی که در حقیقت سیگنال‌هایی که ترس ایجاد می‌کنند اغلب چند حسی هستند.

یک مطالعه جدید شواهد قوی از دو مدار غیر همپوشانی ارائه کرده است که با هم کار می‌کنند تا ترس را در مغز ما ایجاد کنند. تیم محققین دریافتند که نورون‌هایی که از مولکولی به نام پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP) استفاده می‌کنند، نقش مهمی در این فرآیند دارند که ترس را در بخش مرکز ترس و در آمیگدال مغز به وجود می‌آورد.

محققان با آزمایش فرضیه خود بر روی موش‌های اصلاح شده ژنتیکی، دو جمعیت متمایز از این نورون‌های CGRP را در ساقه مغز و تالاموس یافتند که به آمیگدال حیوان متصل می‌شوند. نورون‌های انسانی نیز CGRP را بیان می‌کنند، بنابراین ممکن است این مدار در شرایطی مانند میگرن، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال اوتیسم درگیر باشد.

محققان یک دستگاه کوچک برای تصویربرداری از کلسیم به نام مینیسکوپ در موش‌ها تعبیه کردند که به دانشمندان اجازه می‌دهد تا فعالیت نورون‌های CGRP را در حالی که موش آزادانه در حال پرسه زدن است، ردیابی کنند.

سپس موش‌ها با محرک‌های تهدید آمیز از جمله یک شوک کوچک، صدای انفجار، شبیه سازی پرواز یک پرنده شکاری و ایجاد بوی روباه با پنبه آغشته به مدفوع این حیوان، مواجه شدند. در این مطالعات دانشمندان فعالیت ۱۶۰ نورون CGRP را ثبت کردند.

محققان دریافتند که بیشتر نورون‌های CGRP زمانی که موش با صداها، مزه ها، بوها، احساسات و نشانه‌های بصری تهدید آمیز مواجه می‌شود، فعالیت خود را افزایش داده و نورون‌ها به شدت به محرک‌های کنترل پاسخ نمی‌دهند.

سونگ هان (Sung Han) عصب بیولوژیست در موسسه مطالعات بیولوژیکی سالک در کالیفرنیا می‌گوید: مسیر مغزی که ما کشف کردیم مانند یک سیستم هشدار مرکزی عمل می‌کند. ما هیجان زده بودیم که متوجه شدیم نورون‌های CGRP توسط نشانه‌های حسی منفی شامل پنج حواس بینایی، صدا، چشایی، بویایی و لامسه فعال می‌شوند.

با این یافته‌ها محققان می‌خواستند تأیید کنند که این نورون‌های CGRP برای درک تهدید چندحسی مورد نیاز هستند. به عبارت دیگر، نورون‌های دیگر همان واکنش ترس را ایجاد نمی‌کردند؛ بنابراین محققان در موش ها، نورون‌های CGRP را خاموش کردند و آزمایش را دوباره انجام دادند تا ببینند آیا حیوانات همچنان همان الگوی رفتار ترس را در پاسخ به محرک‌های ترسناک نشان می‌دهند یا خیر.

پژوهشگران دریافتند موش‌هایی که این نورون‌ها را خاموش کرده بودند، به طور قابل توجهی کمتر به شوک الکتریکی پا یا صدا‌های بلند پاسخ می‌دادند. به گفته دانشمندان، این نتایج نشان می‌دهد که نورون‌های CGRPSPFp و CGRPPBel برای میانجیگری پاسخ‌های رفتاری به مجموعه‌های مختلف تهدیدات چندحسی مورد نیاز هستند.

محققان نتیجه می‌گیرند که همگرایی همه این سیگنال‌های تهدید آمیز در یک ناحیه واحد از مغز، ممکن است به حیوانات کمک کند تصمیم گیری را تسهیل کنند و اگر همین مدار عصبی CGRP در انسان یافت شود، ممکن است به درمان شرایط پزشکی مانند میگرن کمک کند.

شرح کامل این پژوهش و یافته‌های آن در آخرین شماره مجله تخصصی Cell Reports منتشر شده است.

منبع: سیناپرس