(عکس) ماجرای وحشت مردم جنوب شرق آفریقا از هیولای نامرئی مالاوی

اولین قربانیان

در یکی از نخستین روزهای ۲۰۰۳ وقتی که یکی از روستاییان جنوب شرق آفریقا در داوای مرکزی صبح زود  به بیرون از خانه رفت با صحنه وحشتناکی روبه‌رو شد. جسد دو زن میانسال و یک کودک سه ساله در وسط جاده افتاده بود. مرد روستایی با دیدن این صحنه همان‌طور که خیره به اجساد نگاه می‌کرد از ترس شروع به دویدن به سمت روستا کرد. او همان‌طور که می‌دوید فریاد می‌کشید «آنها مرده‌اند.» اما اینکه چه کسی یا چه حیوانی  دو زن میانسال و کودک را کشته بود هنوز معلوم نبود.  

روستاییان در ابتدا تصور کردند که حیوانات وحشی منطقه شب گذشته این سه نفر را طعمه خود کرده‌اند از این‌رو فورا با محیط‌بان‌های محلی تماس گرفته شد تا هر چه زودتر حیوان وحشی‌ای را که در منطقه آزادانه می‌چرخد به دام بیندازند.

اما این آغاز ماجرایی ترسناک برای ساکنان جنوب شرق آفریقا بود. پس از کشف اولین اجساد، ۱۶ قربانی دیگر به دست موجود ناشناخته گرفتار و کشته شدند. هیچ‌کس نمی‌دانست که این موجود چیست و از آنجا که این حیوان ناشناخته بود نام «هیولای وحشتناک مالاوی» را روی آن گذاشتند.  

چیز عجیبی که درباره هیولای مالاوی وجود داشت نحوه خوردن شکار توسط این جانور بود. سه جسد اول درحالی کشف شده بودند که قسمت‌های کمر به پایین آنها خورده  شده بود و اثری از روده در آنها به چشم نمی‌خورد و از ۱۶ قربانی دیگر چیزی جز دست، پا، دهان، بینی و چشم‌ها باقی نمانده بود.

همه در تعجب بودند که این چه موجودی است که علاقه خاصی به خوردن قسمت‌های خاصی از بدن دارد و جمجمه شکار را خرد می‌کند.  هرچه بیشتر می‌گذشت تعداد قربانیان هیولای مالاوی بیشتر می‌شد و بومیان منطقه برای فرار از دست این هیولا، خانه و کاشانه‌شان را رها کردند و به این ترتیب نزدیک به چهار هزار روستایی به مناطق همسایه پناه بردند تا مبادا شکار بعدی هیولای مالاوی یکی از آنها باشد.  

روستاییانی که در داوای مرکزی ماندند هنوز با ترس زندگی می‌کردند. بیمارستان مرکزی لیلانگوی پر شده بود از قربانیان این هیولای ناشناخته. شاهدان ماجرا که از نزدیک این جانور ناشناخته را دیده بودند همگی می‌گفتند که این حیوان بسیار عجیب و غریب بود. هرچند تعدادی از روستاییان از شانس خوبی که داشتند موفق به فرار از دست هیولای مالاوی شده بودند اما آنها نیز به بدترین شکل ممکن آسیب‌دیده بودند. بعضی‌ها چشم‌هایشان را از دست داده بودند، عده‌ای دست و پایشان در جنگ با هیولا قطع شده بود و برخی دیگر از زخمی شده‌ها بر اثر فرو رفتن دندان‌های تیز جانور در صورتشان بافت صورتشان کاملا از بین رفته بود.  

بازگشت هیولا

حمله هیولای مالاوی بومیان منطقه را به یاد ماجرایی مشابه انداخته بود. ماجرایی که در آگوست ۲۰۰۲ رخ داد. در آن زمان حیوانی عجیب و غریب به روستاییان حمله کرده و ۵ نفر را کشته و ۲۰ نفر را زخمی کرده بود تا اینکه بالاخره محیط‌بان‌ها و پلیس شبه‌نظامی منطقه به مردم محلی خبر دادند که حیوان خطرناک را کشته‌اند.

پس از انتشار خبر کشته شدن این حیوان،  مسوولان حیات‌وحش منطقه در گزارش‌های خود برای مردم توضیح دادند که این موجود خطرناک یک کفتار ‌هار بود اما اغلب روستاییان حرف مقامات را باور نکردند چرا که به گفته ساکنان منطقه، پاهای عقبی کفتار کوتاه‌تر از حیوانی است که شاهدان آن را توصیف کرده بودند.  

از این‌رو وقتی سال ۲۰۰۳ هیولای مالاوی پدیدار شد بسیاری معتقد بودند که این همان جانوری است که سال گذشته بسیاری از روستاییان را کشته بود و اصلا شکارچی‌ها آن را نکشته‌اند و به دروغ برای اینکه خیال مردم راحت شود ادعا کرده‌اند که جانور را به دام انداخته‌اند و عده‌ای هم می‌گفتند که روح آن هیولا به جسم حیوان دیگری رسوخ کرده و در حال انتقام گرفتن است.  

 نظر محققان

وقتی خبر حمله هیولای وحشتناک مالاوی در همه جا پیچید محققان بسیاری به جنوب شرق آفریقا سفر کردند تا به حل این معمای اسرارآمیز کمک کنند. از دید محققان تنها موجودی که می توانست این کشتارها را رقم  زده باشد کفتار بود. بنابر نظر آنها این جانور تنها حیوانی است که آرواره‌های بسیار قوی‌ای دارد و می‌تواند جمجمه شکار خود را متلاشی کند.

اما در اینجا یک سوال، ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده بود و آن اینکه، کفتارها معمولا اجساد حیوانات دیگر را می‌خورند و حال اینکه هیولای مالاوی به انسان‌ها حمله کرده  و آنها را شکار می‌کرد. محققان برای این سوال هم پاسخی داشتند و آن اینکه کفتاری که به روستاییان داوای مرکزی حمله می‌کرد دچار هاری بود در نتیجه رفتار تهاجمی‌تری داشت و به هر موجودی که سر راهش قرار می‌گرفت حمله می‌کرد.

 هرچند نظریه‌های مختلفی درباره اینکه هیولای مالاوی چیست ارائه شد اما پس از گذشت سال ها از این ماجرا همچنان پرونده هیولای وحشتناک مالاوی حل نشده باقی مانده است.

منبع: همشهری آنلاین