(عکس) راز شگفت‌انگیر پس پرده صورت دراز اسب‌ها!

تا کنون هزاران هزار گونه جانوری بر روی زمین پا گذاشته است اما هر کدام از آن‌ها چهره منحصر به فرد خود را دارند، برای مثال چرا صورت اسب‌ها بلند است؟ تنها یک توضیح ساده و شگفت انگیزی برای توجیح این ظاهر وجود دارد.

این که چرا جانوری مانند اسب چهره بلند و به اصطلاح صورت درازی دارد، یک سوال مهم در مطالعات تکامل پستانداران است. پستانداران صورت دراز به طور تصادفی به وجود نمی‌آیند. صورت بلندتر اغلب با اندازه بدن بزرگتر در گروه‌های حیوانی منطبق است.

این اثر که «آلومتری تکاملی کرانیوفاسیال» یا CREA نامیده می‌شود، در گروه‌های مختلف پستانداران مانند گربه‌ها، جوندگان، گوزن‌ها، کانگوروها و برخی میمون‌ها مشاهده شده است. اگر صورت یک گوسفند را با یک گاو یا یک گوزن کوچک را با یک گوزن غول پیکر مقایسه کنید، می توانید CREA را در عمل ببینید.

گوسفند و گاو هر دو از اعضای خانواده Bovidae هستند، اما گاوها بزرگتر هستند و به طور کلی صورت بلندتری دارند. همین الگو را می توان در کوچکترین و بزرگترین گونه آهوها مشاهده کرد.

با توجه به رایج بودن آن، فقدان توضیح برای CREA وجود دارد. یک نظریه این است که الگوی CREA ممکن است بخشی ذاتی از رشد جمجمه باشد، که در آن صورت در پستانداران به طور خودکار با رشد حیوان بلندتر می‌شود. مشکل با این توضیح موارد بسیاری است که در آن الگوی CREA وجود ندارد یا معکوس شده است.

شیاطین تاسمانی، سمورهای دریایی و اورکاها همگی بزرگتر از بسیاری از خویشاوندان خود هستند، اما چهره‌های کوتاه‌تری دارند.

در همین حال، نوعی موش به نام پوتورو بینی دراز، موش کیسه‌دار شهدخوار و خفاش‌های شهدخوار، اندازه کوچکی دارند با این حال صورتشان بلند است. بنابراین واضح است که اندازه بزرگ بدن پستانداران همیشه نشان نمی‌دهد که صورت او باید بلند باشد.

حیواناتی که با الگوی CREA مطابقت ندارند معمولاً رژیم غذایی کاملاً متفاوتی دارند. برای مثال، اورکاها به جای ماهی‌های کوچک، طعمه‌های بزرگ می‌گیرند، و شیطان تاسمانی متخصص شکستن استخوان است.

پس چرا CREA اینقدر رایج است؟

به نظر می‌رسد که پاسخ در بیومکانیک ساده نحوه استفاده گونه‌ها از صورت خود برای غذا خوردن نهفته است. یکی از مشاهدات مهم این است که حیوانات نزدیک به هم تمایل به خوردن غذاهای مشابه یکدیگر را دارند.

به عنوان مثال، گوسفندان همان علف گاو را می‌خورند. با این حال، از آنجایی که گوسفندها به طور کلی کوچکتر هستند، آنها باید با فک، ماهیچه‌های فک و دندان‌های خود که بیشتر صورت آنها را تشکیل می‌دهند، سخت‌تر گاز بگیرند.

از طرفی همانطور که در جانوران دیده می‌شود، صورت‌های کوتاه‌تر در گاز گرفتن کارآمدتر هستند. این به دلیل فاصله کمتر بین عضلات فک و دندان است. انبرهای باربیکیو نیز به همین ترتیب عمل می کنند: هرچه دست شما به نوک آن نزدیکتر باشد، استیک را محکم‌تر می‌گیرید.

بنابراین وجود چهره‌های کوتاه به راحتی قابل توضیح است. سوال پیچیده‌تر این است: اگر صورت‌های کوتاه‌قد در گاز گرفتن خوب هستند، چرا پستانداران بزرگ صورت بلندتری دارند؟

پاسخ در این واقعیت نهفته است که حیوانات بزرگتر به طور طبیعی ماهیچه‌های بزرگتری دارند و می‌توانند راحت‌تر گاز بگیرند. آنها در مقایسه با اقوام کوچکتر خود در گاز گرفتن کمتر سخت کار می‌کنند.

به عبارت دیگر، پستانداران بزرگ‌تر می‌توانند جمجمه‌های بلندتری داشته باشند، که در طیف وسیعی از موقعیت‌ها مفید هستند. در گیاهخواران، صورت‌های بلندتر دسترسی به برگ‌های بیشتر یا خوردن لقمه‌های بزرگتر را آسان‌تر می‌کند. در گوشتخواران، صورت بلندتر می‌تواند دندان‌های نیش بزرگتر را در دهان جای دهد یا به بسته شدن سریعتر فک کمک کند.

اما استثنا هم وجود دارد

توضیح پیشنهادی ما برای CREA استثناهایی را نیز توضیح می‌دهد، که تقریباً همیشه شامل یک تغییر بزرگ در رژیم غذایی است. خانواده سگ یک نمونه عالی است. این گروه شامل شکارچی‌های کوچک مانند روباه و شکارچیان بزرگ مانند گرگ می‌شود.

هم شکارچیان شکار کوچک و هم شکار بزرگ از CREA در گروه‌های غذایی خود پیروی می‌کنند. به این معنا که، افراد بزرگ‌تر در گروه روباه‌ها چهره‌های بلندتری خواهند داشت. با این حال، اگرچه گرگ‌ها از روباه‌ها بزرگ‌تر هستند، اما هنوز چهره‌های کوتاه‌تری نسبت به بزرگ‌ترین روباه‌ها دارند. احتمالا این به این دلیل است که آنها طعمه‌های بزرگتری را شکار می‌کنند و بنابراین نیاز به نیش قوی‌تری دارند.

در خانواده سگ‌ها، Canidae، شکارچی‌های شکار بزرگ که نیاز به نیش قوی‌تری دارند، عموماً چهره‌های کوتاه‌تر و قوی‌تری نسبت به شکارچی‌های شکار کوچک دارند.

این توضیح در سناریوی مخالف نیز صدق می‌کند. به‌عنوان مثال، موش‌های کیسه‌دار شهدخوار و پوتوروها می‌توانند چهره‌های بلندتری نسبت به خویشاوندان بزرگ‌تر خود داشته باشند زیرا غذاهای نرم‌تری می‌خورند. صورت درازتر ممکن است به آنها اجازه دهد زبان بلندتری را نگه دارند یا به راحتی از خاک بو بکشند تا غذا پیدا کنند.

همچنین در مواردی که گونه‌ای از پوزه خود برای گرفتن یا تجزیه غذا استفاده نمی‌کند، انتظار می‌رود استثنا وجود داشته باشد. انسان‌ها با چهره‌های کوتاه‌شان نسبت به یک مغز بزرگ، نمونه‌ای عالی هستند. گونه ما اصلاً از صورت خود برای به دست آوردن غذا استفاده نمی‌کند. دست، ابزار و توانایی ما در آشپزی کار را برای ما انجام می‌دهد.

این تحقیقات، چارچوب جدیدی برای درک طول صورت در گروه‌های مختلف پستانداران ارائه می‌کند. حتی می‌توان از آن برای به دست آوردن بینش مهمی در مورد عادات تغذیه مگافون منقرض شده استرالیا استفاده کرد.

منبع: خبرآنلاین