موی کشف شدۀ «غول برفی» موی اسب از کار درآمد!
توده‌ای از مو که ادعا میشد متعلق به «یِتی» یا غول برفی است، در واقع از اسب گرفته شده است؛ اما این به آن معنا نیست که داستان‌های نقل‌شده از یتی توسط مردم محلی مهم نیستند.
فرادید| یک برنامه رادیویی بی‌بی‌سی که ماجراجویی در هیمالیا را پوشش می‌دهد، نشان داده است که جستجوی اخیر برای پیدا کردن یتی (Yeti) ماه گذشته با یک دسته موی اسب به پایان رسید!
به گزارش فرادید، اَندرو بِنفیلد، نویسنده و مدرس مدیتیشن، سال‌ها به همراه دوست و تحلیلگر سیاسی دیرباور خود، ریچارد هورسی به دنبال یِتی بوده است. این دو به هند، میانمار، نپال و بوتان سفر کردند، به داستان‌هایی درباره این موجود افسانه‌ای گوش دادند و سرانجام مجموعۀ «یتی» را ساختند، یک سریال از رادیو ۴ بی‌بی‌سی درباره این جستجو و نتایج آن.
هیچ کس تا به حال از یتی عکس نگرفته، اما این تصویری خیالی از یتی است که برای مقایسه، در کنار یک خرس قطبی به تصویر کشیده شده
این سریال ماه ژوئن در جای نفس‌گیری از داستان به پایان رسید، یک موی اسرارآمیز که توسط منبع ناشناسی فراهم شده و در انتظار تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای است. اما یک قسمت اضافه از سریال که ۲۰ اکتبر منتشر شد، نشان داد موی آزمایش‌شده متعلق به یک اسب است.
بنفیلد به لایو ساینس گفته است که نتیجه آزمایش پس از سه سال جستجو، حس خوبی نداشت. اما به گفته این دو محقق، تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای، سریال یا داستان افرادی که با آن‌ها صحبت کرده‌اند را بی‌اعتبار نمی‌کند.
اندرو و ریچارد در پناهگاه حیات‌وحش ساکتنگ در بوتان نشسته‌اند
داستان‌های یک موجود میمون‌مانند که در هیمالیا پرسه می‌زند قرن‌ها قدمت دارد. علاقه غربی‌ها به یِتی یا غول برفی، اوایل دهه ۱۹۵۰ پس از بازگشت کوهنورد بریتانیایی، اِریک شیپتون از اورست با عکس‌هایی از ردپاهای غول‌پیکر از اورست اوج گرفت. تحقیقات بعدی توسط غربی‌ها، هیچ مدرک علمی دال بر وجود این موجود به همراه نداشت.
بنفیلد که در توسعه بین‌الملل کار کرده، دوست نداشت داستان‌های محلی یتی را صرفاً به دلیل به نتیجه نرسیدن تحقیقات کاشفان سفیدپوست، نادیده بگیرند. او با مصاحبه‌ای که سال ۲۰۱۳ با سر دیوید آتنبرو فیلمبرداری شده بود و آتنبرو در آن مصاحبه گفته بود که ممکن است چیزی در معمای غول برفی وجود داشته باشد، اطمینان یافته بود. آتنبرو در سریال جدید رادیویی نقشی ندارد.
بنفیلد سال ۲۰۱۹ دست به کار شد تا داستان‌های دست اول یتی را بشنود. او از هورسی که دکترای روان‌شناسی شناختی دارد دعوت کرد تا به او بپیوندد.
بی‌بی‌سی سال ۲۰۲۲ وارد عمل شد، درست قبل از اینکه این دو به بوتان و پناهگاه حیات‌وحش ساکتنگ بروند (یک پارک ملی به وسعت ۷۴۰ کیلومتر مربع که تا حدی برای محافظت از یتی ایجاد شد). هورسی سرانجام داستانی شنید که شک و تردید او را متزلزل کرد و بنفیلد موهایی را بدست آورد که ادعا میشد متعلق به یتی است.
طول مو حدود ۱۵ سانتی‌متر بود. بنفیلد آن را نصف کرد و تکه‌ای را برای شارلوت لیندکویست، زیست‌شناس تکاملی در دانشگاه بوفالو در نیویورک فرستاد. لیندکویست و تیمش دریافتند دی‌ان‌ای موی ارسال‌شده با اسب‌های آلتای (یک نژاد کوهستانی از آسیا) مطابقت دارد.
لیندکویست هم بخشی از یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ بود که در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شد. در این مطالعه، ۹ نمونه از موهایی که به یتی نسبت داده بودند، تجزیه و تحلیل شدند. نتیجه نهایی نشان داد هشت نمونه از موها از خرس و یک نمونه از سگ گرفته شده است. او قبلاً گفته بود که شک ندارد این موجود افسانه‌ای است.
بنفیلد نتایج دی‌ان‌ای را می‌پذیرد اما هنوز نیمی از مو را که به گفته خودش، در حال حاضر در کمد اوست، دارد. او از طبیعت وسیع، دست‌نخورده و کشف‌نشده هیمالیا صحبت کرده و می‌گوید داستان‌های یتی از مردمانی نقل شده که این منطقه را مثل کف دست می‌شناسند.
«بدون شک وقتی آن بالا هستید به دانش مردم محلی احترام می‌گذارید چون آن‌ها شما را زنده نگه می‌دارند. من که هستم که این مردم را زیر سوال ببرم؟ آن‌ها هر روز آنجا هستند.»
هورسی فکر نمی‌کرد آن‌ها با شواهد دی‌ان‌ای برگردند، اما به لایو ساینس گفت یتی برای مردم محلی مهم‌تر از آن چیزی است که او تصور می‌کرده: «ما متوجه شدیم برای بیشتر این افراد واقعاً وجود فیزیکی یتی مهم نیست، مهم نقشی است که او در دنیای آن‌ها بازی می‌کند.»
ریچارد هورسی (وسط) در پناهگاه حیات‌وحش ساکتنگ کنار راهنماهای محلی‌اش مشغول ضبط صداست
تشرینگ تاشی نویسنده، اعتقاد بوتانی‌ها به یتی را در مقاله‌ای در سال ۲۰۲۰ شرح داده است. به نقل از تاشی، مردم بوتان متقاعد شده‌اند که یتی وجود دارد، اما برای ارائه شواهد عجله‌ای ندارند.
«با اینکه مطمئناً یک موجود بیولوژیکی پشت این اسطوره وجود دارد، ما معتقدیم به شکل و شمایلی که غربی‌ها آن را تصور کردند، نخواهد بود.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
