کشف جوجه‌تیغی‌های «نرم» در جنوب شرق آسیا
در حال حاضر هفت گونه جوجه‌تیغی شناخته‌شده با خز نرم وجود دارند که شبیه ترکیب موش و موش شبگرد به نظر می‌رسند.
فرادید| دانشمندان پنج گونه جدید جوجه تیغی با خز نرم را در جنوب شرق آسیا شناسایی کردند.
به گزارش فرادید، دو گونه از گونه‌های کشف‌شده کاملاً برای علم جدید هستند و سه گونه بر اساس تجزیه و تحلیل DNA و همچنین مشاهدات فیزیکی دقیق، از سطح زیرگونه به سطح گونه‌های مستقل ارتقا یافتند.
در این مطالعه، نمونه‌های فیزیکی و نمونه‌های بافت جمع‌آوری‌شده، هم از کار صحرایی و هم از مجموعه‌های موزه که قدمت آن‌ها به دهه‌ها پیش برمی‌گردد، تجزیه و تحلیل شدند.
پیش از این، تنها دو گونه جوجه‌تیغی خز نرم شناخته شده بود، اما این مطالعه که در مجله جانورشناسی انجمن Linnean منتشر شد، مجموع آن‌ها را به هفت گونه می‌رساند.
آرلو هینکلی، نویسنده اصلی این مطالعه گفته است که این تحقیق می‌تواند به دولت‌ها و سایر سازمان‌ها کمک کند تا در مورد نحوه اولویت‌بندی بودجه‌ی حفاظتی برای حفاظت از تنوع زیستی تصمیم‌گیری کنند: «شاید برای مردم تعجب‌آور باشد که بشنوند هنوز پستانداران کشف‌نشده وجود دارند. اما چیزهای زیادی وجود دارد که ما نمی‌دانیم، به ویژه حیوانات شبگرد کوچکی که تشخیص آن‌ها از یکدیگر دشوار است.»
جوجه‌تیغی خز نرم هیلومی در کوه مورود، ساراواک، بورنئو
جوجه‌تیغی‌های دارای خز نرم پستانداران کوچکی از خانواده جوجه‌تیغی‌ها هستند که پوزه‌ای بلند و نوک‌تیز دارند با این تفاوت که خار ندارند. دانشمندان ظاهر آن‌ها را به مخلوطی از موش و موش شبگرد با دم کوتاه تشبیه کرده‌اند.
این موجودات در طول روز و شب فعال هستند و تصور می‌شود از حشرات و سایر بی‌مهرگان و همچنین میوه‌ها تغذیه می‌کنند.
یکی از گونه‌های جدید که دندان‌های نیش بلندی دارد، H. macarong نام گرفته که برگرفته از یک کلمه ویتنامی به معنای خون‌آشام (Ma cà rồng) است. این گونه خز قهوه‌ای تیره و حدود ۱۴ سانتی‌متر طول دارد و بومی جنوب ویتنام است.
دومی، H. vorax است، کمی کوچکتر به طول ۱۲ سانتی‌متر، دارای خز قهوه‌ای تیره، دم سیاه و پوزه بسیار باریک است. نام او برگرفته از توصیف فردریک اولمر، متخصص پستان‌شناس است که طی بازدیدش از سوماترا در سال ۱۹۳۹، آن را گونه‌ای خوش‌اشتها توصیف کرد. این گونه فقط در کوه Leuser در شمال سوماترا است.
در طول این مطالعه، محققان ۲۳۲ نمونه فیزیکی را برای مشاهده و ۸۵ نمونه بافت را برای تجزیه و تحلیل ژنتیکی جمع‌آوری کردند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
