(تصاویر) کبوتر «فریل‌بَک»؛ زیباترین کبوتر آمریکا که پرهایش فرفری ست

«کبوتر بال فرفری» یا «فریل‌بَک» (Frillback Pegion) یک نژاد کبوتر است که در طی سالیان متمادی پرورش انتخابی ایجاد شده است. فریل‌بک‌ها، همراه با انواع دیگر کبوتر‌های اهلی، همگی از نوادگان کبوتر کوهی هستند. این نژاد به خاطر فر‌های روی پر‌های بال معروف است. فر شدن پر نیز باید در انتهای پر‌های پشت یا پاهای این نژاد وجود داشته باشد. 

اطلاعات زیادی درباره تاریخچه این نژاد و ریشه‌های شکل‌گیری آن وجود ندارد، اما اعتقاد بر این است که در جایی از آسیای صغیر سرچشمه گرفته است. اما بررسی ظاهر این نژاد نشان می‌دهد که این کبوتر در دو حالت تاج‌دار و بدون تاج وجود دارد. 

کیفیت فریل‌بک بر اساس یک مقیاس ۱۰۰ امتیازی است که سر دارای ۱۵ امتیاز، رنگ ۱۵ امتیاز، بدن ۱۰ امتیاز، حلقه یا فر ۵۰ امتیاز و ماف یا پر‌های پا دارای ۱۰ امتیاز است.

رنگ‌های کبوتر‌های پشت فرفری یا فریل‌بک استاندارد به شش دسته رنگ تقسیم می‌شوند.
رنگ اصلی - سفید، سیاه، قرمز مغلوب یا قهوه‌ای مایل به قرمز، زرد
الگودار – خال قرمز مغلوب، خال زرد، بال رزی، پهلو سفید
رنگ‌های ترکیبی- قرمز، زرد، آبی، نقره‌ای
بال خالدار – قرمز، زرد، نوار آبی - مشکی، نوار نقره‌ای، نوار خاکستری مایل به قرمز، نوار خاکستری
رنگ‌های کمیاب؛ هر رنگ کمیاب
رنگ کمیاب الگودار؛ هر الگوی رنگی کمیاب

رنگ‌های کمیاب و رنگ‌های کمیاب الگودار کبوتر‌های پشت فرفری باید توسط حداقل ۳ غرفه‌دار در ۳ از ۵ نمایشگاه آمریکایی فریل‌بک به مدت ۳ سال پذیرفته شوند و اینکه قبل از پذیرش به عنوان نژاد خالص «فریل‌بَک» به لحاظ امتیاز پیشرفت داشته باشند یعنی بتوانند روند امتیازگیری صعودی داشته باشند. 

فریل‌بک‌ها در رنگ‌های مختلفی تولید می‌شوند که بسیاری از آن‌ها توسط AFC پذیرفته نمی‌شوند، زیرا استاندارد نیستند و به طور مداوم تکثیر نمی‌شوند. فریل‌بک‌ها می‌توانند رنگ‌های متعددی را در بسیاری از الگو‌های مختلف از جمله به صورت رنگارنگ حمل کنند. این رنگ‌ها استاندارد نیستند، اما بسیار رایج هستند.

ویژگی‌های ظاهری کبوتر پشت فرفری یا «فریل‌بک»

کبوتر‌های پشت فرفری کمی بزرگتر از سایر نژاد‌های کبوتر رنگی هستند و دارای دم و پر‌های بلند هستند. تاج صدفی و سر صاف و تخت در همه رنگ‌های فریل‌بک یافت می‌شود. یک فریل‌بک سر صاف باید دارای سر کمی بیضی شکل و بدون نواحی تخت باشد. همچنین این کبوتر‌ها باید دارای پیشانی با یک فرورفتگی کوچک مشخص در غبغب باشد. 

یک فریل‌بک صدفی باید یک تاج صدفی ضخیم در پشت سر داشته باشد که در دو طرف آن گل رز وجود دارد. تاج باید روی سر بایستد.

چشم‌ها باید در راستای منقار باشند. رنگ چشم نارنجی مایل به قرمز در همه رنگ‌ها به جز پوشش خالدار مورد تقاضاست. پوشش خالدار سیاه و سفید چشم یا مرکز چشم بسیار پرطرفدار است. در حالی که چشم‌های مرواریدی، شنی و یا چشم‌های شکاف دار نیز وجود دارند، اما مطلوب نیستند و برای یک کبوتر فریل‌بک عیب‌های اصلی محسوب می‌شوند.

منقار فریل‌بک بلند است و منقار بالایی اغلب کمی بلندتر از منقار پایینی است. رنگ دو منقار به حالت‌های مختلفی وجود دارد؛ تیره روی ترکیب قرمز و آبی، سیاه روی سیاه، روشن روی زرد، شاخی روی نقره‌ای و رنگ گوشتی بر روی تمام رنگ‌های استاندارد دیگر است. غبغب این کبوتر نازک و در همه رنگ‌ها سفید است.

پر پای فریل‌بک متفاوت است، با این حال، ۲ تا ۳ اینچ طول مطلوب است. فر‌ها یا حلقه‌های یک کبوتر فریل‌بک تمام پوشش بال آن را می‌پوشاند. هیچ منطقه‌ای نباید آشکار شود. آخرین ردیف فر‌ها تمام طول بال را می‌پوشاند. فریل‌ها یک حالت حلقه حلقه مشخصی را در انتهای پر‌ها تشکیل می‌دهند. ته ماف یا پر‌های پا نیز فر و حلقه حلقه است. پر‌های دم و پر‌های پرواز دارای چین‌های مشخصی هستند.

کبوتر فریل‌بک پرنده‌ای بسیار زیبا با ظاهری منحصر به فرد است. برای مصارف نمایشگاهی و تزئینی بسیار مناسب است. این کبوتر‌ها از نظر خلق و خوی نسبتاً آرام هستند و برای پرورش به عنوان حیوانات خانگی بسیار مناسب هستند.

منبع: راز بقا