کشف زباله‌های 30 ساله در لانه‌های پرندگان!
دانشمندان در آمستردام هلند هنگام بررسی لانه‌های پرندگان «چنگر معمولی» (Eurasian coot) کشف کردند که این پرندگان برای ساخت لانه‌های خود از زباله‌های انسانی استفاده می‌کنند. در برخی از این لانه‌ها، زباله‌هایی مربوط به ۳۰ سال پیش پیدا شد.
فرادید| چنگرهای معمولی پرندگانی سیاه‌رنگ با پاهایی بزرگ و شبیه به مرغ هستند که هر سال لانه‌های جدیدی با استفاده از برگ‌ها، نی‌ها و گیاهان دیگر می‌سازند. اما در مناطق شهری، این پرندگان از مواد مصنوعی مانند پلاستیک و سایر زباله‌های انسانی نیز برای ساخت لانه‌های خود استفاده می‌کنند.
به گزارش فرادید؛ این موضوع توجه آوکه-فلوریان هیِمسترا، زیست‌شناسی از مرکز تنوع زیستی «ناتورالیس» را جلب کرد. او هنگام مشاهده لانه‌های این پرندگان در کانال‌های آمستردام متوجه شد که در میان شاخه‌ها و برگ‌های طبیعی، مقدار زیادی زباله مانند بسته‌بندی‌های پلاستیکی، قطعات پارچه‌ای و حتی اشیای قدیمی وجود دارد. این دانشمند به این فکر افتاد که شاید بتوان از این زباله‌ها برای مطالعه تاریخچه لانه‌ها استفاده کرد، مشابه روشی که پژوهشگران از حلقه‌های درختان برای تعیین سن آن‌ها بهره می‌برند.
یک بسته‌بندی مک‌دونالد سی ساله که در لانۀ پرنده‌ها پیدا شد
در سپتامبر ۲۰۲۱، پس از پایان فصل تولیدمثل پرندگان، هیِمسترا و همکارانش ۱۵ لانه را جمع‌آوری کردند و برای بررسی دقیق به آزمایشگاه بردند. ابتدا لانه‌ها را از نظر وجود جانورانی مانند سمندرهای کوچک بررسی کردند، سپس آن‌ها را به دقت لایه‌به‌لایه جدا کرده و مواد طبیعی و زباله‌های انسانی را از هم تفکیک کردند.
نتایج نشان داد که بیشتر لانه‌ها کمتر از سه سال عمر دارند. اما یکی از لانه‌ها که در منطقه «روکین» آمستردام قرار داشت، بیش از ۳۰ سال قدمت داشت. این لانه حاوی ۶۳۵ قطعه پلاستیکی بود که مانند یک بایگانی از زباله‌های انسانی عمل می‌کرد. در میان زباله‌های آن، بسته‌بندی یک شکلات که به جام جهانی ۱۹۹۴ اشاره داشت و یک ظرف ساندویچ مک‌چیکن مک‌دونالد از سال ۱۹۹۶ پیدا شد.
با توجه به این که چنگرهای معمولی معمولاً بین ۵ تا ۱۰ سال عمر می‌کنند، پژوهشگران حدس می‌زنند که دست‌کم سه نسل از این پرندگان از این لانه استفاده کرده‌اند. از آنجا که این پرندگان از سال ۱۹۸۹ شروع به لانه‌سازی در شهر کرده‌اند، این لانه تقریباً تمام تاریخ حضور آن‌ها در آمستردام را نشان می‌دهد.
استفاده از زباله‌های انسانی در ساخت لانه می‌تواند هم مزایا و هم معایبی داشته باشد. از یک سو، پلاستیک به مرور زمان تجزیه نمی‌شود و بنابراین پرندگان مجبور نیستند هر سال از ابتدا لانه‌ای جدید بسازند. این موضوع باعث صرفه‌جویی در وقت و انرژی آن‌ها می‌شود به طوری که می‌توانند زمان بیشتری را صرف مراقبت از جوجه‌ها، یافتن غذا یا دفاع از قلمرو خود کنند.
یک چنگر معمولی در لانه‌ای ساخته شده از زباله‌های انسانی
از سوی دیگر پلاستیک می‌تواند خطرناک باشد. پرندگان ممکن است در میان این مواد گرفتار شوند یا با خوردن قطعات پلاستیکی دچار مشکلات گوارشی و حتی مرگ شوند. همچنین لانه‌های قدیمی ممکن است حاوی انگل‌ها و میکروب‌هایی باشند که سلامت پرندگان را تهدید می‌کنند. علاوه بر این، تکرار استفاده از یک لانه ممکن است نشان‌دهنده کمبود محل‌های مناسب برای لانه‌سازی باشد که این خود می‌تواند زاد و ولد آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.
پژوهشگران قصد دارند بررسی‌های بیشتری انجام دهند تا بهتر درک کنند که چرا چنگرهای معمولی از پلاستیک برای ساخت لانه‌های خود استفاده می‌کنند و این کار چه پیامدهایی برای آن‌ها دارد. به علاوه، زباله‌هایی که از لانه‌های پرندگان بیرون آورده شده‌اند، قرار است در موزه‌ای در شهر لاهه به نمایش دربیایند.
