تصاویر؛ مرغ باهیج؛ مرغ مصری که دو تاج دارد و در برج العرب مصر توسعه یافت

«مرغ باهیج» (Baheij Chicken) یک نژاد منحصر‌به‌فرد از مرغ و خروس است که در ایستگاه تحقیقات طیور برج‌العرب در منطقه مطروح مصر توسعه یافته است. این نژاد به نام روستای نزدیک این ایستگاه، یعنی باهیج نام‌گذاری شده و نمایانگر هویت بومی و فرهنگی مصر است. 

نژاد باهیج از ترکیب دو نژاد معتبر مونتازاه نقره‌ای (Silver Montazah) و اسکندریه (Alexandria) به‌عنوان جمعیت پایه ایجاد شد که به دلیل ویژگی‌های مطلوب خود در تولید و سازگاری با شرایط محیطی، به عنوان یک انتخاب مناسب برای توسعه نژادی جدید شناخته شدند. 

ویژگی‌های ظاهری منحصر‌به‌فرد مرغ باهیج

مرغ باهیج شباهت‌هایی به نژاد «لایت ساسکس» (Light Sussex) دارد، به ویژه در رنگ پرهایش. با این حال، آنچه این نژاد را از سایر نژاد‌ها متمایز می‌کند، ویژگی‌های خاص و منحصر‌به‌فرد آن است. یکی از ویژگی‌های برجسته مرغ باهیج، تاج دوگانه آن است که در اکثر نژاد‌های طیور دیده نمی‌شود.

همچنین پر‌های دم این مرغ به رنگ سفید متمایل به خاکستری بوده که با نوار‌های تیره‌ای تزئین شده‌اند. این ویژگی‌های ظاهری به مرغ باهیج ظاهری منحصر‌به‌فرد و جذاب می‌بخشد که آن را به انتخابی مناسب برای پرورش‌دهندگان علاقه‌مند به زیبایی‌شناسی در پرورش طیور تبدیل می‌کند.

در این نژاد، منقار، ساق پا و پوست به رنگ سفید مایل به زرد است که با لاله‌گوش‌های قرمز تضادی جذاب ایجاد می‌کند. این ویژگی‌های ظاهری نه‌تنها زیبایی مرغ باهیج را افزایش می‌دهد، بلکه آن را برای شناسایی در میان سایر نژاد‌های مرغ راحت‌تر می‌کند. این ویژگی‌ها، مرغ باهیج را به یک گزینه مناسب برای پرورش‌دهندگان کوچک و علاقه‌مندان به پرندگان زینتی تبدیل کرده است.

توسعه و اصلاح نژادی مرغ باهیج برای بهبود عملکرد

فراتر از ویژگی‌های ظاهری، مرغ باهیج به‌طور مستمر تحت برنامه‌های اصلاح‌نژادی قرار گرفته است تا از طریق انتخاب هدفمند و اصلاح نژاد، به بهبود عملکرد این نژاد در زمینه تولید گوشت و سازگاری با شرایط محیطی محلی کمک کند. 

در این راستا، پژوهشگران ایستگاه برج‌العرب با تکیه بر انتخاب دقیق، سعی دارند نژادی ایجاد کنند که ضمن حفظ ویژگی‌های ظاهری خاص، عملکرد بهتری در تولید گوشت داشته باشد.

با توجه به پتانسیل بالای این نژاد در سازگاری با شرایط اقلیمی مصر و دیگر مناطق مشابه، مرغ باهیج به عنوان یک منبع ژنتیکی ارزشمند در برنامه‌های اصلاح‌نژادی آینده مطرح می‌شود. این نژاد، نه‌تنها در راستای خودکفایی کشور در تولید طیور کمک می‌کند، بلکه به عنوان نمادی از نوآوری علمی و حفاظت از منابع ژنتیکی بومی نیز شناخته می‌شود.

منبع: راز بقا