«مورچۀ فرانکنشتاین»؛ حشره‌ای «دورگه» که موجب وحشت شده است

فرادید| این گونه‌ی مهاجم که مردم محلی نامش را «مورچه فرانکشتاین» گذاشته‌اند، ترکیبی از مورچه آتشین قرمز وارداتی و مورچه آتشین سیاه وارداتی است و حالا کمابیش در تمام ایالت‌های آمریکا ریشه دوانده است. 

به گزارش فرادید، اِیمی مایکل، حشره‌شناس می‌گوید: «اکنون به نظر می‌رسد آن‌ها بسیار سازگار هستند و این شامل جابه‌جایی لانه‌هایشان به عمق بیشتر زمین هم می‌شود، تا حدی که محیط را دور می‌زنند.» 

هشدار این حشره‌شناس در حالی منتشر می‌شود که تیم‌های میدانی چند دانشگاه گواهی داده‌اند که محدوده این حشره سریع‌تر از آنچه مدل‌های قبلی پیش‌بینی کرده بودند، در حال گسترش است.

 از گرمای جنوبی تا سرمای کوهستان

نخستین «مورچه‌های آتشین وارداتی» اوایل دهه ۱۹۰۰ وارد موبایل، آلاباما شدند و در ایالت‌های خلیج گسترش یافتند، تا اینکه مقامات فدرال در سال ۱۹۵۸ خبر از قرنطینه دادند.  با گرم شدن زمین، مورچه‌ها به سوی شمال حرکت کردند، هر شهرستان در جورجیا و آلاباما را پر کردند و از دامنه‌های آپالاچی بالا رفتند.  مستعمره‌های دورگه حتی فراتر رفتند و در کمتر از یک دهه تا ۴۰۲ کیلومتر فراتر از مرز سنتی مورچه‌های آتشین نمایان شدند. 

پژوهش‌های نقشه‌برداریِ محدوده، تخمین می‌زنند این حشرات از سال ۲۰۱۵ تاکنون بیش از ۲۵۸ کیلومتر مربع قلمرو جدید را اشغال کرده‌اند. آزمون‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهند. مورچه‌های دورگه می‌توانند دو ساعت در دمای ۲.۲۲ درجه سانتیگراد زنده بمانند که دو برابر دوام مورچه‌های قرمز یا سیاه است. دانشمندان حدس می‌زنند ژن‌های وابسته به پایداری غشایی در سلول‌های سرد، از راه گونه‌ها منتقل شده و به فرزندان توانایی تاب‌آوری هر آب و هوایی را داده است. 

داخل لانه مورچه دورگه

لانه یک دورگه جوان می‌تواند نیم میلیون کارگر و ده‌ها ملکه را در خود جای دهد، سازوکاری که دانشمندان آن را چندملکه‌ای (polygyny) نامیده‌اند.  وجود چند ملکه موجب می‌شود کلنی پس از استفاده از سموم، فوری بازسازی شود، زیرا کشتن یک تولیدکننده، همه آن‌ها را از بین نمی‌برد.  لاروها کمابیش در یک هفته از تخم بیرون می‌آیند و سه بار پوست‌اندازی می‌کنند تا به شفیره تبدیل شوند و سپس به بزرگسالانی که قادر به نیش زدن، گزش یا تولیدمثل هستند.  نرها و ماده‌های بال‌دار هر بهار از جریان‌های گرمایی هوا بالا می‌روند و تا ۱۹ کیلومتر دورتر حرکت می‌کنند تا لانه‌های جدیدی بسازند. 

زهر این مورچه حاوی آلکالوئیدی به نام سولِنوپسین است که موجب ایجاد جوش‌های دردناک و در افراد حساس، واکنش آنافیلاکتیک تهدیدکننده زندگی می‌شود. پزشکان در بخش‌های دارای مورچه آتشین گزارش می‌دهند حدود پنج درصد قربانیانِ نیش نیاز به مراقبت اورژانسی دارند. 

دام‌ها هم آسیب می‌بینند: گوساله‌ها، کره اسب‌ها و جوجه‌های تازه متولدشده ممکن است نابینا یا خفه شوند، چون مورچه‌ها در محل تولد آن‌ها جمع می‌شوند و تولیدکنندگان ماکیان هرساله هزاران تخم‌مرغ خود را به دلیل جویده شدن پوسته‌ها از دست می‌دهند. 

شرکت‌های برق هم میلیون‌ها دلار برای تعویض ترانسفورماتورها و جعبه‌های توزیع خرج می‌کنند، زیرا مورچه‌ها با بدن خود موجب اتصال کوتاه در تجهیزات می‌شوند.  

مترجم: زهرا ذوالقدر