(عکس) بهترین فیلم‌ هایی که وسترن را با دیگر ژانرها ترکیب کردند

وسترن یکی از کلاسیک‌ترین ژانرهای سینمای آمریکا محسوب می‌شود. از جان وین تا کلینت ایستوود، بسیاری از بزرگان سینما کارشان را با این ژانر شروع کردند و از همان اول، تبدیل به جز جدایی ناپذیر آن شدند. اگرچه برای مدتی تب و تاب این ژانر خوابیده بود، دوباره، به لطف دلایل خوبی، به سمت محبوبیت پیش می‌رود.

یکی از مهم‌ترین دلایل محبوب شدن دوباره این ژانر، این است که فیلم‌ها وسترن را با دیگر ژانرها ترکیب می‌کنند. بیشتر اوقات، وسترن با ژانر جنایی ترکیب شده و اخیرا کارگردانان آن را با ژانرهایی همچون علمی تخیلی و عاشقانه ترکیب کرده‌اند.

این کار، روح جدیدی را در وسترن دمید و مهم‌ترین دلیلی است که توانسته این ژانر را دوباره در معرض دید قرار دهد. در این لیست به بهترین آثاری که وسترن را با دیگر ژانرها ترکیب کردند، پرداخته‌ایم. همراه ویجیاتو باشید.

Back to the Future III

فرنچایز  Back To the Future  در عین اینکه به ژانر علمی تخیلی‌اش که داستانش را شکل می‌داد پایبند بود، به سراغ ژانرهای دیگری نیز رفت. نخستین فیلم یک اثر کمدی بود که تماشاچیان را به خنده وا داشت و آنان را به یک ماجراجویی هیجان انگیز برد. دومین فیلم بیشتر اثری ماجراجویانه بود، زیرا مارتی و داک براون باید پشت سر هم به زمان گذشته و آینده سفر می‌کردند تا مطمئن شوند تاریخ همانطور که قرار است، کار خودش را انجام دهد نه آنگونه که شخصی دیگر در تصور دارد.

سومین فیلم سراغ کانسپتی کاملاً متفاوت رفت: وسترن. بسیاری این اثر را پیشرفت بزرگی نسبت به دنباله ناامید کننده آن می‌دانستند، مخصوصاً با توجه به اینکه چگونه با دو شخصیت اصلی‌اش رفتار می‌کند. جنبه‌های وسترن اثر باعث شد که شاهد یک سری بازیگوشی جدید از سوی مارتی و داک براون باشیم که شامل تعقیب شدن توسط یک خرس و قرار گرفتن در برابر یکی از فامیل‌های دور بیف تنن در سکانس پایانی فیلم می‌شود. اثر یک کمدی فوق العاده است که توانست نظر هوادارانش را جلب کند.

Cowboys and Aliens

وسترن علمی تخیلی جز محبوب‌ترین کراس ژانرها محسوب می‌شوند و  Cowboys and Aliens  محصول سال ۲۰۱۱ نمونه مناسبی برای این موضوع است. مانند بسیاری از فیلم‌های جدید، اثر اقتباسی از یک رمان‌ تصویری است. داستان درباره قانون شکنی با مشکل فراموشی، زنی مسافر و دام‌داری پولدار است که با هم تیم نجاتی را تشکیل می‌دهند تا گروهی از مردمان شهری را که توسط بیگانگان ربوده شده‌اند نجات دهند.

بر روی کاغذ، کمتر کسی فکر می‌کرد که فیلم بتواند جواب دهد. داستان اساساً آنقدر احمقانه‌ بود که به نظر می‌رسد تقریباً هیچکس نمی‌تواند جوری آن را اجرا کند که با منطق جور در بیاید. هرچند، به لطف اجراهای فوق العاده بازیگران، تم‌های وسترن و علمی تخیلی توانستند ترکیب منسجمی را به وجود بیاورند. یکی از فیلم‌های پیچیده کراس ژانری سال‌های اخیر تا به امروز که به لطف این موضوع (یا شاید برخلاف آن) توانست جواب دهد.

Solo: A Star Wars Story

Solo: A Star Wars Story  از سوی بسیاری از هواداران، یکی از عجیب‌ترین فیلم‌های این فرنچایز تا به امروز محسوب می‌شود. فیلم داستان پیدایش شخصیت مورد علاقه هواداران یعنی هان سولو است و با اینکه این فیلم باید به یکی از آثار مورد علاقه هواداران در فرنچایز تبدیل می‌شد، هواداران آن را بابت نحوه نشان دادن این شخصیت نقد کردند زیرا باور داشتند که فیلم برداشت متفاوتی از او را نسبت به آنچه آنان در ذهنشان داشتند، به نمایش گذاشته است. آنان ادعا کردند که فیلم برای تعریف داستان شخصیتی که قبل از خوردن صبحانه‌اش، هزاران قانون را می‌شکاند، ریسک زیادی را نپذیرفت.

هرچند، دلیلی وجود دارد که آن را به اثری خوب تبدیل می‌کند: فیلم به طور کلی به ریشه‌های وسترن  Star Wars  پایبند است. کهکشان شباهت‌های زیادی به غرب وحشی دارد، اما در این فیلم، برای اولین بار به موضوع اصلی آن تبدیل می‌شوند. فیلم پر از قانون‌شکن‌های مرموز است و حتی شامل تعقیب قطاری است که شبیه به آن را در وسترن‌های قدیمی می‌توانید پیدا کنید. اولین باری بود که این فرنچایز به سراغ ریشه‌های وسترنش می‌رود و اگرچه فیلم شاید یکی از فیلم‌های ضعیف فرنچایز باشد، ماجراجویی زیبایی در دنیای Star Wars محسوب می‌شود.

A Million Ways to Die in the West

مانند فیلم‌های کراس ژانر وسترنی که قبل از  A Million Ways to Die in the West  عرضه شدند، فیلم ست مک‌فارلن نیز با نظرات متفاوتی رو به رو شد. منتقدان در فیلم‌نامه و بازی بعضی از بازیگران از جمله خود مک‌فارلن ضعف‌هایی یافتند. فیلم داستان مرزنشینی را روایت می‌کند که بعد از اینکه از یک زن هفت‌تیرکش راه‌های زنده ماندن در غرب را یاد می‌گیرد، باید از این توانایی‌های جدید در برابر محافظت کردن از او در برابر همسر قانون‌شکنش استفاده کند.

فیلم دارای تمامی کلیشه‌های برتر فیلم‌های وسترنی است: هفت‌تیرکش، قانون شکنان و زندگی در مزرعه. هرچند، فیلم یک حس سرخوشی را به محیط اساساً جدی‌اش اضافه می‌کند. یکی از چیزهایی که هواداران در سرتاسر جهان درباره فیلم دوست داشتند، این بود که قادر بود در تنش‌زاترین لحظات نیز آنان را به خنده بیاندازد. فیلم ترکیب جذابی از شوخی‌های هوشمندانه و احمقانه را به تصویر می‌کشاند که بابت آن لیاقت مورد تمجید قرار گرفتن را دارد.

Rango

sj155.151290.63.tif

Rango  اثری از گور وربینسکی، یکی از خارق العاده‌ترین آثار انیمیشنی چند سال اخیر است. داستان درباره آفتاب پرستی خانگی است که در میان بحران هویتی‌ای قرار می‌گیرد و بعد از اتفاقاتی، خودش را در شهر دورافتاده بیابانی به نام  درت (Dirt)  می‌یابد. در آنجا، مردم تصمیم می‌گیرند که دست سرنوشت مقدر کرده که او کلانتر شهرشان باشد و او ناخواسته عقابی را می‌کشد. اگرچه او در آنجا هویت خودش را جعل می‌کند، در نهایت در نقشش غرق می‌شود و سرنوشت جدیدش را به عنوان یک قهرمان در آغوش می‌گیرد.

به عنوان یک ژانر، وسترن به نظر برای مخاطبان جوان کمی خشن به نظر می‌رسد. آنقدر به تیراندازی تکیه کرده‌اند که تقریباً ساختن چنین اثری برای مخاطبان نوجوان غیرممکن به نظر می‌رسد. هرچند،  Rango  بسیار خوب داستانش را به نمایش می‌گذارد. به قدر کافی بر روی ادای احترام‌هایش به وسترن‌های قدیمی کار کرده و در همین حین فضای مناسب کودکش را حفظ کرده تا تجربه‌ای دوست داشتنی برای والدین و کودکان شود، چیزی که نشانه انیمیشنی خوب است. فیلم ترکیبی فوق العاده از ژانرهای مختلف است، بنابراین آن را به اثری باارزش برای هر نوع هوادار وسترن تبدیل کرده است.

Hell or High Water

Hell or High Water  یکی از قوی‌ترین فیلم‌های ۲۰۱۶ است که بسیار بر روی احیای وسترن در اذعان عمومی تلاش کرد. فیلم توانست چهار نامزدی اسکار از جمله بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه برای تیلور شریدان به دست بیاورد. فیلم داستان برادران توبی و تنر هاوارد را روایت می‌کند که یک سری پول‌های دزدیده شده از بانک را حمل می‌کنند تا بتوانند مزرعه خانوادگی‌شان را نگه دارند، مزرعه‌ای که در خطر است و بعد از مرگ مادرشان ممکن است از دستشان برود.

بخش زیادی از چرایی عالی بودن فیلم، به خاطر تلفیق ژانرهای جنایی و هیجانی با داستان کلیشه‌ای وسترنی بود. فیلم بسیار بر روی زندگی‌های شخصیت‌هایش تمرکز کرده و اجازه نفس کشیدن بهشان می‌دهد به جای آنکه صرفاً از آنان به چشم ابزاری برای جلو بردن فیلم استفاده کند. رابطه بین برادران هسته احساسی فیلم را حمل می‌کند و ارتباطشان را همزمان، بسیار جذاب و ناراحت کننده کرده است. فیلم، یکی از عناوین فوق العاده این ژانر است.

Nope

جوردن پیل یکی از خلاق‌ترین کارگردانان حال حاضر است و فیلم  Nope  گواهی بر این موضوع است. دنباله‌ای بسیار موفق برای فیلم‌های  Get Out و Us  که توانسته ادامه‌ای بر داستان‌هایی باشند که چندلایه‌ای بودنشان را فدای دنیای فانتزی و ترسناکشان نمی‌کند. Nope جنبه‌هایی از تاریخ فیلم و ویژگی‌های وسترن را باهم ترکیب کرده تا داستان هی‌وودها (Haywood) را روایت کند، اسب چرانانی که در ساخت فیلم  Muybridge  (یکی از اولین فیلم‌های تاریخ) مشارکت داشتند. هرچند، زندگی‌شان بعد از دیدن بشقاب پرنده‌ای زیر و رو می‌شود.

Nope تعداد زیادی از ژانرها را جوری باهم ترکیب می‌کند که سخت است بگوییم دقیقاً به چه ژانری تعلق دارد. اگرچه جنبه‌های ترسناک اثر به اندازه دیگر آثار پیل زیاد نیستند، اما به اندازه کافی مخاطبان از همه جا بی‌خبرش را می‌ترساند و دلیلش، ظاهر هراس انگیز بیگانه داستان است. فضای وسترن فیلم، به خاص بودن داستان قدرت می‌بخشد و در فضاسازی فیلم تاثیر ویژه‌ای دارد.

Logan

ولورین همواره یکی از خشن‌ترین قهرمانان مارول بوده و  Logan  میراث او را جاودانه کرده است. فیلم یکی از تاریک‌ترین آثار ابرقهرمانی تا به حال ساخته شده است. از آنجایی که او بسیار پیر شده و دیگر نمی‌تواند همانطوری که همیشه در گذشته رفتار می‌کرده رفتار کند، فیلم پایان مناسبی را تقدیم این شخصیت دوست داشتنی می‌کند. هرچند، او باید آخرین ماموریتش را به اتمام برساند: تضمین کردن امنیت لارا، دختر جهش یافته جوانی که در خطر آسیب دیدن از سوی ریورز است. فیلم توانست نامزدی اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی را به دست بیاورد که کمتر برای اثری ابرقهرمانی رخ می‌دهد.

رنگ و بوی ژانر وسترن از همان ابتدای فیلم در آن حس می‌شود. جیمز منگولد اثری را ساخته که از فیلم‌های معمولی ابرقهرمانی دور باشد (بیشتر به خاطر مبارزه با ضعیف شدن آثار ابرقهرمانی بود که در سال ۲۰۱۷ مشکلی کوچک بیش نبود). بر اساس گفته‌های منگولد، فیلم از آثاری همچون  The Cowboys  محصول سال ۱۹۷۲ و  Unforgiven  محصول سال ۱۹۹۲ الهام گرفته، آثاری که جز بهترین فیلم‌های وسترنی محسوب می‌شوند. فیلم وداعی زیبا با یکی از شخصیت‌های محبوب ژانر ابرقهرمانی است و از آنجایی که بدون ترس ویژگی‌های وسترنش را در آغوش گرفته، توانسته عملکرد خوبی داشته باشد.

No Country for Old Men

No Country for Old Men  برادران کوئن نه تنها یکی از بهترین آثار کارنامه کاری‌شان، بلکه یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ است. نکته خاص فیلم این است که سه قهرمان دارد: مردی که در وسط بیابان با مقدار زیادی پول رو به رو می‌شود و نمی‌داند باید با آن چکار کند، قاتلی که فرستاده شده تا پول را برگرداند و کلانتری که در رابطه با ناپدید شدن پول‌ها تحقیق می‌کند. این سه تهدید با همدیگر ادغام شده تا داستان پیچیده‌ای را راجع به سرنوشت، وجدان و ارزش (شاید بدشانسی) بودن در یک مکان خاص در یک زمان خاص روایت کنند.

No Country for Old Men  بدون آنکه وسترن باشد، نمی‌توانست جواب بدهد. فضای فیلم به خودی خود یک شخصیت محسوب می‌شود. به جای آنکه فیلم کلیشه‌های وسترن را در آغوش بگیرد، نپذیرفتن "غرب قدیم" ایده‌آل را آنالیز کرده که پیشینیان آن سعی بر پافشاری بر رویش داشتند، بنابراین این ژانر را برای نسل جدید احیا می‌کند. فیلم ویژگی‌های ژانر وسترن را با جنبه‌های تراژیک فیلم‌های نوآر ترکیب کرده که آن را تجربه‌ای شگفت انگیز برای مخاطبان تبدیل می‌کند.

Brokeback Mountain

Brokeback Mountain  انگ لی، نمونه‌ای از آنچه است که یک وسترن باید باشد. فیلم بر روی زندگی دو گاوچران ساده تمرکز می‌کند که سعی دارند در مزرعه‌شان زندگی کنند، خط داستانی که در ژانر وسترن بسیار تکراری است. همانند بسیاری از چنین فیلم‌هایی، فضای فیلم یکی از مهم‌ترین جنبه‌های داستان است و داستان نمی‌توانست در فضایی‌ دیگر روایت شود و چنین تاثیر عاطفی را بگذارد.

هرچند، اساساً ما با یک داستان وسترن طرفیم، فیلم یکی از تراژدیک‌ترین داستان‌های عاشقانه را به فیلم اضافه می‌کند.  Brokeback Mountain ترکیبی فوق العاده از دو ژانری است که کسی فکرش را نمی‌کرد که باهم جواب بدهند، اما در نهایت یکی از بهترین فیلم‌های کراس ژانری وسترن تمام تاریخ ساخته شد.

Bone Tomahawk

اگر قرار باشد از آثار وسترنی بگوییم که هنگام انتشار، همه را بابت داستان مریضش غافلگیر کرد و به کلیشه‌های وسترنی پشت پا زد، نباید از  Bone Tomahawk  غافل شویم. داستانی درباره کلانتر شهری کوچک که سعی دارد همراه با دستیارش، یکی از مردمان شهر را که اسیر بومی‌های آدم‌خوار آنجا شده نجات دهد. فیلم نه تنها رحمی به شخصیت‌هایش ندارد، بلکه به روان و تحمل مخاطب هم هیچ گونه رحمی نیز نشان نمی‌دهد.

در اینجا، وسترن با زیرژانر اسلشر از سینمای وحشت ترکیب شده و ما شاهد صحنه‌های کشتار فجیعی هستیم که کم پیش می‌آید بر روی پرده سینما، چنین چیزهایی را ببینیم. سکانس پایانی فیلم نه تنها ناراحت کننده، بلکه چنان خشن و آزاردهنده است که نیازمند چندین بار نفس گیری بعد آن هستید. اما فیلم تنها به این خشونت بسنده نکرده و برای گفتن داستانی درباره چرخه خشونت بین آمریکایی‌ها و سرخپوستان و اینکه کشتارها و دزدی‌هایشان در نهایت ممکن است منجر به چه فاجعه‌ای شود، استفاده می‌کند.

با اینکه بسیاری باور دارند ژانر وسترن دیگر آن جذابیت‌های گذشته‌اش را ندارد، آثار دیگری در مدیوم‌های دیگر مانند Red Dead Redemption یا حتی سریال تازه عرضه شده Fallout توانستند دست ردی به این موضوع بزنند. ژانر وسترن، نیازمند خلاقیت، ترکیب شدن و رنگ و لعاب بخشیدن به آن داستان‌های تکراری است. شما دیگر چه فیلم‌های دیگری را می‌شناسید که توانستند به خوبی، وسترن را با دیگر ژانرها ترکیب کنند؟

منبع: ویجیاتو