«با شوهر من ازدواج کن»؛ روایتی کره‌ای از ازدواج، خیانت و سفر در زمان

فرادید| سریال کره‌ای «با شوهر من ازدواج کن» با روایتی جذاب و پرتعلیق و آکنده از غافلگیری، ترکیبی دلپذیر از تراژدی و فانتزی را ارئه می‌دهد که مخاطب را مجذوب و حتی می‌شود گفت معتاد خود می‌کند.

به گزارش فرادید؛ در ابتدای سریال با کانگ جی-وون (با بازی پارک مین-یانگ) در سال ۲۰۲۳ آشنا می‌شویم. او زنی مبتلا به سرطان است که تنها چند ماه برای زندگی کردن فرصت دارد. همسر بی‌خاصیت او، پارک مین-هوان (با بازی لی ای-کیونگ)، بیکار و بدهکار است و پنهانی آخرین پس‌اندازشان را که برای هزینه‌های درمان جی-وون کنار گذاشته بودند، خرج کرده است.

جی-وون که به دنبال پاسخ می‌گردد، مرکز درمانی را ترک می‌کند و در راه بازگشت با یک راننده تاکسی عجیب اما آشنا برخورد می‌کند که به او نصیحت‌هایی برای زندگی می‌دهد.

با رسیدن به خانه، جی-وون متوجه می‌شود که مین-هوان با بهترین دوستش، جونگ سو-مین (با بازی سونگ ها-یون)، رابطه داشته و آن‌ها برای دریافت بیمه عمر یک میلیارد وونی جی-وون با هم تبانی کرده‌اند. جی‌وون که از به شدت خشمگین شده، با آن دو رودررو می‌شود و تهدید می‌کند که تقلبشان را فاش خواهد کرد. در نتیجه، یک درگیری فیزیکی رخ می‌دهد، اما جی-وون به دلیل بیماری‌اش قدرت دفاع ندارد و در نهایت به دست همسر خیانت‌کارش کشته می‌شود.

لحظاتی بعد، جی-وون در حالی بیدار می‌شود که ۱۰ سال در زمان به عقب برگشته؛ یعنی زمانی که هنوز سرطان ندارد و با مین-هوان ازدواج نکرده است. او به سرعت متوجه می‌شود که هر اتفاقی که در آینده رخ داده است، همچنان رخ خواهد داد، با این تفاوت که او می‌تواند جلوی رخ دادن آن را بگیرد و در واقع مسیر زندگی‌اش را تغییر بدهد. جی-وون برای گرفتن انتقام تلاشی را برای انتقال سرنوشت خود به شخص دیگری آغاز می‌کند و سعی می‌کند سو-مین را به جای خودش به سمت ازدواج با مین-هوان سوق دهد.

یکی از نقاط قوت این سریال شخصیت پردازی جذاب آن است؛ شخصیت اصلی، یعنی کانگ جی-وون، خیلی راحت همدلی مخاطب را برمی‌انگیزد؛ او با بازی فوق‌العاده پارک مین-یانگ، دختری باهوش و مهربان به نظر می‌رسد، هرچند کمی ساده‌لوح است و خیلی زود به دیگران اعتماد می‌کند. با این حال، او از اشتباهات گذشته (یا بهتر است بگوییم آینده) خود درس می‌گیرد و شخصیت خود را تکامل می‌بخشد.

نکتۀ مثبت دیگر در مورد سریال داستان ساده و سرگرم‌کنندۀ آن است؛ سریال یک خط داستانی نسبتا ساده و قابل پیگیری را حفظ می‌کند و بر خلاف داستان‌های مشابهی که گاهی از مسیر اصلی روایت خود خارج می‌شوند، کاملا نسبت به اصل داستان خود پایبند و متمرکز باقی می‌ماند.

همچنین در حالی که این سریال صحنه‌های دراماتیک جدی و حتی تراژیکی در خود دارد و فضاسازی نسبتا تاریکی بر آن حاکم است، اما نوعی حال و هوای سبک و مفرح را نیز در خود حفظ می‌کند که کاملا با جنبۀ فانتزی آن سازگار است؛ به عبارت دیگر انگار سریال از یاد نمی‌برد که قرار است یک ملودرام تخیلی باشد که جدیت «انتقام» را با فانتزی «سفر در زمان» ترکیب می‌کند.

در مجموع شاید «با شوهر من ازدواج کن» یک اثر پیشگامانه و اصیل نباشد، اما هدفش هم این نیست. این سریال کره‌ای با دادن قصۀ منسجم، بازی‌های جذاب و پیچش‌های غیرمنتظره‌اش یک تجربۀ لذت‌بخش و اعتیادآور برای همۀ مخاطبانی است که حال و هوای سریال‌های کره‌ای را دوست دارند.