وقتی گربه‌ها وحشی می‌شوند و سگ‌ها می‌میرند!

تصور کنید که ناگهان انسان‌ها همه با هم از روی زمین محو شوند. تصور اینکه در غیاب ما جهان چه شکلی خواهد بود، کار دشواری است.

آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که اگر همه ناگهان ناپدید شوند، دنیا چگونه خواهد بود؟ چه اتفاقی برای خانه‌ها، مدارس، محله‌ها و شهرهای ما می‌افتد؟

چه کسی به سگ غذا می‌هد؟ چه کسی چمن‌ها را کوتاه می‌کند؟ اگرچه این موضوعی رایج در فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی و کتاب‌ها است، اما پایان بشریت هنوز چیز عجیبی است که باید درباره آن فکر کرد.

کارلتون باسماجیان دانشیار طراحی شهری می‌نویسد: گاهی اوقات وظیفه من این است که در مورد چشم‌اندازهایی مانند این فکر کنم. اگر انسان‌ها امروز از دنیا ناپدید می‌شدند و می‌توانستید یک سال بعد به زمین بازگردید تا ببینید چه اتفاقی افتاده، اولین چیزی که نظرتان را جلب می‌کرد، سکوتی حیرت‌انگیز بود.

سکوتی که از آن حرف می‌زنیم، نشانمان می‌دهد که انسان موجودی بسیار پر سر و صدا است. ساختمان‌های ما پر سر و صدا هستند. ماشین‌های ما پر سر و صدا هستند. آسمان ما پر سر و صدا است... همه این سر و صداها با نبودن انسان متوقف می‌شود.

بعد متوجه آب و هوا می‌شوید. بعد از یک سال بدون انسان، آسمان آبی‌تر و هوا صاف‌تر می‌شود. باد و باران سطح زمین را تمیز می‌کند. تمام مه‌دود و گرد و غباری که انسان‌ها می سازند از بین خواهد رفت.

حالا به خانه خود بروید. بهتر است تشنه نباشید، زیرا آبی در شیرهای آب نخواهد بود. سیستم‌های آب نیاز به پمپاژ مداوم دارند. اگر کسی برای مدیریت ماشین‌هایی که آب را پمپ می‌کنند در منبع آب عمومی نباشد، پس آبی وجود ندارد. دالبته وقتی همه ناپدید شدند، آبی که در لوله‌ها مانده بود در اولین زمستان، منجمد می‌شد و لوله‌ها را می‌ترکاند.

برق وجود نخواهد داشت. نیروگاه‌ها متوقف می‌شوند زیرا هیچ‌کس بر آنها نظارت نمی‌کند و سوخت تامین نمی‌شود. بنابراین خانه شما تاریک خواهد بود، تلویزیون، تلفن یا کامپیوتر هم کار نمی‌کند.

خانه شما پر از گرد و خاک می شود. در واقع، همیشه گرد و غبار در هوا وجود دارد، اما ما متوجه آن نمی‌شویم زیرا سیستم‌های تهویه مطبوع و بخاری‌های ما هوا را به اطراف می‌دمند. همین طور که در اتاق‌های خانه خود حرکت می‌کنید، گرد و غبار را نیز در حرکت نگه می‌دارید. هنگامی که همه این‌ها متوقف شود، هوای داخل خانه شما ساکن خواهد بود و گرد و غبار همه جا را می‌پوشاند.

علف‌های حیاط شما رشد می‌کنند و رشد می‌کنند تا زمانی که به قدری بلند و شلخته شوند که دیگر رشد نکنند. علف‌های هرز جدید ظاهر می شوند و آن‌ها همه جا هستند. بسیاری از گیاهانی که تا به حال ندیده‌اید در حیاط شما ریشه می‌دوانند. هر بار که درختی دانه‌ای می‌اندازد، ممکن است یک نهال کوچک رشد کند. هیچ کس آن‌جا نخواهد بود که آن را بیرون بکشد یا قطع کند.

متوجه می‌شوید که مگس‌های بیشتری در اطراف وزوز می‌کنند. به یاد داشته باشید، مردم تمایل دارند هر کاری که می توانند برای خلاص شدن از شر حشرات انجام دهند. آن‌ها به هوا و زمین اسپری حشره‌کش می‌پاشند. آن‌ها زیستگاه حشرات را حذف می‌کنند. بدون انسان‌ها، حشره‌ها برمی گردند. آن‌ها دوباره اختیار جهان را به دست خواهند گرفت.

در همسایگی شما، موجوداتی در اطراف سرگردان هستند، نگاه می‌کنند و از دیدنتان تعجب می‌کنند. اول موش‌ها، راکون‌ها، اسکانک‌ها، روباه‌ها و سگ‌های آبی. این مورد آخر ممکن است شما را شگفت‌زده کند، اما آمریکای شمالی زمانی پر از این حیوانات بود.

حیوانات بزرگ‌تر بعدا می‌آیند: گوزن، کایوت و گاهی اوقات خرس. شاید نه در سال اول، اما بالاخره می‌آیند.

بدون چراغ برق، ریتم دنیای طبیعی باز می‌گردد. تنها نور خورشید، ماه و ستارگان زمین را روشن می‌کند. جانوران شب، احساس خوبی خواهند داشت که آسمان تاریک خود را پس می‌گیرند.

آتش‌سوزی اغلب اتفاق می‌افتد. صاعقه ممکن است به درخت یا مزرعه یا به خانه‌ها و ساختمان‌ها برخورد کند. بدون افرادی که آتش را خاموش کنند، تا جایی که ممکن است آتش کار خودش را خواهد کرد.

پس از یک سال، چیزهای بتنی - جاده‌ها، بزرگراه‌ها، پل‌ها و ساختمان‌ها تقریبا همان‌طوری هستند که بودند. اما اگر مثلا یک دهه بعد برگردید، شکاف‌هایی در آنها ظاهر شده و گیاهان کوچکی در آنها رشد کرده‌اند.

دلیلش این است که زمین دائما در حال حرکت است، حرکت فشار ایجاد می‌کند و فشار باعث ترک می‌شود. در نهایت، جاده‌ها آنقدر ترک می‌خورند که شبیه شیشه‌های شکسته می‌شوند و حتی درخت‌ها در میان آن‌ها رشد می‌کنند.

پل‌هایی با پایه‌های فلزی به آرامی زنگ می‌زدند، اما پل های بتنی بزرگ برای قرن‌ها دوام می‌آورند. سدها و خاکریزهایی که انسان روی رودخانه‌ها ساخته، فرسوده می‌شوند. مزارع به طبیعت بازمی‌گردند. گیاهانی که می‌خوریم شروع به ناپدید شدن می‌کنند. دیگر ذرت یا سیب زمینی یا گوجه فرنگی زیاد نیست.

حیوانات مزرعه طعمه آسانی برای خرس‌ها، کایوت‌ها، گرگ‌ها و پلنگ‌ها خواهند بود. و حیوانات خانگی؟ گربه‌ها وحشی می‌شوند، اگرچه بسیاری از آن‌ها توسط حیوانات بزرگ‌تر شکار می‌شوند. بیشتر سگ‌ها نیز زنده نمی‌مانند.

پس از هزار سال، دنیایی که به یاد می‌آورید هنوز به شکلی مبهم قابل تشخیص خواهد بود. برخی چیزها باقی می‌ماند. این به موادی که از آن‌ها ساخته شده‌اند، آب و هوای و شانس بستگی دارد.

یک آپارتمان در اینجا، یک سالن سینما در آن‌جا، یا یک مرکز خرید در حال فروپاشی به عنوان یادگاری از یک تمدن گمشده خواهد بود. امپراتوری روم بیش از ۱۵۰۰ سال پیش فروپاشید، با این حال شما می‌توانید برخی از بقایای آن را ببینید.

ناپدید شدن ناگهانی انسان‌ها از جهان چیزی را در مورد نحوه رفتار ما با زمین آشکار می‌کند. همچنین به ما نشان می‌دهد که دنیایی که امروز داریم بدون ما دوام نمی‌آورد و اگر به آن اهمیت ندهیم زنده نمی‌مانیم. برای ادامه کار، تمدن - مانند هر چیز دیگری - نیاز به نگهداری مداوم دارد.

منبع: همشهری