موجودات فضایی چقدر از ما فاصله دارند؟؛ یک مدلسازی ریاضی و کشف شگفت‌انگیز درباره حیات فرازمینی

کارشناسان نظرات خود را در مورد اینکه حیات فرازمینی در صورت وجود کجا ممکن است پیدا شود، به اشتراک گذاشته‌اند و ظاهرا بسیار به ما نزدیک است.

به نقل از سان، محاسبات پیرامون موضوع حیات فرازمینی نشان می‌دهد که ای‌تی ( ET) در صورت وجود، کجا ممکن است زندگی کند و شگفت‌آور اینکه بسیار به ما نزدیک است.

چندین دهه است که جست‌وجو برای حیات فرازمینی آغاز شده اما تا کنون نتیجه قابل قبولی نداشته است. کارشناسان اکنون نظرات خود را در مورد اینکه حیات فرازمینی در صورت وجود کجا پنهان شده، به اشتراک گذاشتند.

آن‌ها می‌گویند در حال حاضر، بهترین شانس ما برای یافتن حیات فرازمینی، مشاهده سیارات فراخورشیدی در مناطق قابل سکونت است.

ناسا منطقه قابل سکونت را فاصله‌ای از یک ستاره تعریف می‌کند که در آن آب مایع در سطح سیارات در حال گردش، وجود داشته باشد. تاکنون، ستاره‌شناسان حدود ۵۰۰۰ سیاره فراخورشیدی  کشف کرده‌اند که برخی از آن‌ها بر اساس این معیار، از حیات پشتیبانی می‌کنند.

در یک مطالعه جدید، پروفسور پیرو مادو اخترفیزیکدان از دانشگاه کالیفرنیا، سانتا کروز، چارچوبی ریاضی را پیشنهاد می‌کند که می‌تواند به ما کمک کند  سیارات قابل سکونت بیشتری را پیدا کنیم.  این محاسبات با هدف شناسایی جمعیت سیارات قابل سکونت در فاصله ۳۲۶ سال نوری از خورشید ما است.

مادو نشان می‌دهد که در فاصله ۶۱ سال نوری از خورشید ما، ۱۱۰۰۰ سیاره فراخورشیدی به اندازه زمین می‌توانند در فاصله مناسب حیات، به دور ستارگان خود بچرخند.

در این مطالعه آمده است: «این رویکرد مبتنی بر مجموعه‌ای از معادلات دیفرانسیل است و یک نقشه‌ وابسته به زمان بین شکل‌گیری ستاره، غنی‌سازی فلزی، شکل‌گیری سیارات فراخورشیدی و جهان‌های بالقوه پذیرای حیات ارائه می‌دهد.»

یکی از بزرگترین تاثیرگذاران بر این مطالعه، اصل کوپرنیک است. این اصل بیان می‌کند که زمین مرکز جهان نیست و بنابراین در بهترین موقعیت برای مشاهده جهان قرار نگرفته است.

با استفاده از چندین معادله ریاضی، ستاره‌شناسان می‌توانند تعیین کنند که کدام ستاره‌ها ممکن است ما را به سوی نشانه‌های حیات یا امضاهای زیستی راهنمایی کنند.

امضای زیستی شامل عناصر خاصی است که به عنوان بلوک‌های سازنده حیات به شکلی که می‌شناسیم، در نظر گرفته می‌شود. امضاهای زیستی معمولا از کربن، هیدروژن، اکسیژن، نیتروژن و غیره تشکیل شده‌اند.

برای اینکه این عناصر در یک سیاره فراخورشیدی وجود داشته باشند، باید شرایط ویژه‌ای وجود داشته باشد. با فرض اینکه زمین یک سیاره متوسط است، سیارات پشتیبان حیات باید بیشتر از آنچه قبلا تصور می‌شد، رایج باشند.

منبع: همشهری