یک کشف جدید درباره بشقاب پرنده‌ها!
بشقاب‌پرنده‌ها اخیرا اندکی رنسانس داشته‌اند و از افسانه‌های محلی، وارد حوزه تحقیقات جدی دولتی شده‌اند. اکنون یک مطالعه تقریبا ۱۰۰ هزار مشاهده را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و سرنخ هایی در مورد نحوه خوشه‌بندی آن‌ها پیدا کرده است.
گروهی از دانشمندان با بررسی ۱۰۰ هزار مورد از گزارش‌های مبنی بر مشاهده اشیای ناشناس پرنده، پراکندگی جغرافیایی آن‌ها را بررسی کردند.
به نقل از نیواطلس، بشقاب‌پرنده‌ها اخیرا اندکی رنسانس داشته‌اند و از افسانه‌های محلی، وارد حوزه تحقیقات جدی دولتی شده‌اند. اکنون یک مطالعه تقریبا ۱۰۰ هزار مشاهده را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و سرنخ هایی در مورد نحوه خوشه‌بندی آن‌ها پیدا کرده است.
اگرچه انسان‌ها برای هزاران سال است که چیزهای عجیب و غریب را در آسمان مشاهده می‌کنند، تب و تاب مدرن بشقاب پرنده به شکل جدی در اواسط قرن بیستم آغاز شد.
احتمالا همه چیز زاز آن‌جا شروع شد که خلبان کنت آرنولد در سال ۱۹۴۷ ادعا کرد که اشیای پرنده بشقاب مانندی را در آسمان دیده است و از همان‌جا اصطلاح بشقاب پرنده به وجود آمد. تنها چند هفته بعد، حادثه رازول در نیومکزیکو رخ داد و فرهنگ پاپ هرگز بشقاب پرنده‌ها را از یاد نبرد.
برای دهه‌ها، موضوع بشقاب پرنده‌ها دست کم گرفته شد، اما در دهه گذشته به نظر می‌رسد که مردم - و مهم‌تر از همه، دولت ایالات متحده - شروع به جدی گرفتن آن‌ها کرده است. در سال ۲۰۱۷، نیویورک تایمز سه ویدیوی ضبط‌شده توسط جت‌های جنگنده نیروی دریایی ایالات متحده را منتشر کرد که نشان می‌داد، اشیاء عجیبی در آسمان چنان سریع جابه‌جا می‌شوند که هواپیماها قادر به کنترل کردن اوضاع نیستند.
پنتاگون بعدا صحت آن‌ها را تایید کرد و دفتر مدیر اطلاعات ملی (ODNI) گزارشی رسمی در مورد این موضوع تهیه کرد. دولت امریکا نام این پدیده‌ها را از بشقاب پرنده با آن سابقه افسانه‌ای به پدیده‌های ناشناخته ناهنجار ( UAP) تغییر داد. در سال ۲۰۲۲، کنگره بر اساس آن گزارش جلساتی را برگزار و ناسا نیز برنامه‌ای را برای بررسی این معما تنظیم کرد.
با این حال، تحقیقات آکادمیک زیادی در مورد UAP/UFO ها انجام نشده است. بنابراین، دانشمندان دانشگاه یوتا جغرافیای حدود ۹۸۰۰۰ مشاهده گزارش شده در ایالات متحده را بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۰ بررسی کردند تا درک کنند که آن‌ها در چه مکان‌هایی خوشه‌بندی شده‌اند و زمینه محیطی آن‌ها را شناسایی کنند.
برای اولی، آن‌ها تعداد مشاهده به ازای هر ۱۰ هزار نفر در هر شهرستان را محاسبه کردند و نقشه گرمایی از تعداد گزارش‌های بالا و پایین در سراسر ایالات متحده تهیه کردند. آن‌ها دریافتند که یک سوم غربی کشور به طرز شگفت‌آوری گرم‌تر است، در حالی که در قسمت جنوب شرقی یک نقطه سرد قابل توجه وجود دارد.
برای زمینه محیطی، تیم بر دو شرط اصلی برای هر مکان متمرکز شد: پتانسیل دید آسمان، که شامل آلودگی نوری، پوشش ابر و پوشش تاج درخت است. و پتانسیل دیدن اشیاء فیزیکی در آسمان، به این معنی که این مناطق چقدر به فرودگاه‌ها و پایگاه‌های نظامی نزدیک هستند.
شاید تعجب‌آور نباشد که مردم بیشتر احتمال دارد UAP ها را در مکان‌هایی ببینند که دید واضح‌تری از آسمان داشتند و به جاهایی با تعداد زیادی هواپیما نزدیک بودند. بخش غربی جغرافیای کشور، با فضاهای باز و آسمان تاریک و همچنین وضعیت پروازها، این منطقه را به عنوان نقطه‌ای گرم منطقی جلوه می‌دهد.
تیم تحقیقاتی می‌گوید که همبستگی بین پتانسیل شی نشان می‌دهد که مردم اغلب اجسام واقعی را در آسمان می‌دیدند و فقط نمی‌دانستند که چیست. اشیای مشاهده‌شده می‌تواند هواپیماهای قدیمی معمولی، هواپیماهای بدون سرنشین، هواپیماهای نظامی، بالون‌ها، ماهواره‌ها، پرتاب فضاپیماها یا حتی وسایل نقلیه غیرمتعارف مانند eVTOL باشد. بیگانگان، البته، در پایین‌ترین قسمت این لیست قرار دارند.
محققان می‌گویند که در مرحله بعد، آن‌ها قصد دارند بررسی کنند که آیا گزارش‌ها برای رویدادهای خاص، زمان‌بندی شده‌اند یا خیر. برای مثال، پس از مطرح شدن اِکس فایلز (X-Files)، یا زمانی که جلسه استماع UAP پخش شد، یا بلافاصله پس از پرتاب اسپیس ایکس، افزایش یافتند؟
مطالعه این گزارش‌ها با فرآیندهای علمی واقعی می‌تواند به مرتب کردن داده‌ها و شناسایی آنچه که مردم واقعا می‌بینند کمک و تعداد بسیاری کمی را که توضیحی برایشان وجود ندارد، مشخص کند.
این تحقیق در مجله «Scientific Reports» منتشر شد.
منبع: همشهری
