(تصاویر) داستان منطقه مرموز 51؛ آزمایشگاه موجودات فضایی یا پایگاه سری آمریکا؟

در بیابان های نوادا یک پایگاه فوق‌ سری به نام منطقه ۵۱ وجود دارد که برای چندین دهه باعث شگفتی و سردرگمی افراد شده‌ است. گروه‌های مختلفی به‌شدت تلاش کرده‌اند تا بتوانند مجوز ورود به این پایگاه را دریافت کنند؛ اما همه تلاش‌ها با مقاومت سرسخت مقامات آمریکایی مواجه می‌شود. اینجاست که معمای داستان واقعی منطقه ۵۱ مطرح می‌شود. آیا مقامات آمریکایی از موجودات فضایی در این منطقه نگهداری می‌کنند؟

داستان واقعی منطقه ۵۱ بسیار پیچیده و فراتر از تصورات شماست

در طول دهه‌های گذشته برنامه‌های تلویزیونی، کتاب‌ها و مقالات زیادی در رابطه با منطقه ۵۱ منتشر شده‌اند. اکثر آنها نیز ادعا می‌کنند که توانسته‌اند به شواهدی در رابطه با وجود موجودات بیگانه و فناوری‌های آنها دست یابند. البته در طول این سال‌ها بسیاری از موارد غیرواقعی نیز به اصل ماجرا اضافه شده‌اند که باعث می‌شود تفکیک افسانه از واقعیت کمی سخت باشد. هرچند در ادامه سعی می‌کنیم کلیه جوانب منطقه ۵۱ را توضیح داده و داستان واقعی آن را آشکار کنیم.

سفر به پایگاه فوق سری منطقه ۵۱

اگر می‌خواهید سفری به منطقه 51 داشته باشید، باید مدتی در یک جاده خاکی که وسط بیابان‌های نوادا قرار دارد رانندگی کنید. در انتهای این جاده با ورودی Area 51 مواجه خواهید شد. جایی که صرفا توسط یک زنجیر و گیت ساده محافظت می‌شود و می‌توان فقط تعدادی نشانه هشدار برای وارد نشدن را مشاهده کرد.

شاید با خود بگویید که چرا سری‌ترین پایگاه نظامی ارتش آمریکا و جایی که آنقدر مورد توجه قرار دارد، اینگونه راحت رها شده است؛ اما اشتباه نکنید. داستان واقعی منطقه ۵۱ از همین گیت شروع می‌شود. اگر کمی دقت کنید متوجه می‌شوید که در کل منطقه و هر زاویه ممکن یک دوربین قرار دارد. یک وانت پیکاپ سفید رنگ نیز با شیشه‌های دودی بالای یک تپه قرار گرفته است تا اوضاع را تحت نظر داشته باشد.

مردم محلی می‌گویند که مقامات منطقه ۵۱ حتی جزئیات مربوط به لاکپشت‌هایی که از گیت ورودی می‌گذرند را هم دارند. برخی دیگر نیز ادعا می‌کنند که حسگرهایی در جاده‌های اطراف قرار دارد که هرگونه تحرک را ثبت می‌کنند. اما اینکه داستان واقعی منطقه ۵۱ چیست و چه اتفاقی در پشت این گیت‌ها رقم می‌خورد، باعث حدس و گمان‌های عجیب در طول سال‌های مختلف شده است.

گروهی قوی‌ترین توضیح را به یوفو و موجودات فضایی مربوط می‌دانند. البته اگر اخبار نجوم را پیگیری کنید، ناسا می‌گوید که نتوانسته هیچ نشانه‌ای از فرازمینی‌ها پیدا کند. بهترین تلاش‌ها نیز فقط به کشف نشانه‌‌هایی از حیات میکروبی احتمالی منجر شده است. هرچند که طرفداران تئوری‌های توطئه نظر دیگری دارند. به‌باور آنها دولت آمریکا از منطقه ۵۱ به‌عنوان مخفیگاه موجودات فضایی و محل انجام آزمایش‌های مختلف روی فناوری‌های بیگانه استفاده می‌کند.

همچنین گفته می‌شود که شوروی هم توانسته بود با موجودات فضایی ارتباط برقرار کند. به‌همین‌خاطر آنها نسخه‌های تغییر جهش یافته از موجودات کوچک فضایی را با یک یوفو برای جاسوسی از آمریکا فرستادند. اتفاقی که در نهایت به حادثه رازول معروف شد. بقایای یوفو رازول نیز در همین پایگاه نگهداری می‌شود. هرچند برخی معتقد هستند که داستان واقعی منطقه ۵۱ فراتر از این موارد است.

تصویر منتشر شده از حادثه رازول

به‌باور این افراد آمریکا حتی فیلم سفر به ماه را نیز در این منطقه آماده کرد و چنین چیزی اصلا رخ نداده است. به‌طور خلاصه می‌توان گفت که تمامی موارد جذاب و جنجالی دولت آمریکا به این منطقه ختم می‌شود. مسئله مهم اینجاست که منطقه ۵۱ یک پایگاه خیالی نیست و وجود خارجی دارد. مهم‌تر از همه اینکه این پایگاه کاملا فعال است و به‌جز برخی افراد خاص هیچ‌کس نمی‌تواند اجازه ورود به آن را دریافت کند.

شاید روزی مشخص شود که موجودات فضایی و یا فناوری‌های بیگانه در این پایگاه وجود نداشته‌اند؛ اما قطعا اتفاقات مهم و هیجان‌انگیزی در آن رخ می‌دهند. همین جنبه اسرارآمیز آن باعث شده که افراد مختلف فوق‌العاده به کشف راز آن علاقه‌مند شوند.

یک آغاز مرموز و اسرارآمیز برای داستان واقعی منطقه ۵۱

داستان واقعی افسانه منطقه 51 به ساخت و توسعه هواپیمای شناسایی U-2 مربوط می‌شود. پس از جنگ جهانی دوم شوروی یک پرده آهنی را دور خود و سایر کشورهای بلوک شرق کشید. همین نیز باعث شده بود که از نظر اطلاعاتی جزئیات فوق‌العاده کمی به سایر مناطق جهان درز کند. وقتی که شوروی از حمله کره شمالی به کره جنوبی در سال ۱۹۵۰ حمایت کرد، سیاست‌مداران آمریکایی حسابی نگران شدند.

هواپیمای شناسایی U-2

آنها می‌ترسیدند که شوروی با اتکا به فناوری‌ها و توانمندی‌های پنهان خود ضربه‌ای مهلک و ناگهانی را به آمریکا وارد کند. به همین‌خاطر در سال‌های اولیه دهه ۱۹۵۰ نیروی هوایی و دریایی آمریکا هواپیماهای خود را برای ماموریت‌های شناسایی روانه شوروی می‌کردند. هرچند که این هواپیماها همیشه در خطر نابودی توسط پدافند ارتش سرخ قرار داشتند. همین نیز باعث شد که در سال ۱۹۵۴ رئیس‌جمهور آیزنهاور طرح توسعه یک هواپیمای شناسایی خاص به‌نام U-2 را تایید کند.

نیروی هوایی آمریکا موظف شده بود منطقه‌ای دور افتاده و پنهان را برای آزمایش هواپیما و آموزش خلبان‌ها پیدا کند. اینجا بود که منطقه ۵۱ در بیابان‌های نوادا به‌عنوان یک گزینه مناسب انتخاب شد. تا به اینجای داستان واقعی منطقه ۵۱ هنوز خبری از یوفو و موجودات فرازمینی نیست.

شروع افسانه منطقه ۵۱

شروع تست‌های U-2 از سال ۱۹۵۵ آغاز شد. در همان زمان نیز گزارش‌های مربوط به مشاهده یک پرنده ناشناس شدت گرفت. بسیاری از این گزارش‌ها توسط خلبان‌های پروازهای تجاری منتشر شده بود. آنها هرگز هواپیمایی را ندیده بودند که بتواند در ارتفاع فوق‌العاده بالا پرواز کند. البته امروزه هواپیماهای مسافربری می‌توانند حتی تا ارتفاع ۴۵ هزار پایی اوج بگیرند؛ اما در اواسط دهه ۱۹۵۰ هواپیماهای مسافربری بین ارتفاع ۱۰ هزار و ۲۰ هزار پایی پرواز می‌کردند.

هواپیماهای جنگی شناخته شده نیز از ۴۰ هزار پا فراتر نمی‌رفتند. همچنین در آن زمان این باور وجود داشت که هیچ هواپیمایی نمی‌تواند بیشتر از این ارتفاع پرواز کند. پس عجیب نبود که هواپیمای شناسایی U-2 با سقف پروازی ۶۰ هزار پا همچون یک سفینه فضایی به‌نظر می‌رسید.

طبیعتا در این زمان نیروی هوایی آمریکا کاملا از تست‌های پروازی U-2 آگاه بود؛ اما نمی‌توانست ماهیت پروژه را افشا کند. به‌ همین‌خاطر اکثرا پس از بررسی گزارش‌های مشاهده یوفو اعلام می‌شد که یک پدیده طبیعی بوده است یا اینکه خلبانان صرفا یک پروژه پژوهشی هواشناسی را در ارتفاع بالا مشاهده کرده‌اند. گاهی نیز اعلام می‌شد که شواهد و مدارک کافی وجود نداشته‌اند. توضیحاتی که امروزه نیز در رابطه با گزارش‌های مشاهده یوفو ارائه می‌شود.

همین توضیحات مشکوک نیز سبب شده بود که مردم بیشتر به داستان یوفو باور کنند. در نهایت شایعات مربوط به یوفو آنقدر قدرت گرفتند که داستان واقعی منطقه 51 پنهان ماند. شرایطی که مقامات آمریکایی از آن کاملا راضی بودند. همین رویکرد نیز باعث شد که وقتی شوروی در سال ۱۹۶۰ یک هواپیما U-2 را سرنگون کرد، کسی متوجه واقعیت ماجرا نشد.

در گزارش سال ۱۹۹۲ سازمان سیا نیز می‌توان جزئیات بررسی گزارش‌های یوفو و داستان واقعی منطقه 51 را مشاهده کرد. البته این گزارش ابتدا در سال ۱۹۹۸ به‌‌‌صورت ناقص منتشر شد، اما در سال ۲۰۱۳ گزارش به‌صورت کامل در اختیار عموم قرار گرفت. در گزارش کامل حتی می‌توان نقشه‌ای از این منطقه را مشاهده کرد. سازمان سیا تایید می‌کند که اکثر گزارش‌های مشاهده یوفو در واقع به هواپیمای U-2 مربوط بودند.

ماموریت‌های هواپیمای شناسایی U-2 در اواخر دهه ۱۹۵۰ تقریبا متوقف شدند؛ اما ارتش آمریکا تصمیم گرفت به امتحان کردن سایر هواپیماهای نظامی مهم خود در منطقه 51 ادامه دهد. در طول سال‌های مختلف هواپیماهای A-12، بوئینگ Bird of Prey، لاکهید F-117A و نورثروپ تاکیت بلو در منطقه 51 آزمایش شدند. در دهه ۱۹۷۰ نیز ارتش آمریکا جنگنده‌های میگ شوروی را به‌صورت پنهانی در منطقه 51 بررسی می‌کرد.

خلبان‌های آمریکایی با این جنگنده‌ها پرواز می‌کردند تا بتوانند نقاط قوت و ضعف آنها را شناسایی کنند. امروزه نیز این کار انجام می‌شود. با این تفاوت که به‌جای میگ ۱۷ و ۲۱ شاهد جنگنده‌های جدیدتر روسی هستیم. در سال ۲۰۱۷ هم یک خلبان آمریکایی تحت شرایط مشکوکی و پس از سقوط جنگنده‌اش در نوادا جان باخت. پنتاگون در ابتدا از اعلام مدل هواپیما اجتناب می‌کرد. همین نیز باعث شد که فرضیه پرواز با یک هواپیما ساخت روسیه تقویت شود.

انتشار شایعات مربوط به یوفو و موجودات فضایی بهترین پوشش بود تا داستان واقعی منطقه ۵۱ فاش نشود. طبیعتا انتشار گزارش‌های مختلف از مشاهده هواگردهای عجیب و عدم ارائه توضیح مناسب باعث می‌شد که هر روز ماجرای یوفو و افسانه منطقه ۵۱ بیشتر تقویت شود. حتی افرادی هستند که چندین دهه از عمر خود را صرف بررسی این منطقه کرده‌اند تا اینکه شاید به نشانه مهمی از تکنولوژی فرازمینی دست بیابند.

این افراد بر این باور هستند که اسناد منتشر شده توسط سازمان سیا تلاشی برای پنهان کردن ماهیت واقعی منطقه ۵۱ است. اما ماجرا زمانی بحرانی شد که فردی به‌نام باب لازار در یک مصاحبه تلویزیونی ادعاهای حیرت‌انگیزی را مطرح کرد. لازار دانش‌آموخته رشته فیزیک از دانشگاه MIT آمریکا است. او ادعا کرد که هنگام کار در منطقه 51 توانسته موجودات فضایی را از نزدیک ببیند. ظاهرا لازار وظیفه مهندسی معکوس سفینه‌های فضایی را بر عهده داشته است.

برخی باور دارند که داستان واقعی منطقه ۵۱ همان چیزی است که لازار می‌گوید. هرچند برخی دیگر وی را به‌عنوان فردی که تشنه شهرت است معرفی می‌کنند. گروهی از کارمندان و مهندسان سابق منطقه ۵۱ نیز به‌خاطر مصاحبه لازار عصبانی هستند؛ زیرا دستاوردها و زحمات آنها را زیر سوال برده و به موجودات بیگانه ربط می‌دهد.

وضعیت کنونی سری‌ترین پایگاه نظامی ارتش آمریکا

اگر از Google Earth استفاده کنید، متوجه می‌شوید که پایگاه منطقه 51 هنوز فوق‌العاده فعال است. در واقع ساخت‌و‌ساز به‌صورت گسترده در این پایگاه انجام می‌شود و مرتب شاهد گسترش آن هستیم. در اکثر صبح‌ها نیز افراد محلی می‌توانند نورهای عجیبی را در آسمان مشاهده کنند که بالا و پایین می‌روند. البته داستان نورها به یوفو ربطی ندارد، بلکه به یک شرکت هواپیمایی نسبتا سری مربوط می‌شود که کارگرها را از لاس وگاس به این منطقه انتقال می‌دهد.

با همه این توضیحات کمتر کسی از داستان و شرایط واقعی منطقه ۵۱ در این روزها خبر دارد. برخی حدس می‌زنند که کارشناسان نیروی هوایی آمریکا در حال کار روی فناوری‌های رادارگریز پیشرفته، سلاح‌های غیرمتعارف، سیستم‌های جنگ الکترونیک و مخصوصا پهپادهای خاص هستند.

برخی نیز احتمال توسعه شکل‌های عجیب ارتباط رادیویی، جنگ‌افزارهای مبتنی بر انرژی هدایت‌شده و لیزرهای پیشرفته را مطرح می‌کنند. طبیعتا گروهی هم همچنان به وجود موجودات فضایی در این منطقه باور دارند. البته با توجه به پنهان‌کاری‌های دولت‌های گوناگون در رابطه با پروژه‌های سری، خیلی نمی‌توان به طرفداران نظریه وجود یوفو در منطقه ۵۱ خرده گرفت.

بازدید از منطقه ۵۱

افسانه وجود موجودات فضایی باعث شده که گروه‌های بسیاری جذب بیابان‌های نوادا شوند. طبیعتا افراد زیادی نیز سعی می‌کنند از این موقعیت برای پیشبرد اهداف اقتصادی خود استفاده کنند. به‌عنوان مثال در سال ۱۹۹۶ ایالت نوادا نام بزرگراه ۳۷۵ را به بزرگراه فرازمینی تغییر داد تا کمکی به صنعت گردشگری منطقه کمک کرده باشد. در اطراف منطقه ۵۱ نیز می‌توان مراکز مختلفی را دید که با طراحی موجودات فضایی گردشگران را جذب می‌کنند.

در میان این مراکز نیز می‌توانید به خود پایگاه سری بزنید. مردم محلی در ازای دریافت مبلغی افراد را به در اصلی و پشتی منطقه 51 هدایت کنند؛ اما امکان ورود به آن وجود ندارد. همچنین در اطراف منطقه 51 شبکه‌های موبایل آنتن نمی‌دهند و GPS نیز کار نمی‌کند.

علاوه بر اینها اگر خیلی مشتاق کشف داستان واقعی منطقه ۵۱ و سرک کشیدن به مناطق اطراف آن باشد، با هشدار و تهدید‌های تیم امنیتی مواجه خواهد شد. در این حالت به‌نظر می‌رسد که واقعیت آنچه در این پایگاه فوق سری ارتش آمریکا رخ می‌دهد حداقل تا چندین دهه آینده آشکار نخواهد گشت.

منبع: خبرآنلاین