(عکس) یادگاری‌های دوست‌داشتنی یک سیارک هنگام وداع با زمین

سیارکی به نام خدای تاریکی و بی‌نظمی مصر باستان ممکن است خطری برای زمین نداشته باشد، اما این بدان معنا نیست که زمین برای آن خطری ندارد.

تغییر سطح سیارک

هنگامی که سیارک آپوفیس ۹۹۹۴۲ در سال ۲۰۲۹ از کنار زمین عبور می‌کند، تعامل گرانشی بین این دو جسم، احتمالاً سطح سیارک را به طرز چشمگیری تغییر می‌دهد.

این نتیجه تحقیقاتی است که توسط دانشمند سیاره‌شناسی به نام رونالد بالوز از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز انجام شده است. او معتقد است یافته‌های آنها ممکن است توضیحی برای این باشد که چرا بعضی سیارک‌ها سطوحی جوان‌تر از زمان غلتشان در فضا نشان می‌دهند.

آپوفیس گستاخ!

می‌توان گفت آپوفیس یک گستاخ است. پس از کشف آن در سال ۲۰۰۴ دانشمندان محاسبه کردند که این قطعه ۳۳۵ متری می‌تواند از مسیر صخره به طور بالقوه آن را به مسیر برخورد با زمین در آوریل ۲۰۲۹ برساند؛ چیزی که می‌تواند برای ما بسیار ترسناک باشد.

دانشمندان اعداد را بسیار خرد کردند و سپس برای اندازه‌گیری بهتر دوباره هم آنها را خردتر کردند. آپوفیس ۹۹۹۴۲ در سال ۲۰۲۹ کمتر از ۳۲۰۰۰ کیلومتر از زمین پرواز خواهد کرد. اما هیچ احتمالی وجود ندارد که در قرن آینده به جهان ما برخورد کند.

جنس سیارک‌ها

آیا آپوفیس ۹۹۹۴۲ قرار است بدون آسیب فرار کند؟ همان‌طور که بالوز و تیمش مشاهده کردند، سیارک‌های نزدیک به زمین مانند آپوفیس ۹۹۹۴۲ دو ویژگی دارند؛ سطوح آنها شل و ساییده است و به نظر می‌رسد هوازدگی فضایی کمتری نسبت به سیارک‌هایی که پرواز سیاره‌ای را تجربه نمی‌کنند، نشان می‌دهند.
تصور می‌شود بیشتر سیارک‌ها از موادی ساخته شده‌اند که در روزهای اولیه منظومه شمسی، ۴.۵ میلیارد سال پیش، به‌هم‌چسبیده بودند. از آن زمان، آنها باید نسبتاً بدون تغییر در اطراف پرواز می‌کردند. به همین دلیل است که کاوشگرها برای نمونه‌برداری از آنها فرستاده می‌شوند. تصور می‌رود مواد آنها نشان‌دهنده مخزنی از مواد بکر است که سیارات از آن ساخته شده‌اند.

شیطنت‌ سیارک‌های نزدیک به زمین

تنها ماندن در فضا می‌تواند تغییراتی را ایجاد کند. باد خورشیدی، تشعشعات خورشیدی و بمباران ریز شهاب‌سنگ‌ها برای سطوح آب‌وهوای محافظت نشده توسط جو توطئه می‌کنند. بالوز و تیمش تعجب کردند که آیا ممکن است ارتباطی بین ظاهر جوان‌تر سیارک‌های نزدیک به زمین و شیطنت‌های نزدیک به زمین آنها وجود داشته باشد.

برای کشف این موضوع، آنها مدل‌سازی پرواز آپوفیس ۲۰۲۹ ۹۹۹۴۲ از کنار زمین را انجام دادند. ولی ما واقعاً نمی‌دانیم که این سیارک چه شکلی دارد. اما اطلاعات موجود نشان می‌دهد این سیارک دارای دو لوبی است، شاید یک جفت اجرام به‌هم‌پیوسته که بی‌شباهت به ۲۵۱۴۳ Itokawa سیب‌زمینی شکل نیست.

حداکثر فاصله سیارک - زمین

بر اساس سایت sciencealert همان‌طور که سیارک با چرخش جدید خود به‌دور خورشید می‌چرخد، سطح آن می‌تواند به اطراف بلغزد و طی ده‌ها هزار سال خود را تازه کند.

بر اساس یک مقاله در سال ۲۰۱۰، حداکثر فاصله سیارک-زمین برای یک حالت چرخشی تغییر یافته ۱۶ شعاع زمین یعنی حدود ۱۰۲۰۰۰ کیلومتر است.
پیش‌بینی می‌شود فاصله پرواز آپوفیس ۹۹۹۴۲ بسیار نزدیک‌تر از آن باشد، بنابراین احتمال تغییر سطح زیاد است. ما ممکن است نتوانیم آزمایش کنیم که آیا این تغییر رخ می دهد یا خیر. اما ممکن است بتوانیم تغییرات چرخش سیارک را اندازه گیری کنیم.

یادگاری‌های سیارک

ما برای پرواز بسیار آماده هستیم. این سیارک هنگام عبور از کنار زمین با چشم غیرمسلح قابل‌مشاهده خواهد بود و فرصتی نادر را به ما می‌دهد، نه فقط برای تکان‌دادن به یک سیارک در حال عبور، بلکه آن را با جزئیات بیشتر و نزدیک‌تر از آنچه که معمولاً می‌توانیم مطالعه خواهیم کرد.

ما امیدواریم یادگاری‌هایی که سیارک با خود می‌برد، یادگارهایی دوست‌داشتنی باشند. ما نمی‌خواهیم برای اینکه چه چیزی به ما بدهد دوباره برگردد و بزرگی مشابه با گرانش سیارک ایجاد کند.

منبع: همشهری