«سایه‌های سیاه اتمی» چه بودند و چگونه شکل گرفتند؟
بمب‌های اتمی که در پایان جنگ جهانی دوم بر هیروشیما و ناگاساکی فرود آمدند، سایه‌های سیاه و ماندگاری از انسان‌ها و اشیاء روی زمین و دیوارها برجای گذاشتند. این سایه‌ها، که بعدها به «سایه‌های اتمی» مشهور شدند، تصویری تکان‌دهنده از آخرین لحظات زندگی قربانیان این فاجعه بودند.
فرادید| در روزهای ۶ و ۹ اوت ۱۹۴۵، انفجارهای اتمی در این دو شهر ژاپنی رخ داد و پس از آن سایه‌های بدن انسان‌ها، دوچرخه‌ها و سایر اشیاء روی پیاده‌روها و ساختمان‌ها دیده شد. این پدیده به دلیل شدت بی‌سابقه نور و حرارت انفجار ایجاد شد.
به گزارش فرادید؛ به گفته متخصصان، هنگامی که بمب منفجر شد، انرژی شدید نور و گرما از مرکز انفجار به اطراف گسترش یافت. انسان‌ها و اشیاء مسیر این انرژی را جذب کردند و همانند سپر عمل نمودند. سطح اطراف که در معرض نور شدید قرار گرفت، رنگ‌پریده و سفید شد و بخش محافظت‌شده به شکل سایه‌ای تیره باقی ماند. در واقع، این سایه‌ها همان رنگ اصلی سطح پیش از انفجار بودند که در میان سطوح سفیدشده، به شکل لکه‌ای تیره جلوه کردند.
این انفجارها حاصل واکنش «شکافت هسته‌ای» بودند. در این فرآیند، نوترونی با هسته اتم سنگین مانند اورانیوم ۲۳۵ یا پلوتونیوم ۲۳۹ برخورد می‌کند و هسته را می‌شکند. این شکافت انرژی عظیمی آزاد می‌کند و واکنشی زنجیره‌ای ایجاد می‌شود که در کسری از ثانیه، میلیاردها میلیارد اتم را می‌شکند. بمب‌های اتمی علاوه بر موج حرارتی بسیار شدید که دمایی تا حدود ۱۰ هزار درجه فارنهایت (بیش از ۵۵۰۰ درجه سانتی‌گراد) تولید کردند، پرتوهای گامای مرگباری هم آزاد کردند که می‌تواند از لباس و پوست عبور کند و به بافت و DNA آسیب جدی بزند.
با وجود اینکه در ابتدا سایه‌های زیادی شکل گرفت، بیشتر آن‌ها بر اثر موج انفجار و حرارت بعدی از بین رفتند. تنها تعداد کمی از سایه‌ها که روی سنگ و بتن نقش بسته بودند، باقی ماندند و بعدها برخی از آن‌ها به موزه صلح هیروشیما منتقل شدند تا برای نسل‌های آینده حفظ شوند.
