دانشمندان می‌گویند مغز انسان «نور» تولید می‌کند
از درون جمجمه ما نور ظریفی می‌تابد که الگوها و شکل‌های آن به کاری بستگی دارد که در حال انجام آن هستیم.
فرادید| مغز ما می‌درخشد. ما نمی‌توانیم این پدیده را با چشم غیرمسلح ببینیم، اما دانشمندان می‌توانند نور بسیار ضعیفی را که از جمجمه عبور می‌کند اندازه‌گیری کنند و پژوهشی تازه نشان داده که این نور بسته به کاری که انجام می‌دهیم تغییر می‌کند.
به گزارش فرادید، تمام بافت‌های زنده نور بسیار ضعیفی به نام «تابش‌های فوتون فوق‌ضعیف» (Ultraweak Photon Emissions) یا (UPE) از خود منتشر می‌کنند. این نور هنگام مرگ بافت خاموش می‌شود. بااین‌حال، مغز انسان به دلیل انرژی بالایی که مصرف می‌کند (نزدیک ۲۰ درصدِ کل انرژی بدن)، مقدار چشمگیری از این تابش فوتون‌ها را تولید می‌کند.
دکتر نیروشا مورگان، نویسنده ارشد این پژوهش و استادیار علوم سلامت در دانشگاه ویلفرید لوریه در انتاریوی کانادا، می‌گوید: «تابش فوتون‌های فوق‌ضعیف یا UPE، سیگنال‌های نوری بسیار ضعیفی هستند (تریلیون‌ها بار ضعیف‌تر از یک لامپ) که همه انواع سلول‌ها در سراسر بدن آنها را تولید می‌کنند.»
او افزود: «با وجود اینکه این سیگنال‌ها بسیار ضعیف هستند، مصرف بالای انرژی مغز موجب می‌شود نسبت به دیگر اندام‌ها نور بیشتری تولید کند. تجسم کنید صدها میلیارد سلول مغزی، هریک به شکل جداگانه نور ضعیفی تولید می‌کنند، اما در مجموع درخششی ایجاد می‌شود که می‌توانیم آن را بیرون از سر اندازه‌گیری کنیم.»
هدف تیم مورگان این بود که بدانند آیا این درخشش بسته به فعالیت مغز تغییر می‌کند یا نه تا ببینند آیا می‌توان از آن برای اندازه‌گیری فعالیت مغز استفاده کرد.
در نتیجه آنها ۲۰ بزرگسال را در اتاق تاریکی نشاندند و هم‌زمان با استفاده از کلاهی مجهز به حسگرهای الکتریکی، سیگنال‌های الکتریکی و نورِ تابیده‌شده از مغز آنها را اندازه‌گیری کردند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد دستورات ساده‌ای مانند باز و بسته کردن چشم‌ها و گوش دادن به ضبط‌های صوتی را انجام دهند. سپس دانشمندان سیگنال‌های الکتریکی و تابش‌های فوتون‌های فوق‌ضعیف را با هم مقایسه کردند و همبستگی یافتند.
مورگان می‌گوید: «ما دریافتیم سیگنال‌های نوری که پیرامون سر ثبت شدند، با فعالیت الکتریکی مغز هنگام انجام وظایف شناختی وابسته بودند. این الگوهای تابش نور از مغز همواره در حال تغییرند. آنها نوسان دارند، پیچیده و حامل داده هستند.»
مغز این نور را در الگوهای آهسته و آهنگین منتشر می‌کرد که با فرکانسی کمتر از یک بار در ثانیه بود و در طول هر وظیفه دو دقیقه‌ای انگار پایدار می‌ماند.
هر سلول زنده نور فوق‌ضعیفی را به شکل محصول جانبی واکنش‌های شیمیایی مانند متابولیسم انرژی منتشر می‌کند
مورگان می‌گوید اندازه‌گیری این نور مغزی می‌تواند «پهنه علوم اعصاب را دگرگون کند» و به دانشمندان و پزشکان روش‌های جدیدی برای تصویربرداری مغز بدهد که شاید بتواند نشانه‌های بیماری‌هایی مانند صرع، زوال عقل یا افسردگی را پیدا کنند.
این نور ممکن است نه‌تنها نتیجه جانبی کارکرد مغز باشد، بلکه نقش پویایی در درون مغز ما داشته باشد. مورگان باور دارد پژوهش آنها می‌تواند «بُعدی پنهان» از عملکردهای ذهن ما را آشکار کند. او دراین‌باره می‌گوید: «امید داریم چشم‌انداز شناسایی و رمزگشایی سیگنال‌های نوری از مغز پرسش‌های جدیدی ایجاد کند که پیش‌تر فکرش را هم نمی‌کردیم. برای نمونه، چون UPEها از جمجمه می‌گذرند، آیا ممکن است روی مغزهای دیگر در محیط اثر بگذارند؟»
این پژوهش تنها یک بررسی مقدماتی و کوچک بود، بنابراین هنوز چیزهای زیادی برای کشف درباره UPEها در مغز باقی مانده، اما مورگان امید دارد یافته‌های تیمش آغازگر گفتگوهای جدید درباره نقش نور در عملکرد مغز باشند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
