نکته‌ای درباره دستور خط فارسی

فرهنگستان زبان و ادب فارسی نگارش این ترکیب‌ها را این‌طور درست می‌داند: خودبه‌خود، دست‌به‌دست، دم‌به‌دم، روبه‌رو، لابه‌لا و لحظه‌به‌لحظه.

فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ادامه بیان نکاتی درباره دستور خط فارسی به «فاصله‌گذاری ترکیب‌های ساخته‌شده با «بیناوند»» پرداخته است.

در این یادداشت کوتاه آمده است: بیناوندها تکواژهای وابسته‌ای هستند که در میان دو واژه می‌آیند و یک واژۀ مرکّب تازه می‌سازند. ترکیب‌های ساخته‌شده با بیناوندهایی مانند «ا»، «به»، «تا»، «در» و «وا» با نیم‌فاصله/ بی‌فاصله نوشته می‌شوند:

دورادور، سراسر، تابه‌تا، جابه‌جا، خودبه‌خود، دست‌به‌دست، دم‌به‌دم، روبه‌رو، سربه‌سر، لابه‌لا، لحظه‌به‌لحظه، لنگه‌به‌لنگه، موبه‌مو، بیخ‌تابیخ، سرتاپا، سرتاته، گوش‌تاگوش، پیچ‌درپیچ، تودرتو، جورواجور

آن دسته از ترکیب‌های ساخته‌شده با بیناوند «الف» که در آن‌ها امکان پیوستن بیناوند به حرف پیشین وجود دارد پیوسته نوشته می‌شوند:

تنگاتنگ، دمادم، رنگارنگ، لبالب، مالامال، کشاکش، تکاپو

منبع: ایسنا