درس‌هایی از مثنوی معنوی مولانا: «به ظواهر اعتماد نکنیم!»

فرادید| اوج عرفان مولانا در مثنوی معنوی نشو و نما پیدا می‌کند. این منظومه عظیم که دربردارنده 424 حکایت عرفانی است، علاوه بر زیبایی‌های ادبی و هنری می‌تواند درس‌های بسیار مهمی برای ما داشته باشد.

به گزارش فرادید، مولانا، مثنوی معنوی را بین سال‌های 662 تا 672 و به در خواست یکی از شاگردانش به نام حسام‌الدین حسن چلبی نوشت. مثنوی معنوی در شش دفتر تالیف شده است که مجموع ابیات آن به 25632 بیت می‌رسد. عنوان این کتاب برآمده از قالبی است که مولانا برای بیان عقاید عرفانی خود از آن استفاده کرده است. قالب مثنوی به نوعی از شعر می‌گویند که هر بیت آن دارای قافیه‌ای جداگانه است.

دفتر اول مثنوی

گاهی اوقات باطن مسائل و افراد با ظاهر آن‌ها متفاوت است. مولانا به خوبی در چند بیت این مسئله را نمایان می‌کند.

ظاهر نقره گر اسپید‌ست و نو

دست و جامه می سیه گردد ازو

آتش ار چه سرخ‌روی‌ست از شرر

تو ز فعل او سیه‌کار‌ی نگر

برق اگر نوری نماید در نظر

لیک هست از خاصیت دزد بصر